Όμως οι ώρες δεν είναι ώρες πανηγυρισμού για κανέναν. Η χώρα έχει να αντιμετωπίσει την μεγαλύτερη κρίση των τελευταίων δεκαετιών και τα κόμματα για να αντιμετωπίσουν αυτήν την κρίση πρέπει να καταβάλουν το κόστος που τους αναλογεί – όπως το καταβάλουν εδώ και δυόμισι χρόνια και οι πολίτες, είτε έφταιξαν είτε όχι.
Άλλωστε τα ποσοστά που πήραν τα κόμματα στην ουσία και κατά ένα μεγάλο μέρος είναι ευκαιριακά. Κατά τη γνώμη του γράφοντος η πραγματική βούληση των ψηφοφόρων είναι πολύ πιο κοντά στα ποσοστά των προηγούμενων εκλογών της 6ης Μαϊου.
Η Νέα Δημοκρατία που όντως αύξησε κατά περίπου 12% το ποσοστό της ενισχύθηκε από κεντρώους, αλλά και κεντροαριστερούς ψηφοφόρους που επέλεξαν να την ψηφίσουν για να μην αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα και θέσει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε το μεγάλο μέρος των απογοητευμένων από το κόμμα τους κεντροαριστερών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Θα είναι λάθος ανάλυση για την ηγεσία του κόμματος αυτού αν θεωρήσει το 27% δεδομένο και τους ψηφοφόρους του τους χαρακτηρίσει ως «αριστερούς». Σοσιαλδημοκράτες είναι. Απογοητευμένοι και αγανακτισμένοι από τα παλιά κόμματα που έφεραν τον τόπο στα σημερινά του χάλια.
Περίπου τα ίδια θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς και για την ΔΗΜΑΡ, η οποία επελέγη από κάποιους μετριοπαθείς σοσιαλδημοκράτες – αν και το κόμμα αυτό έχει ήδη δείξει έναν όντως σοσιαλδημοκρατικό προσανατολισμό.
Όσο για τον κ. Καμμένο, που έχει στην ουσία στήσει ένα ανύπαρκτο πολιτικά και ιδεολογικά κόμμα, το οποίο καλύπτεται άνετα από την σημερινή ΝΔ, στην ουσία πήρε ακροδεξιές ψήφους που είναι αντίθετοι στο μνημόνιο, αλλά δεν θα ψήφιζαν ένα νεοναζιοστικό κόμμα σαν τη Χρυσή Αυγή.
Αφήσαμε τελευταίο το ΠΑΣΟΚ και το γεγονός ότι ο κ. Βενιζέλος θέλησε στη νυχτερινή του δήλωση να δείξει ευχαριστημένος που το κόμμα του δεν καταποντίστηκε ακόμη περισσότερο. Αλλά παρ΄ όλα αυτά άρχισε να θέτει όρους και προσκόματα στο σχηματισμό κυβέρνησης δηλώνοντας την ίδια ώρα ότι είναι εθνική ανάγκη ο σχηματισμός της.
Κλείνοντας, ο γράφων συμπεραίνει ότι το αποτέλεσμα των εκλογών δεν έχει αναδείξει κανέναν πραγματικό νικητή και ότι η εντολή είναι να συγκροτηθεί μια συμμαχική κυβέρνηση αυτοθυσίας. Για να γίνει αυτό δεν χωράνε ούτε αυταρέσκειες, ούτε παιχνίδια τακτικής. Να σχηματισθεί μια κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ίσως με κάποιες άλλες συμμετοχές και ας μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση, την οποία όμως θα πρέπει να ασκεί σε αρμονία με την πραγματική βούληση της μεγάλης και πολυποίκιλης μάζας των ψηφοφόρων του.