Έτσι είδαμε τα μεγαλύτερα κερδοσκοπικά funds του κόσμου να επενδύουν με τρέλα στις ελληνικές τραπεζικές μετοχές, όταν έκαναν αύξηση κεφαλαίου πριν απο λίγους μήνες, πολλά δισεκατομύρια ευρώ. Γιατί το έκαναν αυτό; η δικαιολογία τότε ήταν ότι η ελληνική οικονομία πηγαίνει καλά και ότι θα υπάρξει άνοδος των τραπεζικών μετοχών περί το 20 - 30% άμεσα.
Πράγματι, αμέσως μετά τις αυξήσεις κεφαλαίου και τις εκλογές, υπήρξε ένα σύντομο αλλά εντυπωσιακό ράλι των τιμών κατά 20-30% το οποίο ξεκίνησε και τελείωσε μέσα σε δυο εβδομάδες. Στις υψηλές τιμές κάποιοι - λίγοι - πούλησαν. Μεταξύ αυτών κορυφαία στελέχη των ελληνικών τραπεζών. Αμέσως μετά οι τιμές πήραν την κατηφόρα και σήμερα βρίσκονται στα επίπεδα των αυξήσεων κεφαλαίου ή και χαμηλότερα. Η δικαιολογία στην κάθοδο ήταν οτι η ελληνική οικονομία δεν τα πηγαίνει καλά και στη συνέχεια βρέθηκε η νέα δικαιολογία των ευρωπαικών stress tests τα οποία θα οδηγήσουν τις τράπεζες σε νέες αυξήσεις κεφαλαίου.
Όλα αυτά, μηδενός εξαιρουμένου, τα ξέραμε πολύ πρίν τις πρώτες αυξήσεις κεφαλαίου. Τα ξέραμε όλοι, τα stress tests ήταν ανακοινωμένα προ πολλού, εκτιμήσεις υπήρχαν και υπάρχουν από όλους για το αν θα χρειαστούν νέες αυξήσεις κεφαλαίου οι τράπεζες και φυσικά αυτή την πληροφόρηση και πολλή περισσότερη που εμείς δεν έχουμε, την έχουν οι Έλληνες τραπεζίτες και ακόμη περισσότερη έχουν οι διαχειριστές των ξένων funds που έχουν επενδύσει στις μετοχές. Αυτοί οι διαχειριστές λοιπόν, γνώριζαν ότι θα γίνουν τα stress tests, γνώριζαν ότι μπορεί οι ελληνικές τράπεζες να χρειαστούν κεφάλαια, γνώριζαν τον πολιτικό και οικονομικό κίνδυνο της χώρας και γνώριζαν επίσης ότι οι ίδιοι μπορούν να κάνουν ότι ακριβώς θέλουν με τις μετοχές των ελληνικών τραπεζών - και όλων φυσικά των άλλων επιχειρήσεων που αγοράζουν.
Η μέθοδος είναι απλή: Αφού δεν υπάρχουν εγχώριοι αγοραστές να αγοράσουν σε ψηλότερες τιμές από αυτές που αγόρασαν τα funds, αρχίζουν και πουλάνε με ορμή πιέζοντας όσο μπορούν τις τιμές προς τα κάτω, έτσι ώστε να πετύχουν δυο πράγματα. Πρώτον να αγοράσουν ξανά τις ίδιες μετοχές σε πολύ χαμηλότερες τιμές από τους πανικόβλητους μικρομετόχους που βλέπουν τις μετοχές τους ξανά να καταρρέουν και αρχίζουν να πουλάνε με χασούρα από τον πανικό τους και δέυτερον, στο ενδεχόεμνο που θα γίνουν νέες αυξήσεις κεφαλαίου να πιέσουν ώστε να γίνουν σε χαμηλές τιμές και έτσι να ξανασυμμετάσχουν (βρίσκοντας ένα νεό παραμύθι για δικαιολογία) και να αποκτήσουν έτσι όσο το δυνατόν περισσότερες μετοχές σε όσο το δυνατόν χαμηλότερες τιμές.
Αυτοί οι τύποι, δηλαδή οι διαχειριστές των ξένων hedge funds ελέγχουν αυτή τη στιγμή απολύτως το ελληνικό χρηματιστήριο, ένα χρηματιστήριο χωρίς βάθος, δηλαδή χωρίς εγχώριους μικρομετόχους και κατ επέκταση ελέγχουν εξολοκλήρου τις ελληνικές τράπεζες των οποίων είναι μαζί με το ΤΧΣ οι μεγαλύτεροι μέτοχοι.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή υποτιμητική κερδοσκοπία όπως δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό το παιχνίδι ήταν προσχεδιασμένο. Και αυτό διότι δεν υπήρξε ούτε ένα γεγονός που να αποτελεί πργαματική έκπληξη, ούτε για τους ξένους ούτε για τους Έλληνες επενδυτές. Όλα όσα έγιναν (stress tests, εκλογές, ανίσχυρη κυβέρνηση μετά, πιθανότητα νέων εκλογών σύντομα, πιθανότητα εκλογών για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, καθυστερήσεις στην υλοποίηση των προαπαιτούμενων, λαικιστική στροφή της κυβέρνησης), όλα, μα όλα, τα γνωρίζανε και οι ξένοι διαχειριστές και ο τελευταίος έλληνας μικροεπενδυτής.
Ποιό είναι το συμπέρασμα λοιπόν όλων αυτών; Το συμπέρασμα είναι ότι όποιος παίζει μετοχές στο ελληνικό χρηματιστήριο (και στα ξένα τα ίδια ισχύουν αλλά εκεί η χειραγώγηση της αγοράς είναι πιο δύσκολη λόγω του ότι απαιτούνται μεγαλύτερα ποσά) παίζει σε ένα παιχνίδι άλλων. Και πρέπει να γνωρίζει ότι αυτοί οι άλλοι που είναι επαγγελματίες κερδοσκόποι και όχι μικροεπενδυτές, θα ανεβάζουν και θα κατεβάζουν τις τιμές κατά το δοκούν για να πουλάνε και να αγοράζουν αντίστοιχα σε υψηλές και χαμηλές τιμές. Για να συμμετάσχει λοιπόν ένας μικροεπενδυτής σε αυτό το παιχνίδι, πρέπει πρώτα από όλα να ξεχάσει όλα όσα ξέρει ή νομίζει οτι ξέρει περί ανάλυσης και fundamentals, να πουλάει και να φεύγει όποτε βγάλει το παραμικρό κέρδος και κυρίως να διαθέτει γερό στομάχι για να αντέξει τις διακυμάνσεις που προκαλούν οι κερδοσκόποι. Όποιος δεν έχει γερό στομάχι ή παίζει μετοχές με λεφτά που χρειάζεται και όχι με περισσευούμενα, πρέπει να θεωρεί βέβαιον ότι θα χάσει και θα πάθει και έλκος στομάχου. Το χρηματιστήριο είναι ο ναός της κερδοσκοπίας, οι θεσμοί προστασίας των μικροεπενδυτών είναι διακοσμητικοί και καμία ασφάλεια δεν υπάρχει για τον επενδυτή. Ειδικά στο Χρηματιστήριο Αθηνών όπως έχει καταντήσει σήμερα.