Έχοντας επιλέξει να ζυγίζουν τις πιθανότητες στην ζυγαριά της επιθυμίας, οδηγούν τις καταστάσεις σε ακραία όρια, συνήθως χωρίς κάποιο υποτυπώδες σχέδιο διαφυγής σε περίπτωση αποτυχίας.

Μοιραία, βαδίζουν από λάθος σε λάθος. Και τα τελεσίγραφα που κατά καιρούς στέλνουν στις ισχυρές δυτικές μητροπόλεις, αποδεικνύονται στην πράξη το ύστατο επικοινωνιακό καταφύγιο μπροστά σε επικείμενους συμβιβασμούς και οδυνηρές παραχωρήσεις.

Οι διαπραγματεύσεις για την ολοκλήρωση της 2ης αξιολόγησης, η οποία όπως μας προϊδέαζε ο κ. Τσίπρας θα ήταν υγιεινός περίπατος, επιδεινώθηκαν ραγδαία σε απρόβλεπτη περιπέτεια.

Αιχμάλωτος της ερασιτεχνικής τακτικής του, που καταρρέει αύτανδρη μπροστά στον βλοσυρό Γερμανό ταμία, ο πρωθυπουργός, δείχνει να μην ξέρει τι πραγματικά θέλει. Επιδιώκει άραγε, ηρωϊκή έξοδο, υφαίνοντας το σενάριο της ρήξης με τους δανειστές, ή όπως διαβεβαίωνε στον Προϋπολογισμό, στόχος του παραμένει να κλείσει η αξιολόγηση και να μπει η Οικονομία στο Πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης;

Κυρίως, δείχνει να μην αντιλαμβάνεται το γεγονός ότι η Ελλάδα, είναι εδώ και εφτά χρόνια μια καχεκτική- όπως πάντα άλλωστε…-χώρα περιορισμένης κυριαρχίας που δεν έχει την δυνατότητα να επιβάλει τις επιθυμητές λύσεις με εκπτώσεις από τις υποχρεώσεις που αενάως αποδέχεται, ζητώντας εκ των υστέρων πολιτική κατανόηση και συμπάθεια.

Και πάντως, την ώρα που η τελευταία από τις διαθέσιμες επιλογές αυτήν την στιγμή, είναι και πάλι οι πρόωρες κάλπες, αφού άλλα προέχουν, τραβάει το σκοινί με τους παροιμιωδώς άκαμπτους δανειστές, μοιράζοντας κάποια χρήματα με αυθαίρετα κριτήρια (π.χ γιατί δεν μπήκαν στον μποναμά οι άνεργοι ή οι νέοι;), μπας και σώσει τα τελευταία προσχήματα κοινωνικής ευαισθησίας.

Στην αυλή του Λεβιάθαν, στο Βερολίνο, ο ικέτης πρωθυπουργός, αναζητεί με τρόπο που θίγει το φιλότιμο των πολιτών μια συμβιβαστική λύση, ενώ όμως, δεν έχει φροντίσει να ανταποκριθεί σε ανειλημμένες υποχρεώσεις. Η χώρα, είναι αλήθεια δεν αντέχει άλλη λιτότητα. Ούτε όμως και πολιτικούς που δεν κάνουν απολύτως τίποτε για να την βγάλουν από την κρίση και αντί να προτάσσουν εθνικές προτεραιότητες, πηγαινοέρχονται στην Εσπερία με απλωμένο το χέρι της επαιτείας.