Υπάρχει έτσι, ίσως, μια μικρή πιθανότητα ν΄ αποσπάσουμε την επιείκεια της βλοσυρής τρόϊκας, ότι από τούτη την «άσημη» και μικρή ευρωπαϊκή επαρχία, τα Golden Boys του πανίσχυρου και ανεξέλεγκτου Χρηματοπιστωτικού Συστήματος και τα πολιτικά συνεταιράκια τους, θα εξακολουθούν να βρίσκουνε γόνιμο έδαφος, ποτισμένο με το αίμα μας προπαντός, για να συνεχίσουν ν΄ αυγατίζουν τα εύκολα και γρήγορα κέρδη τους…
Στο βραχύ, αλλά, πυκνό διάστημα που μεσολάβησε από τις κάλπες, η νέα κυβέρνηση είχε την ευκαιρία να αντιληφθεί ότι βαθειές προγραμματικές ανεπάρκειες, δεν καλύπτονται ατυχώς, καθ΄ οδόν. Δεν είναι η άσκηση της εξουσίας μια αμέριμνη εκδρομή για θαλασσινά στην Αίγινα. Αξιώνει αντιθέτως πεισματικά, τιμολογημένο σχέδιο και καλλιέργεια μιας μάχιμης συλλογικής συνείδησης για τα δύσκολα. Άλλως, οι συστάσεις για «αυτογνωσία και αυτοπροσδιορισμό» που απευθύνονται τώρα, πέφτουν στο κενό.
Όμως παρόλα αυτά, είναι ίσως καιρός να οργιστούμε! Η προγραμματική ανωριμότητα, οι ερασιτεχνισμοί, η μυστικοπάθεια, το επιτηδευμένα αρειμάνιο ύφος του.. Νέστορα Φλαμπουράρη και οι ακκισμοί του Βαρουφάκη, δεν μπορούν να θολώσουν τόσο πολύ την κρίση μας, ώστε να μην αντιλαμβανόμαστε ότι στο πρόσωπο του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, η χώρα δέχεται έναν τόσο εξόφθαλμα ιταμό, οικονομικό και πολιτικό εκβιασμό! Ποιοι ευήθεις χαίρονται μ΄ αυτό;
Το ανάξιο δίλημμα «ή θα προσκυνήσετε ή θα καταστραφείτε» ξεπερνά πλέον την κυβέρνηση. Και μας αφορά προσωπικά τώρα, όλους. Αν εξαιρέσουμε όσους έχουν μείνει ανέπαφοι από τη λαίλαπα της παρατεταμένης λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης της ζωής τους της ίδιας, καθώς και το θλιβερό δίδυμο Σαμαρά- Βενιζέλου, οι υπόλοιποι, οφείλουν να απαντήσουν με θάρρος, αν εκτός από το να ψάχνουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι στα σκουπίδια στις άθλιες μέρες μας, δεν υπάρχει στ΄ αλήθεια δυνατότητα για μιαν άλλην πολιτική που θα διώξει από την αβάσταχτη βιοτή μας το ζόφο και την κατήφεια.
Όταν ακόμα και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης αναγνώρισε ότι από την ελληνική κρίση διασώθηκαν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, οι αμήχανοι επίγονοί του, εκτελωνίζουν επίφοβες θεωρίες, πως αν δε συμμορφωθεί η χώρα, «θα μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι»!.. Συμμερίζονται προφανώς την άποψη ότι οι Έλληνες δεν έχουν τιμωρηθεί ακόμα, όσο…τους αξίζει!..
Έχοντας κάνει όμως, σημαντικές εκπτώσεις, η κυβέρνηση αυτή, ζητά, έναν ελάχιστο ζωτικό πολιτικό χώρο για να σταθεί αξιοπρεπώς και στο ύψος των συλλογικών προσδοκιών, ώστε να δώσει- όσο δύναται,…- μιαν ανάσα στην καθημαγμένη χώρα. Και μολονότι παρέχει κάθε τόσο ισχυρές διαβεβαιώσεις ότι κανείς δε θα χάσει τα (τοκογλυφικά) λεφτά του, το πανίσχυρο τραπεζικό σύστημα επιδιώκει να τη σύρει ικέτη στο πλατύσκαλο του Κολοσσαίου, να εκλιπαρεί για τον οίκτο της Ρώμης.
Αυτή η ασύμμετρη και πρωτοφανής ακαμψία, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, δε διευκολύνει έναν στοιχειωδώς «έντιμο συμβιβασμό». Η υπεροπτική υπεροπλία της τρόϊκας, ωστόσο, είναι πιθανό να οδηγήσει σε ολέθρια αποτελέσματα τούτην τη βλακώδη και ασταθή νομισματική αρχιτεκτονική της «Ενωμένης» κατά τα άλλα, Ευρώπης.
Αγνοούν απερίσκεπτα, αυτές οι χαμηλού βεληνεκούς πολιτικές μετριότητες, τον απαράβατο κανόνα της Φυσικής, σύμφωνα με τον οποίον η ισχύς μιας αλυσίδας, είναι όση και οι αντοχές του ασθενέστερου κρίκου της…
Γιώργος Χατζηδημητρίου