Ισχύει αυτό καίρια στην περίπτωση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος, χρονιάρες μέρες, λες και απελευθερώθηκε κάτι εντός του, επιτίθεται κατά της Γερμανίας και του Β. Σόϊμπλε με ένα ακατανόητο μένος, θυμίζοντας τον απελπισμένο ιππότη στις ταινίες, που προκαλεί τον οίκτο, καλώντας αόριστα για μονομαχία κάτω από τα απόκοσμα τείχη ενός σιδηρόφρακτου κάστρου.

Για ποιον λόγο ο πρωθυπουργός, προτού «μαζέψει» τις δηλώσεις του άρον- άρον, αναφέρθηκε με έναν τόσο προφανή και άκομψο υπαινιγμό στην ψυχική υγεία του Γερμανού υπουργού Οικονομικών; Και τι είδους εθνικά επωφελές ξεσπάθωμα είναι αυτό που επιχειρεί, όταν τα περιθώρια είναι τόσο στενά για τη χώρα;

Οι εποχές όπου ο «κοσμάκης» ανεμίζοντας πλαστικές σημαίες ζούσε με την ψευδαίσθηση ότι η Ελλάδα «ανήκει στους Έλληνες» έχουν περάσει. Όταν έχεις υποθηκεύσει το σύνολο της δημόσιας περιουσίας σου για έναν αιώνα, δεν δικαιούσαι να δίνεις μαθήματα Εθνικής Αξιοπρέπειας.

Και θα έπρεπε να έχεις την ελάχιστη αυτογνωσία, ώστε να καταλαβαίνεις ότι σε στάση προσοχής απέναντι στον Σόϊμπλε, είναι δύσκολη η ανταλλαγή απόψεων. Άλλως, κινδυνεύεις να πολιτογραφηθείς στην Επικράτεια της γραφικότητας.

Ο κ. Τσίπρας- που περιφέρεται ειρήσθω εν παρόδω ανά την Ελλάδα προκειμένου να στηρίξει την ασταθή εικόνα μιας κοσμογονίας δημοσίων έργων…- ευρισκόμενος προδήλως «στο καζάνι με τη μαρμίτα της αισιοδοξίας» όπως ανεξήγητα δηλώνει, ίσως να αισθάνεται ότι αιωρείται αυτάρεσκα αυτήν την εποχή, στην κορυφή των κυμάτων.

Αγνοεί μάλλον, πεισματικά, ότι αυτοί που δανείζουν τη χώρα και την κρατάνε στον αναπνευστήρα, είναι οι ίδιοι που αυτός και οι πεχλιβάνηδες υπουργοί του, καθυβρίζουν και την δανείζουν με χαμηλά επιτόκια που δεν προσφέρουν οι αγορές, ωθώντας την ίδια στιγμή την άμοιρη πλέον Ελλάδα, γιατί δεν περισσεύει πουθενά στον κόσμο η ανιδιοτέλεια, στα πιο βαθειά νερά της εξάρτησης και της ισόβιας εθνικής ομηρείας.

Αν είχε να προτάξει κάποιο παραγωγικό σχέδιο, διαφορετικό από αυτό το παρασιτικό υπόδειγμα που καθιέρωσαν διεφθαρμένοι πολιτικοί και κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες στη χώρα, θα το συζητούσαμε. Διαφορετικά, δεν έχουν νόημα τέτοιοι ανόητοι κορδακισμοί που όταν τσαλακώνονται μπροστά στη σκαιότητα των αντιδράσεων, αυξάνουν το ποσοστό της προσβολής που επιστρέφεται ολάκερη στους κουρασμένους πολίτες.