Και μάλλον, πάει πολύ να έχουμε τέτοιες αξιώσεις, σε συνθήκες όπου οι πολιτικοί αρχηγοί δεν έχουν ούτε καν στοιχειώδεις προσωπικές σχέσεις εντός ορίων ενός επιβεβλημένου πολιτικού ήθους.
Όμως επείγει τώρα κυβέρνηση και αντιπολίτευση, να συμφωνήσουν αν θα αξιοποιήσουμε το φυσικό κάλος της Ελλάδας που επικαλούνται αμφότερες αδιαλείπτως, ή θα το παραδώσουμε βορά σε κάθε επενδυτικό σχέδιο- από τις έρευνες για πετρελαϊκά κοιτάσματα μέχρι την διαχείριση σκουπιδιών- που θεωρεί την προστασία του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε και θα μεγαλώσουν κι οι επόμενες γενιές, παράγοντα δευτερεύουσας σημασίας!
Η επένδυση της Eldorado δεν πρέπει να γίνει συνώνυμη του ονόματος της εταιρείας. Η πολυεθνική, θα κάνει τη δουλειά της και κάποτε θα φύγει απ΄ τη χώρα. Και το θέμα σε τούτη την περίπτωση είναι τι θα έχει αφήσει πίσω της σε έναν ευλογημένο τόπο, όπως η Χαλκιδική που θρέφει χιλιάδες οικογένειες από τον τουρισμό, απείρως περισσότερες από αυτές που ΘΑ δημιουργηθούν στην Ολυμπιάδα και στις Σκουριές.
Υπακούοντας σε έναν γραφικό αταβισμό, εμείς οι άκαμπτοι Βόρειοι, λέμε συνήθως αφοριστικά στις αστείες κουβέντες μας με τους ασταθείς και ευμετάβλητους, αλλά σίγουρα πιο ξεσκολισμένους από μας Νότιους, ότι «σαν τη Χαλκιδική δεν έχει!».
Ε, είναι καιρός να δούμε τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε τη Χαλκιδική. «Ελντοράντο» κάθε χρυσοθήρα που θα αφήσει πίσω του καμμένη γη για πρόσκαιρα και χαμηλής απόδοσης οφέλη ή ένα υψηλής ποιότητας τουριστικό θέρετρο, υπό την σκέπη του Αγίου Όρους που, ταυτόχρονα, θα συνεχίσει να παράγει μοναδικής αξίας αγροτικά προϊόντα (κρασί, λάδι και μέλι) και- γιατί όχι;- και τεχνολογικά προϊόντα αιχμής και ό,τι άλλο σχεδιάσουμε που θα είναι συμβατό με το περιβάλλον αυτού του ιδιαίτερου τόπου;
Αν υπάρχουν εγγυήσεις ότι η (αμφιλεγόμενη προς το παρόν) μέθοδος εξόρυξης του πολυεθνικού ομίλου δεν θα μολύνει τα νερά και δεν θα μετατρέψει την περιοχή σε κρανίου τόπο, τότε να γίνει. Διαφορετικά, να ξεκαθαριστεί οριστικά το θέμα και να βρει αλλού «θύματα», σταματώντας επιπλέον να χρησιμοποιεί με άθλιο τρόπο τους εργαζομένους σαν όχημα ψυχολογικής και πολιτικής πίεσης…
Σε κάθε περίπτωση η απροκάλυπτα πολιτική της παρέμβαση είναι απαράδεκτη και δεν αρμόζει σε κυρίαρχα κράτη. Δεν είμαστε μπανανία ώστε να υπαγορεύει κανείς με τέτοια αυθάδεια τους όρους του, ερήμην των εσωτερικών κανόνων και παρεμβαίνοντας άκομψα και υπεροπτικά στον εσωτερικό πολιτικό ανταγωνισμό με τρόπο που ζημιώνει τη χώρα.
Από την άλλη, η αμήχανη ηγεσία της ΝΔ, όπως και η αυτοβαρυσήμαντη και αδύναμη να πολλαπλασιαστεί Κεντροαριστερά, ακολουθούν την κυβέρνηση στον ίδιο κατήφορο: Χωρίς καν να εξηγούν στους πολίτες ποια ακριβώς είναι η διακύβευση στη Χαλκιδική, ανεβοκατεβαίνουν απερίσκεπτα τις κλίμακες της θορυβώδους καταγγελίας και κορυβαντιούν εκτιθέμενες, δίχως καμία απολύτως ρεαλιστική πρόταση.
Απλά, σπεύδοντας να αναγνωρίσουν το δίκηο της εταιρείας, συμπεριφέρονται χαιρέκακα στις «ήττες του ΣΥΡΙΖΑ» που είναι ήττες του λαού και της πατρίδας, ασκώντας μια παρωχημένη και ρηχή δημοσιονομική ως επί το πλείστον κριτική, λες και έχουν βαλθεί να μας υπενθυμίζουν κάθε φορά απωθητικά με την υστερία τους, την ολέθρια συμμετοχή τους στη δυσμενή κατάληξη των πραγμάτων και τη σημερινή μας κατάντια…