Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή προσφέρει τη μεγαλύτερη απόδοση μεταξύ των ευρωπαικών χωρών στα ομόλογα της. Λογικό είναι λοιπόν οι ξένοι θεσμικοί να τα αγοράζουν. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι το ισχυρότερα κεφαλαιοποιημένο στην Ευρώπη με τους καλύτερους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας. Λογικό λοιπόν να επενδύουν και σε ελληνικές τραπεζικές μετοχές. Αν θεωρήσουμε, βάσιμα, ότι με τα κεφάλαια που διαθέτουν οι τράπεζες θα μπορέσουν να προχωρήσουν σε μειώσεις των επιτοκίων καταθέσεων, αν επίσης θεωρήσουμε ότι θα έχουν δυνατότητα κάποιας χρηματοδότησης των επιχειρήσεων και ότι οι επιχειρήσεις, τουλάχιστον οι μεγάλες, θα αρχίσουν να χρηματοδοτούνται και από τις διεθνείς αγορές αφού πλέον μειώθηκε ο κίνδυνος της χώρας, τότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι σύντομα θα υπάρξουν κέρδη και για τις τράπεζες και για τις επιχειρήσεις.
Ο κίνδυνος ώς γνωστόν και όπως πάντα σε αυτή τη χώρα, εξαρτάται από το πολιτικό σύστημα το οποίο ενδέχεται προκειμένου να εξασφαλίσει ψήφους να θυσιάσει όλα όσα πέτυχε ο ελληνικός λαός με τις θυσίες του. Μπορούμε όμως βάσιμα και πάλι να ελπίζουμε ότι η Ευρωπαική εποπτεία δεν θα επιτρέψει κάτι τέτοιο στους Έλληνες πολιτικούς.
Το ζητούμενο τώρα είναι η ανάκαμψη της οικονομίας. Και είναι ζητούμενο όχι μόνο από τους Έλληνες, αλλά και από τους Ευρωπαίους αφού με την ανάκαμψη της οικονομίας και την αύξηση του ΑΕΠ θα μειωθεί και το σχετικό μέγεθος του ελληνικού χρέους, θα διευκολυνθεί η περαιτέρω χρηματοδότηση της οικονομίας μας και θα ξεπληρωθούν ευκολότερα και ασφαλέστερα τα χρέη μας.
Κοινό ζητούμενο λοιπόν είναι η ανάκαμψη η οποία μπορεί πλέον να γίνει κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα και μάλιστα κυρίως με ιδιωτικά κεφάλαια. Για να γίνει αυτό χρειάζονται επενδύσεις, ελληνικές και ξένες και για να γίνουν επενδύσεις χρειάζονται μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό σύστημα, φιλικότερο επιχειρηματικό περιβάλλον, μικρότερη γραφειοκρατία, εξάλειψη της διαφθοράς και σταθεροί κανόνες.
Και πάλι λοιπόν επιστρέφουμε αναγκαστικά στους πολιτκούς, οι οποίοι θα κληθούν να τα υλοποιήσουν όλα αυτά. Και φυσικά αυτό θα γίνει μόνο εάν η Ευρώπη πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση διότι οι Έλληνες πολιτικοί, εξαρτώμενοι απόλυτα από την εκλογική πελατεία αλλά και τους εγχώριους διαπλεκόμενους, δεν αποφασίζουν από μόνοι τους να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Τα κόμματα και η νοοτροπία των πολιτικών μας, θα διαιωνίζουν την πελατειακή σχέση με τους ψηφοφόρους, θα αυξάνουν τη γραφειοκρατία για να είναι ευκολότερη η διαφθορά και θα προσπαθήσουν να κρατήσουν υπό απόλυτη ομηρεία πολίτες και επιχειρήσεις προς ίδιον όφελος.
Αυτό που συμβαίνει λοιπόν αυτή τη στιγμή είναι ότι είμαστε σε ένα πολύ ευνοικό σημείο εκκίνησης και εξαρτάται από τους πολιτικούς μας το πως θα τρέξουμε μια καλή και αποδοτική για όλους διαδρομή από εδώ και πέρα. Υπό την αυστηρή εποπτεία λοιπόν της Ευρωπαικής Ένωσης και τις υποχρεωτικές μεταρρυθμίσεις, δεν αποκλείεται και να τα καταφέρουμε.