Είναι επόμενο, ότι υπό τις συνθήκες αυτές, άλλο ένα πρόγραμμα κατευθύνεται στην ξέρα και το μόνο που συγκινεί την ηγετική ομάδα περί τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, είναι να διασωθεί πολιτικά με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Το γεγονός ότι με τέτοιου επιπέδου ηγεσία η χώρα δεν έχει ακόμα βυθιστεί αύτανδρη, οφείλεται σε όσους ξέρουν, στην προσφυγική κρίση και την γενικότερη γεωπολιτική αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή, αλλά, αυτό δεν σημαίνει ότι θα μπορούμε να τη γλυτώνουμε για καιρό ξυλαρμενίζοντας και επαιτώντας πολιτικές διευθετήσεις...
Οι σοβαροί παράγοντες της αγοράς συμπίπτουν στην εκτίμηση ότι η συντήρηση της αβεβαιότητας στο μέτωπο της αέναης αξιολόγησης που θα... ήταν “πολύ εύκολη”, κατά τον κ. Τσίπρα, οι κωμικές γραφικότητες στις σχέσεις με τους δανειστές και η υφέρπουσα φημολογία περί πρόωρων εκλογών την οποία το ίδιο το Μαξίμου σκοπίμως υποδαυλίζει, αναχαιτίζουν τις ενδείξεις βελτίωσης που διαφάνηκαν μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης και την μερική χαλάρωση των κεφαλαιακών περιορισμών.
Στο κατώφλι του νέου χρόνου, ήδη πολλοί προεξοφλούν την αποτυχία του νέου προϋπολογισμού, ο οποίος είναι φοροκεντρικός και ελάχιστα επικεντρωμένος στην περικοπή μη παραγωγικών δαπανών του Δημοσίου, με στόχο να επιτευχθεί πλεόνασμα 1,75% του ΑΕΠ, μεγάλο μέρος του οποίου υπολογίζεται μάλιστα να προέλθει από την αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης. Αλλά πως θα γίνει αυτό;
Δεν είναι ανάγκη να επαναλάβουμε και απο εδω τα ήδη ψηφισθέντα φορολογικά μέτρα που θα πέσουν στο κεφάλι μας από τις επόμενες ώρες και ανατρέπουν δραματικά κάθε ισορροπία μεταξύ έμμεσων και άμεσων φόρων ,διευρύνοντας την κοινωνική ανισότητα στη χώρα από μια κυβέρνηση που είναι ύβρις για την Αριστερά.
Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι τα ίδια τα στελέχη της, όπως ο Αντιπρόεδρος Γιάννης Δραγασάκης, αναγνωρίζουν ότι αυτό το μίγμα δημοσιονομικής πολιτικής που εξάντλησε κάθε φοροδοτική ικμάδα όσων δεν μπορούν να κρύψουν τα εισοδήματά τους και αφαιρεί πόρους από την πραγματική Οικονομία, (60 δις λείπουν από την αγορά σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ που αποτυπώνουν σταθερά αρνητικό ρυθμό επιχειρηματικών χορηγήσεων), αποθαρρύνοντας τις ιδιωτικές επενδύσεις, δεν είναι βιώσιμο. Παρηγοριέται όμως κανείς με τέτοιες πληκτικές διαπιστώσεις;
Όπως και οι προηγούμενες, έτσι και η σημερινή κυβέρνηση υπό τον κ. Τσίπρα, αποδεικνύεται ανεπαρκής ώστε να εξασαφαλίσει τα στοιχειώδη. Όπως την αξιοποίηση -και όχι το ξεπούλημα- της δημόσιας περιουσίας, την κατάργηση της σπατάλης, τον εκσυγχρονισμό της Διοίκησης και την αποτελεσματική λειτουργία του φοροεισπρακτικού μηχανισμού με ηλεκτρονικά μέσα- το παράδειγμα της τόνωσης των εσόδων από την αύξηση του μεριδίου των ηλεκτρονικών συναλλαγών, επιμελώς αποσιωπάται.
Δεν χρειάζεται να πάει κανείς μακριά για να αποδείξει την ανικανότητά τους. Αρκεί να σκεφτεί ότι από την Δευτέρα όλα τα έσοδα του κράτους, περνάνε στην αρμοδιότητα και την (ανεξέλεγκτη) διαχείριση των δανειστών...
Αυτό που θα ήταν όνειδος για κάθε νοικοκύρη άνθρωπο, για την πολιτική “ελιτ” που θέλει να ξεμπερδεύει εύκολα με τις βαρειές ευθύνες της, είναι “όρος που επιβάλλουν οι δανειστές”. Αλλά, υπάρχει μεγαλύτερη από αυτήν ομολογία πολιτικής χρεοκοπίας και ήττας;