Το μαύρο και το άσπρο δείχνουν να εξαφανίζονται από το προσκήνιο και οι «γκρίζες» ζώνες φαίνονται να κυριαρχούν στο πολιτικό σκηνικό. Όλοι πανηγυρίζουν την ίδια στιγμή που αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι δηλώνουν ταυτόχρονα σκεπτικοί από το ίδιο ακριβώς εκλογικό αποτέλεσμα που, προφανώς, δεν ήταν και το προσδοκώμενο για τα σχέδιά τους. Αλλά δεν το «βάζουν κάτω». Η λέξη «ήττα» δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό τους.
Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί παρά να μου φέρει στο νου τις «διαδικασίες» μαθητικών διαγωνισμάτων στα σχολεία μας παλιά, όπου ο βαθμός δεν ήταν ένας απόλυτος αριθμός βάσει της απόδοσης του κάθε μαθητή αλλά ο μέσος όρος της συνάρτησης της απόδοσης του συνόλου της τάξης στα πλαίσια της οποίας ο κάθε μαθητής, κατ’ ανάγκην, κρίνεται. Έτσι, όταν την «πατάει» η τάξη και βρεθεί κάποιος να «γράψει» έστω και για «άσσο» αυτόματα η απόδοσή του πολλαπλασιάζεται και καθίσταται πρώτος σε σχέση με τους υπόλοιπους.
Η λαϊκή σοφία μας διδάσκει ότι στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος. Και η τρέχουσα εμπειρία μας από την Ελλάδα της κρίσης που βιώνουμε μας επιβεβαιώνει – μέρα με την ημέρα – ότι σαν κοινωνία, σαν Κράτος αλλά και σαν αυτόνομες προσωπικότητες ο καθένας μας έχουμε, δυστυχώς, «πατώσει». Κατ’ ανάγκην από την δεξαμενή αυτή των περιορισμένων δυνατοτήτων που μας προτείνεται καλούμαστε κάθε φορά να επιλέξουμε ανάμεσα από μετριότητες κάποιους που, κι αν δεν μπορούν να μας εκφράσουν, τουλάχιστον να μας προκαλούν την λιγότερη δυνατή δυσφορία κατά την άσκηση του εκλογικού μας δικαιώματος.
Οι άνθρωποι αυτοί, οι «νικητές» σα να λέμε, κομπορρημονούν και κομπάζουν δημόσια και αναλύουν υποτιθέμενα κρυφά μηνύματα της κάλπης και στρατηγικές που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν.
Η αναντιστοιχία μεταξύ της πραγματικότητας και της αληθινής βούλησης του εκλογικού σώματος είναι προφανής. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται και θα εξακολουθήσει να επαναλαμβάνεται και στο μέλλον χωρίς ελπίδα κάποιας ουσιαστικής αλλαγής.
Τοιούτοι έπρεπον ημών αρχιερείς. Να τους χαιρόμαστε. Και, εν παρόδω, καλά να πάθουμε.
Ο κ. Γιώργος Κ. Ανδρουτσόπουλος είναι δικηγόρος