Να θυμίσουμε πως
1. Όταν έγινε η ρύθμιση των 100 δόσεων, οι κοινές εκτιμήσεις κυβέρνησης-κουαρτέτου, έδιναν εισπραξιμότητα 8%-10%. Δηλαδή, πάνω από τον μισό ελληνικό πληθυσμό βρίσκεται υπό καθεστώς ομηρείας. Οφειλές για υποχρεώσεις που το ίδιο το δημόσιο θεωρεί μη εισπράξιμες.
2. Τα σχεδόν €100 δις ληξιπρόθεσμα του 2017 είναι συγκρίσιμα με τα €31 δις που έλεγε ο ΓΑΠ την προεκλογική περίοδο του 2009. Σωστό το νούμερο, πλην όμως είχε μέσα τα τότε €5.5 δις του προστίμου της Ακρόπολις Χρηματιστηριακή για τα δομημένα ομόλογα και τις οφειλές εταιρειών που είχαν κλείσει. Απ' αυτά εισπράχθηκαν κάπου €1.7 δις.
3. Ο Τόμσεν έχει δείξει πλειστάκις το διάγραμμα της εισπραξιμότητας των μέτρων. Από 70% το 2011 έπεσε στο 45% το 2015. Δηλαδή, το 2011 για να αντλήσει το δημόσιο €1 δις από τους πολίτες, έπεπε να βάλει μέτρα €1.43 δις. Το 2016 για το €1 δις έπρεπε να βάλει μέτρα €2.22 δις! Το 45% έχει παραμείνει "ψηλά" λόγω της εφόδου στους λογαριασμούς και των κατασχέσεων.
Όλη η κοινωνία είναι όμηρος της ατελέσφορης φοροαρπακτικής πολιτικής. Μια τέτοια πολιτική δεν οδηγεί πουθενά. Απαιτεί όλο και περισσότερα μέτρα. Η κοινωνία αντιδρά με γκρίζα απασχόληση, ανασφάλιστους, συναλλαγές χωρίς απόδειξη.
Η ομηρεία συνίσταται στην ποινικοποίηση της ανημπόριας. Επιλογή ή ανικανότητα ή βλακεία, αδιάφορο. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν μπορεί να συνεχισθεί.
Σεισάχθια δεν υποσχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ;
