Μέσα σε αυτά, υπάρχει και η μεταρρύθμιση στο σύστημα υγείας, που είναι σύμβολο της διακυβέρνησης Ομπάμα, το λεγόμενο Obamacare, το οποίο οι Ρεπουμπλικανοί κάνουν ό,τι μπορούν για να το καταργήσουν. Όπως προκάλεσαν τρομερές αντιπαραθέσεις με το Κογκρέσο, οι προσπάθειες του Ομπάμα να βάλει μεγαλύτερους περιορισμούς στην οπλοκατοχή, έτσι και αυτή η προσπάθεια, που επιχειρεί να εισάγει στοιχεία ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους και προστασίας για τους μη προνομιούχους, αποτέλεσε τελικά τον λόγο για να «κλείσει» η κυβέρνηση μετά από 17 χρόνια.
Το Obamacare ήταν η κεντρική μεταρρύθμιση της πρώτης θητείας του προέδρου Ομπάμα. Ο νόμος αυτός εισάγει έναν αριθμό διατάξεων της αγοράς της ασφάλειας υγείας με στόχο την προστασία των ασθενών από τις καταχρήσεις των ασφαλιστικών εταιρειών.
Σύμφωαν με αυτήν, κάθε ανασφάλιστος Αμερικανός πρέπει να αγοράζει ασφάλεια υγείας. Για να είναι αυτή η απαίτηση κοινωνικά αποδεκτή, προβλέπεται η επιδότηση από την κυβέρνηση των εισφορών σε μια ιδιωτική ασφάλεια υγείας για όσους έχουν χαμηλά εισοδήματα.
Οι Ρεπουμπλικανοί θεωρούν ότι ο νόμος αυτός παραβιάζει την ελευθερία επιλογής, αναγκάζοντας όλους τους Αμερικανούς να αγοράσουν μια ασφάλεια υγείας ακόμη κι αν δεν το επιθυμούν. Επίσης, θεωρούν ότι ο ιδιωτικός τομέας από μόνος του δίνει τις πιο κατάλληλες λύσεις.
Όλα αυτά, όμως, που υποστηρίζουν οι ρεπουμπλικανοί έχουν το αποτέλεσμα, ανασφάλιστοι άνθρωποι να βρίσκονται αντιμέτωποι με την χρεωκοπία, αν υποβληθούν σε κάποια δαπανηρή θεραπεία ή επέμβαση. Κι επειδή ακόμη και οι υγιείς είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν για την ασφάλισή τους, οι ασφαλιστικές εταιρείες είναι σε θέση να παρέχουν σε χρονίως πάσχοντες ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε προσιτές τιμές.
Το ενδιαφέρον πάντως είναι πως έχουμε μια επανάληψη της ιστορίας. Και πριν 17 χρόνια, η αμερικανική κυβέρνηση έκλεισε για ζητήματα που αφορούσαν την χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους. Και τότε πρόεδρος ήταν Δημοκρατικός (ο Μπιλ Κλίντον) και το Κογκρέσο το έλεγχαν Ρεπουμπλικανοί.
Συγκεκριμένα, η Αμερικάνικη Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση έκλεισε το 1995 και το 1996 και η αιτία ήταν οι διαφωνίες μεταξύ του Προέδου Μπιλ Κλίντον και του Κογκρέσου, για την χρηματοδότηση της δημόσιας υγείας και της ασφάλισης, της εκπαίδευσης και του περιβάλλοντος στον προϋπολογισμό του 1996. Η Κυβέρνηση έκλεισε μετά το βέτο του Κλίντον στον προϋπολογισμό που του έστειλε το Κογκρέσο. Η Κυβέρνηση έβγαλε σε άδεια τους μη αναγκαίους δημόσιους υπαλλήλους. Αυτή η κρίση κράτησε τότε για 28 ημέρες.
Το πόσο θα κρατήσει η συγκεκριμένη κρίση είναι άγνωστο. Ο Ομπάμα φρόντισε, με νόμο που πέρασε, τουλάχιστον να εξαιρεθούν αυτοί που υπηρετούν στις Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίοι θα πάρουν μισθό, όπως και να έχει.
Όμως, πέρα από την ανάγκη να υπάρχει ένα δίχτυ προστασίας για τους κοινωνικά και οικονομικά ασθενέστερους, μείζον είναι και το ζήτημα του αμερικανικού δημόσιου χρέους, το οποίο πρέπει κάποια στιγμή να ελεγχθεί, εφόσον σιγά- σιγά η ανάκαμψη της οικονομίας σταθεροποιείται. Κι όχι μόνο για την ίδια την Αμερική, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο, καθώς η αμερικανική οικονομία είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο και οι συνέπειες ενδεχόμενης κατάρρευσης της τρομακτικές.