Ήταν τα χρόνια που είχε αρχίσει η παρακμή του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου. Κάποιοι ζητούσαν «ελεύθερη ραδιοφωνία», απέναντι στα ελεγχόμενα τότε ειδησεογραφικά δελτία της κρατικής ΕΡΤ. Την πρώτη απόπειρα έκανε ο αρχιτέκτονας και εκδότης του «Αντί» Χρήστος Παπουτσάκης στήνοντας ένα παράνομο ραδιόφωνο. Αλλά το εντυπωσιακό είναι ότι ακολούθησε λίγο αργότερα κάνοντας την ίδια παρανομία ένας επίσημος φορέας, ο Δήμος Αθηναίων όπου τότε επικεφαλής ήταν ο Μιλτιάδης Έβερτ.
Θεωρώ την  απόφαση του Έβερτ, να ιδρύσει παράνομα ραδιοφωνικό σταθμό, την αρχή ενός μεγάλου κακού, το οποίο ταλαιπώρησε και ταλαιπωρεί ακόμη αφάνταστα τον τόπο. Τότε αρκετοί πολιτικοί, με κοντόφθαλμη αντίληψη, χαιρέτησαν την απόφαση του Έβερτ. Οι ίδιοι αυτοί πολιτικοί ενίσχυσαν λίγο μετά και την παράνομη ίδρυση των πρώτων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, τους οποίους το παραπαίον ΠΑΣΟΚ αναγκάσθηκε να ημι-νομιμοποιήσει με κάποιες προσωρινές άδειες.  Όλο αυτό, που από τοτε φαινόταν , πόσο σαθρό – ή αν θέλετε σε πόσο σαθρές βάσεις είχε στηριχθεί – εγχείρημα ήταν,ονομάστηκε «ελεύθερη ραδιοφωνία» και «ελεύθερη τηλεόραση». Θυμάμαι και τον Χαρίλαο Φλωράκη σε κάποια εγκαίνια να εκδηλώνει την ευαρέσκειά του.
Ακολούθησαν ρυθμίσεις επί ρυθμίσεων, που όλες είχαν έναν κοινό παρανομαστή: την αλληλλοδιαπλοκή. Δηλαδή την προσπάθεια των πολιτικών να κρατούν σε ομηρία τα κανάλια και των περισσότερων καναλιών να χρησιμοποιούν τα μέσα τους για να πιέζουν τους πολιτικούς (να μην αναφερθώ ακόμη και σε εκβιασμούς) προκειμένου να επιτύχουν τις όποιες διεκδικήσεις τους.
Έγινε και κάτι ακόμη, ίσως πιο σοβαρό. Τα ιδιωτικά ραδιόφωνα και προπαντός οι τηλεοπτικοί σταθμοί, προκειμένου να πετύχουν μεγάλα νούμερα θεαματικότητας  ξέπεσαν σε έναν ακατάσχετο λαϊκισμό. Από τα δελτία ειδήσεων και τις πολιτικές εκπομπές, μέχρι τα άθλια πρωϊνάδικα και μεσημεριανάδικα κολάκευαν και κολακεύουν τους τηλεθεατές τους, ενισχύουν όλες τις διεκδικήσεις, «χαϊδεύουν» τους συνδικαλιστές, μέχρι που έφτασαν στο σημείο κάποιοι παρουσιαστές να γίνουν κατήγοροι των εξευτελιζόμενων πολιτικών οι οποίοι καθημερινά απολογούνταν στα κανάλια….
Έτσι, τώρα που ήρθε η κρίσιμη και γιατί όχι τραγική, ώρα του απολογισμού, οι περισσότεροι  Έλληνες, πιστεύουν ότι κάποιος άλλος φταίει. Ότι κάποιος άλλος τους χρωστάει και ότι εν τέλει φταίνε μόνο οι πολιτικοί. Οι πολιτικοί όντως έχουν τις κορυφαίες ευθύνες. Αλλά ας δεχτούμε ότι τους  πολιτικούς μπορούμε να τους αλλάξουμε, ψηφίζοντας κάποιους άλλους πιο νέους και πιο τίμιους. Την διαλυμένη κοινωνία πώς θα την αλλάξουμε; Με ποιόν τρόπο οι αγανακτισμένοι τηλεθεατές θα (ξανα)γίνουν υπεύθυνοι πολίτες;