Είναι η αφοπλιστική αποκάλυψη της οριστικής έκπτωσης του πολιτικού συστήματος, που αφού μας έφερε στα μαύρα νερά της χρεοκοπίας, αδυνατεί τώρα να μας ανασύρει απ΄ το πηχτό έλος της παρακμής.
Συνοψίζοντας τη θέση μας, είμαστε όμηροι μιας συμμετρικής αδυναμίας: η κυβέρνηση αδυνατεί να ανταποκριθεί ακόμα και στις πιο απλές διαχειριστικές δυσκολίες- για εθνικό σχέδιο ούτε λόγος να γίνεται…
Κι η αξιωματική αντιπολίτευση, δεν έχει βρει ακόμα τον τρόπο για να «πεθάνει».
Αν αυτό συνδυαστεί με τους διαβρωτικούς ψιθύρους που αρχίζουν να αποκτούν υπόσταση στην πολιτική αγορά ότι η εκλογική διαδικασία τορπιλίστηκε από συγκεκριμένα κέντρα εντός του γαλάζιου κομματικού ενυδρείου, διότι το αποτέλεσμα δεν πήγε κατά τους σχεδιασμούς, τότε συμπληρώνεται η εικόνα της βαθειάς νοσηρότητας.
Δε χρειάζεται να έχει κανείς παραπάνω από δυό δράμια μυαλό για να συνάγει ότι το εκλογικό φιάσκο της Νέας Δημοκρατίας- μιλάμε για την σοβαρότερη εναλλακτική λύση που διαθέτουμε…- ίσως αποδειχθεί η (σωτήρια…) θρυαλλίδα για την κατεδάφιση του οριστικά φθαρμένου κόμματος και την ανοικοδόμησή του από τα θεμέλια με καινούργια υλικά.
Οι αναπαλαιώσεις, έχουν αποδειχθεί ανώφελες. Και ίσως ήρθε η ώρα να σκεφτούμε μήπως θα πρέπει να ενθαρρύνουμε αυτήν την παρακμή, μήπως και ξεμπερδέψουμε μαζί της τώρα που πιάσαμε πάτο, ώστε να ανακαλύψουμε έστω με καθυστέρηση στα μέρη μας, τις ψυχρές αρετές έστω, της Αστικής Δημοκρατίας.
Μια πρωτοβάθμια ανάλυση δεν απαιτεί ειδικότητα βαρυσήμαντου πολιτικού αναλυτή για να καταλήξει κανείς σε μερικά απλά συμπεράσματα.
Η περιδίνηση στην οποίαν τις τελευταίες ώρες βρίσκεται σύσσωμη η ΝΔ, δίνει αναπάντεχο πολιτικό πλεονέκτημα στον Α. Τσίπρα σε μια στιγμή μάλιστα που αντιμετώπιζε ισχυρές πολιτικές και ψυχολογικές πιέσεις.
Χρειάστηκε μόλις ένας δυνατός κλυδωνισμός της Κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στην ψηφοφορία για τα προαπαιτούμενα, που δεν ήταν εδώ που τα λέμε και τα δυσκολότερα από τα μέτρα που έπονται (Ασφαλιστικό, Φορολογικά) για να κυκλοφορήσουν αστραπιαία σενάρια κυβερνητικής αστάθειας που έφεραν τον πρωθυπουργό «ικέτη» στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας από τον οποίο σαν αμήχανο σχολιαρόπαιδο ζήτησε τις καλές του υπηρεσίες προκειμένου να συναινέσει στα δύσκολα η Αντιπολίτευση…
Με μεγαλύτερη άνεση τώρα ο κ. Τσίπρας μπορεί να διαχειριστεί την εσωκομματική δυσφορία, αλλά και το θέμα των στρατηγικών συνεργασιών με όμορα κόμματα της (νέο) φιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας στην οποίαν και ο ίδιος πλέον μετά την θεαματική μνημονιακή προσαρμογή του, εντάσσεται.
Η ίδια η ΝΔ, εισέρχεται σε φάση παρατεταμένης πολιτικής αδυναμίας, με ορατό το φάσμα της διάσπασης- και ήδη καταγράφεται ενδιαφέρουσα κινητικότητα-καθώς, μετά την μακρόσυρτη προεκλογική περίοδο, οι τέσσερις συνυποψήφιοι, ανά δύο, αδυνατούν να συνυπάρξουν κάτω απ΄ την ίδια μαρκίζα.
Ο πρώτος γύρος του αιματηρού εμφυλίου έχει ήδη ξεκινήσει. Γεγονός που θα μπορούσε ενδεχομένως, να αποτραπεί, αν ο Β. Μεϊμαράκης, αγνοώντας τις συστάσεις των Α. Σαμαρά και Κ. Καραμανλή, δεν επέμενε να στηθούν κάλπες.
Η απλή αλήθεια, κοντολογίς, είναι ότι η ΝΔ έχει φάει τα ψωμιά της. Η ταυτότητά της, ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική, έχει γίνει παρανάλωμα των καιρών.
Η παράταξη, βέβαια, έστω και μέσα από διαδοχικές ήττες που πετσόκοψαν την πολιτική και εκλογική της επιρροή, και σε αντίθεση με το διαλυμένο ΠΑΣΟΚ που μετακόμισε αύτανδρο στην αυλή της Κουμουνδούρου, κράτησε τον σκληρό της πυρήνα.
Τώρα όπως φαίνεται, ωστόσο, οι κομματικές λεγεώνες, μπαίνουν και πάλι σε διάταξη μάχης για ένα ακόμα, καθοριστικό αυτή τη φορά, ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Ποιος θα είναι ο ρόλος των προυχόντων και ειδικά των μεγάλων Οικογενειών και της ευάριθμης βαρονίας, αλλά και ειδικότερα του Κώστα Καραμανλή που (θεωρητικά…) κατέχει το οικόσημο και παρακολουθεί μέχρι σήμερα απαθής από τα μετόπισθεν την ανθρωποβόρα μάχη;
Οι ραγδαίες εξελίξεις τον υποχρεώνουν να μετακινηθεί από την πολυετή δημόσια ακινησία. Αν θέλει να επαναλάβει το πρότυπο του «παράκλητου» Θείου του και να αλλάξει το κόμμα, ο καιρός που του μένει δεν είναι πολύς.
Η ΝΔ έτσι κι αλλοιώς έχει εισέλθει σε μια πορεία αμετάκλητης καθόδου με φόντο το ηλιοβασίλεμα.
Όμως, όσο κι αν βιάζονται μερικοί χαιρέκακοι, η μαγεία του λυκόφωτος δε θα αφήσει κανένα από τα αστικά κόμματα αλώβητο σε τούτη την μακρόσυρτη φορά της παρακμής, όπου όλα τα πράγματα και τα υπάρχοντα κόμματα μας δείχνουν τη συλλογική μας ήττα.