Πριν μερικά χρόνια είχαμε φιλοξενήσει τα Χριστούγεννα ένα φίλο της κόρης από την Αμερική. Είκοσι χρονών ο Zeb από το Κονέτικατ, έμεινε σε μας μέχρις ότου είναι διαθέσιμο το κατάλυμά του από το College Year in Athens για το επόμενο εξάμηνο. Τον προηγούμενο Σεπτέμβριο είχε αρχίσει Αρχαία Ελληνικά στο πανεπιστήμιο χωρίς καμιά προηγούμενη σχέση με Ελλάδα. Τον έφερα στο πάρτυ του the books' journal στο Τσάι. Απλωμένα τεύχη του περιοδικού. Όπως ίσως θυμούνται φίλοι, ο Zeb ξεφύλλιζε τα τεύχη, διάβαζε μια χαρά, καταλάβαινε παρα πολλά. Νταξ' τα μιλούσε λίγο παράξενα, ερασμιακά. Σε τέσσερις μήνες, με ένα από τα έξι μαθήματα του τριτοετούς φοιτητή.

Στο συνέδριο του Economist, ο κ. Δημήτρης Τσάκωνας, επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημίσιου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), είπε μεταξύ άλλων:

"Θέλουμε να κάνουμε τα ελληνικά securities πιο ελκυστικά για τους ξένους επενδυτές, γεγονός που θα αυξήσει την όρεξη των επενδυτών και αυτό με τη σειρά του θα οδηγήσει σε χαμηλές αποδόσεις."

Κι εγώ θέλω, όπως θέλω και δεκάδες άλλα πράγματα, και ο Ευκλείδης θέλει να βγει για ποτό με τη Σκάρλετ. Τι κάνει όμως ο ΟΔΔΗΧ για να κάνει τα ελληνικά ομόλογα ελκυστικά και την επόμενη ημέρα της πανδημίας;

Σήμερα, 28/2, το ΒΗΜΑ παραθέτει τις απόψεις Πισσαρίδη (όπως εκφράστηκαν σε ισπανογαλλικό φόρουμ) για τη διαγραφή χρέους και η Καθημερινή φιλοξενεί τις απόψεις Στουρνάρα, Σταϊκούρα, Βέττα, Κουτεντάκη, για το ίδιο θέμα.

Από τον Μάρτιο, μόλις εξαγγέλθηκαν από την κυβέρνηση τα πρώτα μέτρα στήριξης, έχω αναφερθεί κάμποσες φορές σε συγκεκριμένη ελληνική ιδιαιτερότητα. Αφ' ενός η κατάσταση του τραπεζικού συστήματος και αφ' ετέρου - και κυρίως - τα χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας (μέγεθος επιχειρήσεων, βιωσιμότητα, οικονομική κατάσταση, θεσμικό πλαίσιο), δεν θα επιτρέψουν τη μετακύλιση ρευστότητας στην πραγματική οικονομία μέσω τραπεζικού δανεισμού - ασχέτως εγγυήσεων από την κυβέρνηση ή κοινοτικούς φορείς.