• ΓΔ: 00
  • FTSE/ΧΑ LARGE CAP0
  • FTSE ΧΑ MID CAP0
  • Τζίρος0
  • €/$ 0 €/£ 0
    BTC 0 ETH 0 XRP 0
Image on Reporter.gr
0
0
  • Nasdaq00%
  • S&P 50000%
  • CAC 4000%
  • DAX00%
  • FTSE 10000%
  • Nikkei 22500%

Ντίνος Κουτσολιούτσος

Στο έκτο έτος της ευρωπαϊκής κρίσης, η επέλαση των Σύριων και άλλων προσφύγων από την Μέση Ανατολή, έρχεται να υπογραμμίσει την εγκληματική εγκατάλειψη των εκατομμυρίων ανέργων στην Ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επί έξι ολόκληρα χρόνια.

Η Ελλάδα και η Συρία, δύο έως προ ολίγου κυρίαρχα κράτη με σοβαρές μακροχρόνιες ενδογενείς παθογένειες, βρίσκονται σε παράλληλη διαδικασία προχωρημένης κατάρρευσης, υπό την πίεση παγκόσμιων γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων, η μεν Ελλάδα υπό την ανελέητη πίεση οικονομικών παραγόντων, η δε Συρία υπό την πίεση στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Η ανθρώπινη τραγωδία στο Παρίσι σκεπάζει προστατευτικά και σχεδόν κρύβει την ανελέητη αλαζονεία της ηγεσίας των Δυτικών κρατών, αλλά και τον αθεράπευτο ναρκισσισμό που διέπει τους δυτικούς λαούς, μάλλον μηδενός εξαιρουμένου.

Η εξάχρονη κρίση χρέους του ευρώ, με το GREXIT στον ρόλο του υπαρξιακού σκιάχτρου εναντίον της Ευρωζώνης, και η πρόσφατη έκρηξη της προσφυγικής κρίσης με το φόβητρο ενός ολοένα πιθανότερου ατυχήματος BREXIT εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποδεικνύουν ότι το όνειρο της ενωμένης Ευρώπης δεν μπορεί να επιβιώσει ως έχει και ειδικότερα ζωγραφίζουν την λανθασμένη αρχιτεκτονική της. Η Ευρώπη χρειάζεται πολύ λιγότερο «Ένωση» και πολύ περισσότερο «Ζώνη»!

Μία ακόμα φορά το αστικό κατεστημένο, πλησιάζοντας τα όρια της αποπληξίας, αναρωτιέται, ξεσκίζοντας ολίγον τα ακριβά ιμάτιά του, πώς ένας ξεδιάντροπος λαϊκιστής πολιτικός, ο κ. Τσίπρας εν προκειμένω, μπορεί όχι μόνο να στέκεται όρθιος μετά από μία μαρτυρική και καθόλου αποτελεσματική επίθεση εναντίον του Γερμανικού Γολιάθ, παρά εξακολουθεί να χαίρει υψηλής εκτίμησης από ένα σημαντικό ποσοστό του έθνους και καταφέρνει να διατηρεί την κυβερνητική εξουσία εκεί που άλλοι, παλαιότεροι και πιο πεπειραμένοι πολιτικοί, Σαμαράς, Βενιζέλος, και Παπανδρέου, απέτυχαν παταγωδώς να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις της ελληνογερμανικής κρίσης.

Μετά από πολλές εβδομάδες απουσία λόγω διακοπών, αλλά κυρίως λόγω της πολιτικής ζαλάδας που πλημμύρισε την σκέψη του γράφοντα το ιστορικό ΟΧΙ με το εξίσου ιστορικό, για διαφορετικούς λόγους, Ναι του Τσίπρα, το σημερινό άρθρο θα προσπαθήσει να προσφέρει μερικές σκέψεις, ίσως προεκλογικά χρήσιμες.

Πολλοί είναι εντός και εκτός της χώρας που αναρωτιούνται πώς γίνεται ένας πρωθυπουργός να διατηρεί τόσα υψηλά ποσοστά δημοτικότητας στον ελληνικό λαό μετά από μία τόσο καταστροφική προσπάθεια διαπραγμάτευσης με τους (μισητούς) δανειστές.

Είναι παράδοξο και πολύ ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς ότι σε στιγμές κοινωνικής κρίσης, πανάρχαια μοτίβα, εμπεδωμένα στην ανθρώπινη κοινωνία πριν χιλιετηρίδες ξαναεμφανίζονται στην κρίσιμη στιγμή σαν απαραίτητα πλαίσια της ανθρώπινης ύπαρξης. Το φοβερό και τρομερό Grexit έχει καλυφθεί από την πολιτική ηγεσία της ελληνοευρωπαϊκής κρίσης με τον μανδύα του απαγορευμένου φρούτου στον θεϊκό Παράδεισο, το οποίο φρούτο, κατ' εντολή του Δημιουργού, οι άνθρωποι, ο Αδάμ και η Εύα, δεν έπρεπε να γευθούν διότι θα γνώριζαν την διαφορά ανάμεσα στο καλό και στο κακό.

Η σκόνη της αγωνίας και της έντασης γύρω από μία αποφευκταία άτακτη χρεοκοπία του τραπεζιτικού συστήματος, άρχισε από την Δευτέρα το πρωί να κατασταλάζει, μετά τον λευκό καπνό που εξέπεμψε η Ευρωζώνη για «συμφωνία», έντιμη ή όχι, ανάμεσα στην Ελλάδα και στους δανειστές της.

Το επίχρυσο αλλά ατσάλινο κλουβί της Ευρωζώνης, άντεξε την φαινομενική, εάν όχι εικονική, πίεση του Σόιμπλε και τις απεγνωσμένες ανάγκες του ελληνικού καναρινιού, και το καναρίνι παραμένει, τουλάχιστον προσωρινά, μέσα στο κλουβί του, και μέλλει να δείξει εάν θα φτάσει η στιγμή που θα μπορεί να κελαηδά, ή όχι.

Πέντε χρόνια οικονομικής κρίσης, και πέντε χρόνια κοινοπραξίας ανάμεσα σε Τρόικα και τα δύο αξιωματικά κόμματα της Μεταπολίτευσης, έφεραν την Ελλάδα σε ένα ξεκάθαρο ταξικό διχασμό, ο οποίος διαγράφεται στο σημερινό δημοψήφισμα, και ο οποίος τοξικός διχασμός, από εδώ και στο εξής, θα πρωτοστατεί, δυστυχώς, στις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα.

Τα κράτη της Ευρώπης, με το όνειρο μίας ενωμένης και αδελφωμένης ηπείρου, προσχώρησαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και τα πιο πολλά από αυτά στην Ευρωζώνη, ξέροντας ότι η ενωτική αυτή προσπάθεια απαιτούσε την σταδιακή υπακοή έως και υποταγή της εθνικής τους κυριαρχίας στο κοινό όνειρο. Στην περίπτωση της Ελλάδας, δυστυχώς για το όνειρο της Ευρώπης, αλλά και φυσικά για την πατρίδα μας, αυτή η διαδικασία έχει πάρει μία καταστροφική πορεία, μεταφράζοντας την εθελοντική υποταγή των θεσμών ενός κράτους σε έναν αδυσώπητο, όσο και αθέμιτο, κατά την γνώμη του γράφοντα, οικονομικό και κυρίως νομισματικό πόλεμο, χρησιμοποιώντας την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σαν μία μεγάλη Bertha, να επιβάλλει μία αποπνικτική νομισματική πολιορκία της Ελλάδας, μέχρι διαλύσεως της οικονομίας της.

Η τέλεια καταιγίδα που έχει ξεσπάσει πάνω στον άμοιρο ελληνικό λαό, αλλά και στην Ευρωζώνη, και ακόμα και στην Αμερική, γύρω από την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να ρωτήσει τον ελληνικό λαό σε δημοψήφισμα πώς να προχωρήσει στον μαραθώνιο διαπραγματευτικό πόλεμο που διεξάγει εδώ και πέντε μήνες με και εναντίον της γερμανοκρατούμενης Ευρωζώνης, αποδεικνύει πόσο αντιδημοκρατικά έχει κατρακυλήσει η υλοποίηση του ονείρου της ενωμένης Ευρώπης, με την ευγενή φροντίδα της ηγεμόνας Γερμανίας.

Image on Reporter.gr Premium Penna Reporter Mamamia CityWoman