Η πιθανότερη εκδοχή είναι ότι, στην πραγματικότητα, δεν έχει τίποτα απολύτως να πεί. Ο Oscar Wilde έλεγε ότι όταν δεν έχεις τίποτα να πείς το λες στα Λατινικά. Κανείς δεν θα καταλάβει τι είπες και όλοι θα σε θαυμάσουν για τις υποτιθέμενες μεν, ανύπαρκτες δε, γνώσεις σου.
Με την ευκαιρία θα πω κι εγώ, με τη σειρά μου, στα λατινικά αυτό που είπαν όλοι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι προς τους εκπροσώπους της χώρας μας όλες αυτές τις τελευταίες ημέρες.
PACTA SUNT SERVANDA
Η αρχή της τήρησης των συμπεφωνημένων και της συνέχειας του Κράτους με ότι αυτό συνεπάγεται. Λεπτή και, ενδεχομένως, άγνωστη έννοια σε όλους όσους εκτόξευαν προεκλογικές φανφάρες και αναλάμβαναν σπουδαίες ευθύνες για μέτρα και πράξεις που, προφανώς, δεν θα μπορούσαν ποτέ να υλοποιήσουν. Και το κουβάρι, σιγά-σιγά, ξετυλίγεται και ξεγυμνώνει την αδυναμία, την ένδοια και την άγνοια των ανθρώπων αυτών που μοιραία συμπαρασύρουν μια ολόκληρη χώρα στον Καιάδα της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας.
Τώρα ήρθε, όμως, η ώρα να κάνουμε τη «σούμα», να πληρώσουμε τη «λυπητερή» και να ανοίξουμε τα χαρτιά μας στο τραπέζι. Ντούκου. Δεν υπάρχει πια περιθώριο για «πάσο». Είναι ανάγκη να δημοσιοποιηθεί μια υπεύθυνη, επίσημη θέση. Και μια τέτοια θέση δεν διαφαίνεται, προς το παρόν τουλάχιστον.
Το έλλειμα αυτό μιας σαφούς τοποθέτησης (κοστολογισμένης και ρεαλιστικής), κατ’ ανάγκην, δημιουργεί αναστάτωση στις αγορές και ανασφάλεια στους πολίτες, για να μην αναφέρω τους ξένους επενδυτές που πιθανόν να ήθελαν να δοκιμάσουν την τύχη τους και να ρισκάρουν στην Βαλκανική εκδοχή ενός σύγχρονου Far West και που προφανώς, προς το παρόν, απέχουν εν αναμονή των εξελίξεων.
Οποιαδήποτε διαπραγμάτευση, σύμφωνα με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον μεγαλύτερο – ίσως – Ελληνα διαπραγματευτή, προϋποθέτει αμοιβαίες υποχωρήσεις, τακτική και στρατηγικό σχεδιασμό με εναλλακτικά σενάρια διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή. Το να διαπραγματευόμαστε βάσει του καλύτερου δυνατού σεναρίου είναι η μία όψις του νομίσματος. Η εκδοχή, όμως, του χειρότερου συνατού σεναρίου φαντάζει αποκαρδιοτικά απογοητευτική με βάση τα σημερινά δεδομένα.
Φυσικά, υπάρχουν και οι περιπτώσεις των ενδιάμεσων σεναρίων (οι περίφημες «γκρίζες ζώνες») με ότι αυτά συνεπάγονται σε επίπεδο αθέτησης πολιτικών δεσμεύσεων και αδυναμίας υλοποίησης προσδοκιών στις οποίες πολλοί ήδη έχουν επενδύσει.
Αν μπορούσαν να λυθούν πολύπλοκα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα μόνον μέσα από την χαλαρή εμφάνιση και την εύκολη ρητορική τότε η χώρα μας θα πρωτοστατούσε διεθνώς καθώς έχουμε πολλά και αξιόλογα στελέχη με ικανότητες αυτού του τύπου. Δυστυχώς, η εμφάνιση δεν αρκεί και η ρητορική (σε όποια γλώσσα κι αν γίνεται) εξαντλείται με ραγδαίους ρυθμούς.
Οι συναντήσεις έγιναν, οι κουβέντες ειπώθηκαν , το στυλάκι καταγράφηκε. Και μετά; Και μετά; Μετά: ούτε ένα γράμμα, ούτε ένα τηλέφωνο. Τίποτα. Σιγή ασυρμάτου εν αναμονή κάποιας συγκεκριμένης τοποθέτησης.
Η ανάγκη για χειροπιαστά, ουσιαστικά και ρεαλιστικά μέτρα είναι προφανής. Όπως είναι προφανές ότι μια τέτοια ανάγκη δεν πρόκειται να καλυφθεί στο άμεσο μέλλον για τον απλό λόγο ότι οι άνθρωποι που καλόύνται να την διαχειρισθούν έχουν εμφανή έλειψη εμπειρείας, παιδείας, γνώσεων, ου μην αλλά και κοινής λογικής.
Έχουν καταλάβει, βέβαια, σπουδαίους κυβερνητικούς θώκους δυνάμει ενός αδιαμφισβήτητου εκλογικού αποτελέσματος.
Στην ιδιαίτερη πατρίδα μου η λαϊκή σοφία λέει: «Ο βλάχος άγιος κι αν γενεί σκατένεια δόξα θάχει». Αυτό ισχύει και για κάθε αλληγορικό «βλάχο» ακόμα και για τον πιό trendy.
Γιώργος Κ. Ανδρουτσόπουλος
Δικηγόρος
