Στις αρχές του 21ου αιώνα, ο απερίγραπτος Μπους ο νεώτερος, φωτογενής υιός απόλυτα εμπεδωμένου πολιτικού πατρικίου πατέρα, εξήγγειλε την πολύνεκρη στρατιωτική εισβολή και κατοχή του Ιράκ με το μεγαλεπήβολο και εξίσου υποτιθέμενο όσο και ευγενέστατο στόχο να εισάγει και να εμπεδώσει στην “καθυστερημένη” κοινωνία του Ιράκ την ….Δημοκρατία, (με κεφαλαίο Δέλτα).Δύο οκτάχρονες αμερικανικές προεδρίες αργότερα, βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 2017, και παρατηρούμε έκπληκτοι μία καταζαλισμένη, άκρως αγανακτισμένη, και απόλυτα διχασμένη κοινωνία των πρώην εισβολέων, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, να ψάχνει απεγνωσμένα να διασώσει ίχνη δημοκρατικών θεσμών μέσα στην ίδια της την επικράτεια, και μόλις στο πρώτο μήνα θητείας του περίλαμπρου νέου προέδρου της, του κ. Ντόναλντ Τραμπ. Οποία Θεία Δίκη! Κάτι στο Σύμπαν πρέπει να δουλεύει σωστά….

Πολλοί έχουν μιλήσει για το αυτονόητο, ότι όταν χρειάζεσαι λεφτά από δανειστές τότε μη μιλάς για ανεξαρτησία. Αλλά όταν καθημερινά, πλέον, ζεις τον εξευτελισμό της εθνικής ανεξαρτησίας, αρχίζεις πια, ή θα έπρεπε να αρχίσεις να ανησυχείς σοβαρά για την υγεία στην ψυχή ενός έθνους, το οποίο μερικοί, πολύ σωστά, το αξιολογούν σε παρακμή. Και μπροστά μπροστά σπρώχνονται να συμβάλουν στην παρακμή της Ελλάδας, ποιοι άλλοι, από τους πολιτικούς μας...

Το BREXIT και η ξεκάθαρη πολιτική εξόδου που κοινοποίησε η Βρετανίδα πρωθυπουργός Μέι αυτήν την εβδομάδα δείχνει σε όλην την οικουμένη και πέραν πάσης αμφιβολίας το αυτονόητο: Η διακίνηση πραγμάτων είναι απείρως ευκολότερη και ριζικά διαφορετική από την διακίνηση ανθρώπων. Και σε αυτό το σημείο χωλαίνει ανεπανόρθωτα η αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα τρία τρόλεϊ που παραδώσανε στις φλόγες οργανωμένες ομάδες αντιεξουσιαστών μέσα στον κεντρικότερο δρόμο της Αθήνας, προχθές, ζωγραφίζουν ένα κράτος του οποίου κανένα στοιχείο κρατικής αξιοπρέπειας δεν σώζεται πλέον. Ένα κράτος, παραδομένο σε εγκληματικά ανεγκέφαλες ιδεολογίες, παραδοσιακά αιχμάλωτο της καρεκλολαγνείας του, και ιστορικά φτύνοντας στα μούτρα τους πολίτες που του προσφέρουν την εξουσία. ‘Ένα κράτος που θριαμβευτικά υποστηρίζει τους καταλύτες της ύπαρξής του και της θεσμικής του έννοιας, οντότητας και δύναμης. Ένα κράτος που αυτοπυρπολείται…

Η τωρινή κυβέρνηση, όπως και οι προκάτοχές της, διατηρεί μία λίαν αμφίθυμη στάση απέναντι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτή η στάση οφείλεται στην ιστορικά καταστροφική συμβολή και συνενοχή του Ταμείου στην καταστροφή της ελληνικής οικονομίας τα πρώτα χρόνια της μνημονιακής κρίσης. Στην τωρινή ιστορική στιγμή, όμως, αυτή η συνεχιζόμενη κυβερνητική αμφιθυμία είναι τρομερά λανθασμένη και αυτοκαταστροφική, διότι τώρα πια, ο μόνος θεσμός που θέλει διακαώς να σωθεί η ελληνική οικονομία είναι το ΔΝΤ, και συμπεριλαμβάνω σε αυτήν την σύγκριση και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Ένα ακόμα σοβαρό σύμπτωμα στον καρκίνο που διέπει και βασανίζει την Ευρώπη, εδώ και πολλά χρόνια, εκδηλώθηκε χθες στην ατυχή, όσο απεγνωσμένη προσπάθεια του Ιταλού πρωθυπουργού να προσαρμοστεί στην καταστροφική λιτότητα που έχει επιβάλει η Γερμανία σε όλη την Ευρώπη, με κάθε τρόπο.

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών και στυγερός αρχιτέκτονας της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη συνεχίζει να δημοσιεύει ασύστολα ψέματα εναντίον της Ελλάδας, ανακατεμένα με πικρές αλήθειες για την χώρα. Με αυτόν τον τρόπο, καταφέρνει και επικυρώνει τα ασύστολα ψέματα του, που έχουν προκαλέσει μία εγκληματική καταστροφή στην οικονομία και την κοινωνία της χώρας, διότι δεν παραλείπει να τα συνδέει με τις πικρές αλήθειες…