Αυτό που συνήθως επιδιώκουν τα media και οι παραγωγοί αυτών των γελοιογραφικών δημιουργημάτων είναι είτε να τραβήξουν την προσοχή ισλαμοφοβικών κοινών, τα οποία ιδίως στις ΗΠΑ έχουν μεγαλώσει πολύ, λόγω της 11 Σεπτεμβρίου, είτε να δημιουργήσουν εξ αντανακλάσεως προβολή. Και λέω εξ αντανακλάσεως, γιατί ο αντιχτυπος δεν είναι άμεσος, αλλά αντανακλαστικός. Μία γελοιογραφία εναντίον του Μωάμεθ θα είχε τόση επιρροή και προβολή σε ένα χριστιανικό (ή εκκοσμικευμένο δυτικό) κοινό, όσο και μια γελοιογραφία για τον Βούδα- δηλαδή ελάχιστη. Όμως, τα media που δημοσιοποιούν τέτοιες προβοκατόρικες- κατά τη γνώμη μου- εικόνες, αποβλέπουν στην αντίδραση ενός εχθρικού κοινού, το οποίο θα απαντήσει με την κατακραυγή του προς το δημοσίευμα, ώστε να δημιουργηθεί παγκόσμιος αντίχτυπος. Μια αποκαλυπτική φωτογραφία της Kate στην Γαλλία θα προκαλέσει άμεσο ενδιαφέρον, καθώς πολλοί Γάλλοι θα τρέξουν να την αγοράσουν. Αντίθετα, μία γελοιογραφία του Μωάμεθ θα κάνει γνωστό το έντυπο που την δημοσίευσε, όχι επειδή το θέμα ενδιαφέρει τους Γάλλους, αλλά επειδή θα προκαλέσει τη μήνη των μουσουλμάνων και ακρότητες από φανατικούς φονταμενταλιστές του Ισλάμ. Μέσα απο την φασαρία που θα κάνουν οι φονταμενταλιστές του Ισλάμ, προέρχεται και η προβολή για το δυτικό μέσο.
Οι υπερασπιστές των δημοσιευμάτων αυτών μιλούν για την ελευθερία του λόγου και την ανάγκη να προστατευθεί. Επίσης, υποστηρίζουν ότι οι διάφορες ακρότητες, όπως η δολοφονία του αμερικάνου πρέσβη στην Λιβύη, αλλά και άλλες ενέργειες βίας, δεν οφείλονται σε τέτοια δημοσιεύματα ή βίντεο, καθώς είναι η αφορμή και όχι η πραγματική αιτία. Όλα αυτά είναι αλήθειες. Και η αξία της ελευθερίας του λόγου είναι σημαντική και οι αιτίες για την βία στην ταραγμένη περιοχή είναι βαθύτερες. Επίσης, δεν μπορεί κανείς να καταλάβει τι φταίει ο πρέσβης μιας χώρας ή όλος ο λαός μιας χώρας, για ένα βίντεο που φτιάχτηκε από κάποιους στην Αμερική.
Επίσης, είναι γεγονός ότι ο ισλαμικός φανατισμός υπερασπίζεται με τη βία ένα σύστημα ζωής, που σε εμάς δείχνει οπισθοδρομικό και ακραία πουριτανικό. Αν και δεν έχουμε τόση γνώση για τις νοοτροπίες και τα τεκταινόμενα στο Ισλάμ, ώστε να αποφεύγουμε γενικεύσεις, οι ακραίες εκφάνσεις της ισλαμικής κουλτούρας δημιουργούν σημαντικά κοινωνικά προβλήματα και συμπεριφορές, που δύσκολα μπορούν να γίνουν ανεκτές. Άλλωστε, η ισχύς της ισλαμικής θρησκείας ήταν και ο βασικός λόγος που αντιμετώπιζα με επιφυλάξεις την εξέλιξη που θα είχαν οι εξεγέρσεις της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης.
Ενώ πολλά media της Δύσης προσπάθησαν να τα παρουσιάσουν σαν μια εξέλιξη που θα οδηγούσε τον ισλαμικό κόσμο σε μια πολιτικοκοινωνική κατάσταση αντίστοιχη με αυτές των δυτικών καπιταλιστικών δημοκρατιών, με τις αξίες και τους θεσμούς της Δύσης, παρέβλεπαν ότι αυτές οι εξελίξεις στη Δύση προήλθαν μέσα από μακροϊστορικές κοινωνικοοικονομικές διεργασίες, έναν Διαφωτισμό και μια διαδικασία εκκοσμίκευσης που όχι μόνο πήρε αιώνες και μεγάλες συγκρούσεις, αλλά πέτυχε και την περιθωριοποίηση της χριστιανικής θρησκείας, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τον ορθολογισμό, την επιστήμη, το επιχείρημα.
Παρά το ότι πολλοί μεταμοντέρνοι σχετικιστές ίσως διαφωνήσουν μαζί μου, θεωρώ ότι η ισλαμική θρησκεία και ο φανατισμός με τον οποίο πολλοί κύκλοι και ομάδες τον υπερασπίζονται, αποτελούν τροχοπέδη στην εξέλιξη των μουσουλμανικών κοινωνιών. Αυτό όμως δεν αθωώνει κατά τη γνώμη μου τα media και τους κύκλους που πυροδοτούν εντάσεις με προβοκατόρικες δημοσιεύσεις εις βάρος του προφήτη Μωάμεθ. Εκτιμώ ότι δεν πρόκειται για μια προσπάθεια να ανοίξουν τα μάτια στους Μουσουλμάνους, αλλά να πυροδοτήσουν την τυφλότητα της μισαλλοδοξίας, για σκοπούς που τους ξέρουν οι ίδιοι.