Να κάνουμε καιρό ν΄ ακούσουμε νέα για όλους τους απερίγραπτους αυτούς τυχοδιώκτες.

Τσίπρες, Παπάδες, Φλαμπουράρηδες και δε συμμαζεύεται…

Είναι προσβολή να μας εκπροσωπούν! Και δεν είναι το θέμα προσωπικό. Είναι αυτή η αιμοβόρα και καταπιεσμένη αχορταγιά τους, αυτό το επαρχιώτικο «αν έρθω στα πράγματα θα σας γαμήσω», που κρύβανε μέσα τους και μας εκπλήσσει δυσάρεστα τώρα.

Να πάει αυτός ο απρογραμμάτιστος συρφετός να τρώει ήσυχος τα μπαρμπουνάκια του στην Αίγινα και να συνεχίσει τις πλαδαρές συζητήσεις του στα ουζερί πλάϊ στην άμμο. Εμείς θα δούμε μετά πως θα τη βγάλωμε. Όπως πάντα…

Αλλά, να μη ντρεπόμαστε στο εξής να λέμε τ΄ όνομά μας.

Ότι είμαστε Απροσκύνητοι Αριστεροί.

«Να΄ρθει ο Κυριάκος και η νοικοκυρεμένη Δεξιά», λένε κάποιοι στη χώρα «να ξέρουμε τι μας γίνεται».

Δεν είναι έτσι. Χαΐρι τόσα χρόνια δεν είδαμε κι από αυτούς. Ούτε κι από το ΠΑΣΟΚ.

Ζυγίζουνε οι άνθρωποι αυτοί το εθνικό συμφέρον, με το προσωπικό-κομματικό τους μέτρο.

Στις συνθήκες που ζούμε και υπάρχουμε, χρειαζόμαστε μια εθνική πανστρατιά.

Αλλά, διάολε να πάρωμε κι ένα ποσοστό προσωπικής ευθύνης. Όχι να κονομάμε στις Πολιτιστικές Πρωτεύουσες και στα ΕΣΠΑ και μετά να λέμε χαιρετίσματα στην Εφορία.

Να ξεχωρίζουμε τους σοβαρούς από τις ανθυπομετριότητες σε τούτον τον χυλό όπου κάτι γλύφτες της επικοινωνίας αναγορεύουν σε μεγάλες προσωπικότητες τον κάθε πιτσαδόρο ή τεληπωλητή γιατί έχουνε λερωμένη τη φωληά τους…  

Στην κοινωνία υπάρχουν βαρειές ζωτικές δυνάμεις. Αλλά, εξαιτίας του κομματικού διχασμού, δεν ημπορούνε να μπουν σε κοινή κοίτη.

Δεν υπάρχει στο φινάλε, καμία μαγική συνταγή. Στο ίδιο μπάρκο είμαστε όλοι. Και μοναχά η αλληλεγγύη θα μας σώσει.

Και στην τελική, αυτό είναι και το πάγιο κυβερνητικό πρόγραμμα της Αριστεράς: Πατριωτισμός και Αλληλεγγύη…