Η κυβέρνηση έχει τα δίκηα της όταν προβάλλει τις χλιαρές της ενστάσεις, αλλά, αυτό δεν έχει κανένα νόημα από τη στιγμή που η φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει αγνώριστη και στην αγορά ήδη επικρατούν, όσα υποτίθεται πως «διαπραγματεύεται» να αποφύγει…
Αυτά που ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας και η ευειδής υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου υπερασπίζονται ως «βέλτιστες πρακτικές», ώστε να μας πείσουν πως μάχονται ηρωικά για τα (καταργημένα) δικαιώματά μας, απλώς δεν υπάρχουν.
«Βέλτιστη πρακτική στο Λονδίνο», όπως σχολιάζει ειρωνικά η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας είναι να κινούνται τα αυτοκίνητα στην αριστερή πλευρά τού δρόμου, αυτή όμως δεν είναι καθόλου βέλτιστη πρακτική για τη Νέα Υόρκη. Το΄πε και ο Γιούνκερ ότι όλα πηγαίνουν πρίμα στην εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου στην Ελλάδα κι ότι δεν αποτελούμε εξαίρεση. Πόσο πιο ξεκάθαρο να γίνει;
Υπογράφοντας το τρίτο Μνημόνιο ο καταρρακωμένος πρωθυπουργός της Ελλάδας (και το λέω αυτό με θυμό και θλίψη επειδή ακριβώς εκπροσωπούσε τη χώρα και τον λαό της!) αποδέχτηκε ότι:
1. Οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης (και) στα θέματα των εργασιακών πρέπει να έχει την έγκριση των δανειστών και,
2) Το νέο σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων αλλά και γενικότερα το νέο θεσμικό πλαίσιο για τα εργασιακά πρέπει να προσανατολιστεί στις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές, ξεχνώντας κάθε σκέψη για επιστροφή στο σύστημα του Νόμου 1876/90 που τις επικαιροποιούσε.
Κοιτώντας τον χάρτη της εγχώριας επιχειρηματικότητας μπορεί κανείς γρήγορα να διαπιστώσει ότι το Μαξίμου δίνει –και εδώ…- μάχες οπισθοφυλακών. (Κι ας έχει στο πλευρό του και μεγάλη μερίδα του ΣΕΒ που αναγνωρίζει την ανάγκη ύπαρξης Συλλογικών Συμβάσεων και μηχανισμού Διαιτησίας...)..Κι αυτό γιατί με βάση τα στοιχεία των Επιμελητηρίων στο πεδίο εφαρμογής του νόμου για τις ομαδικές απολύσεις υπάγεται μόνο το 1,5% περίπου των επιχειρήσεων της χώρας.
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που απασχολούσαν μέχρι 20 άτομα δεν υπάγονταν καν στο πεδίο εφαρμογής του νόμου, άρα γι΄ αυτές δεν υπήρξε κανένας απολύτως έλεγχος και εκεί ακριβώς έγινε η μεγάλη σφαγή, πυκνώνοντας τις γκρίζες κι άχαρες γραμμές των ανέργων.
Πάει λίγος καιρός που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έβγαλε την απόφασή του για τις ομαδικές απολύσεις στα Τσιμέντα Χαλκίδας, αλλά, στα μέρη μας, δεν έχουμε καταλάβει ακόμα χάρη στη συμμετρική σύγχυση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, τι ακριβώς εννοούν στην Ε.Ε όταν μιλάνε για οικονομικές ελευθερίες…