Όσο κι αν το ταξίδι Τσίπρα στο Βερολίνο βοήθησε να αποδραματοποιηθεί η ατμόσφαιρα των συζητήσεων, εντούτοις δεν περνά απαρατήρητο, ότι οι διαπραγματεύσεις, διεξάγονται μέχρι και την ύστατη ώρα υπό συνθήκες χρηματοδοτικού εκβιασμού που ασκεί η ΕΚΤ, το αληθινό αφεντικό της Ευρωζώνης, καθηλώνοντας την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας.
Φαίνεται καθαρά πως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Γιάννη Βαρουφάκη, το Eurogroup θα συνεχίσει για καιρό να είναι απρόθυμο στο να ανοίξει μια βαθύτερη συζήτηση για τους λόγους της αποτυχίας της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής και των κατ΄ ευφημισμόν μεταρρυθμίσεων. Το σύστημα εξουσίας στην Ευρωζώνη που βολεύεται με την διατήρηση της τρέχουσας ακινησίας, δεν πρόκειται να παραδεχθεί εύκολα ότι έχει κάνει λάθος.
Χρειάστηκε να περάσει λίγος, πλην όμως καθοριστικός χρόνος, ώστε να το αντιληφθεί επαρκώς αυτό και το Μαξίμου. Γι΄ αυτό και στην άτυπη ενημέρωση που διακινήθηκε από κυβερνητικούς κύκλους το απομεσήμερο της Παρασκευής- όσο κι αν στη συνέχεια καταβλήθηκε προσπάθεια να υποχωρήσουν τα νερά των εντυπώσεων- η κυβέρνηση σπεύδει εκ των προτέρων να επιρρίψει την ευθύνη στην πλευρά των διαβόητων «Θεσμών» για την πιθανή αποτυχία της διαπραγμάτευσης.
Ο πρωθυπουργός υπογραμμίζει- και έτσι πράγματι είναι- πως δεν υπάρχουν περιθώρια επιστροφής στον σκληρό πυρήνα των Μνημονίων και στη διαιώνιση μιας αντιλαϊκής πολιτικής που αφήνει πίσω της κοινωνικά αποκαΐδια και αποδοκιμάστηκε έντονα στις πρόσφατες κάλπες. Και η τελική λίστα, όπως υποστηρίζει το οικονομικό επιτελείο, δεν περιλαμβάνει υφεσιακά μέτρα και θα επιτρέψει την επανεκκίνηση της Οικονομίας. Μένει να δούμε, τι ακριβώς θα συμβεί, όταν οι εταίροι προβάλλουν στο τραπέζι τη δική τους εκδοχή για το ασφαλιστικό, τα εργασιακά, τον ΦΠΑ και τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και ποιος από τους δύο θα κάνει τις περισσότερες εκπτώσεις.
Σύμφωνα με το Μαξίμου, τα μέτρα που προτείνει η Αθήνα, θα φέρουν έσοδα 3 δις που δεν προέρχονται «σε καμία περίπτωση» από περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ενώ θα επιτρέψουν την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 1,5% του ΑΕΠ και ρυθμό ανάπτυξης που θα φθάσει στο 1,4% χωρίς να προσδιορίζεται χρονικός ορίζοντας. Ας υποθέσουμε ότι αυτά γίνονται δεκτά. Αρκούν να καλύψουν το φετινό δημοσιονομικό κενό;
Άλλως, είναι βέβαιο ότι θα χρειαστούν επιπλέον μέτρα που θα είναι δύσκολο να εξηγηθούν στην κοινή γνώμη, αλλά και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Καραδοκεί όμως ένα ακόμα ερώτημα: Έχουν οι δανειστές διάθεση για κατάπαυση του πυρός, ή θα επιμείνουν στην γραμμή του οικονομικού και πολιτικού στραγγαλισμού της νέας κυβέρνησης; Αν ανάψουν το πράσινο φως για την είσπραξη του 1,9 δισ. ευρώ από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων και την εκταμίευση των 7,2 δισ. του EFSF θα είναι αυτή, μια σαφής ένδειξη καταλλαγής.
Στο Μαξίμου, που επενδύει εμφανώς και στο γεωπολιτικό χαρτί με ανοίγματα σε Κίνα- Ρωσία και την εξόφθαλμη αβάντα των ΗΠΑ, προσδοκούν ότι οι εταίροι θα δώσουν την πολυτέλεια μιας πολιτικής ανάσας στη νέα κυβέρνηση, επιτρέποντας να ψηφίσει στη Βουλή, ορισμένα από τα μέτρα που θα διέσωζαν τις προγραμματικές της αντιστοιχίες.
Διαφορετικά, αν η ακαμψία τους εκδηλωθεί με την ίδια βίαιη συνέπεια, καθιστώντας αναπόφευκτο ένα νέο Μνημόνιο, τότε από βδομάδα, θ΄ αρχίσουν να υφαίνονται πιο επίκαιρα σενάρια…