Πρώτον είπαν ότι δεν θα συζητήσουν για ρύθμιση του δημοσίου χρέους αν είναι να πάμε σε πρόωρες εκλογές. Το δεύτερο ήταν ότι δεν χρειάζονται πρόσθετα οριζόντια μέτρα αν προωθήσουμε τις μεταρρυθμίσεις.
Σαφέστεροι δεν μπορούσαν να είναι οι ξένοι πιστωτές. Όμως ο πολιτικός κόσμος αγνοεί τα μηνύματα αυτά και συνεχίζει την συζήτηση ή μάλλον τις κραυγές, για το θεαθήναι.
Κάποιοι θεωρούν ότι το μήνυμα των δανειστών πως δεν θα συζητήσουν ρύθμιση του χρέους αν είναι να πάμε σε πρόωρες εκλογές είναι εκβιαστικό. Δεν είναι. Είναι απολύτως λογικό. Οι ξένοι σου λένε ότι για να ρυθμίσουμε το χρέος σας, δηλαδή να το μειώσουμε, θα μπούμε σε ένα παζάρι με την ελληνική κυβέρνηση. Εμείς ώς πιστωτές θα δεχθούμε επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής, μείωση των ετήσιων δόσεων, ίσως και μια μικρή περικοπή ενός μέρους του χρέους, οπότε θα χάσουμε λεφτά. Για να το δεχτούμε αυτό η ελληνική κυβέρνηση θα δεσμευτεί ότι θα λάβει μέτρα που δεν θα επιτρέψουν τη δημιουργία νέων ελλειμμάτων (τα οποία θα δημιουργήσουν νέες δανειακές ανάγκες για να καλυφθούν) και που θα εξασφαλίζουν τη δυνατότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει το ρυθμισμένο χρέος της. Με την λογική που επικρατεί στα κόμματα της αντιπολίτευσης που υπόσχονται λαγούς με πετραχίλια (τα οποία υποτίθεται ότι θα πληρώσουν οι ξένοι δανειστές) με τις υποσχέσεις τους περί κατάργησης όλων των συμφωνιών που έχουν γίνει με την τρόικα, οι ξένοι πολύ καλά κάνουν και δεν συζητάνε αν είναι να πάμε σε εκλογές. Δεν σου λένε μη κάνεις εκλογές, δεν παρεμβαίνουν στην ελληνική πολιτική σκηνή, αυτό που σου λένε είναι ότι η συζήτηση για ρύθμιση του χρέους δημιουργεί δεσμεύσεις που πρέπει να τηρηθούν, οπότε θα την κάνουν με αυτόν που θα κυβερνήσει και θα υλοποιήσει τις δεσμεύσεις. Δεν δέχονται δηλαδή να κάνουν συμφωνία με αυτή την κυβέρνηση και να βγεί μετά μια άλλη που θα καταργήσει τη συμφωνία. Με όποιον κυβερνήσει στην επόμενη διετία, με αυτόν θα κάνουν τη συμφωνία. Με λίγα λόγια λένε, αν είναι να κάνετε εκλογές, κάντε τις και εμείς θα συζητήσουμε με την οποιαδήποτε κυβέρνηση εκλεγεί. Για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό είναι καλό για τους πιστωτές, αλλά είναι ακόμη καλύτερο για τους Έλληνες πολιτκκούς. Διότι ούτε ο Σαμαράς θα ήθελε να πετύχει μια συμφωνία μείωσης του χρέους και να απολαύσει το πολιτικό όφελος ο Τσίπρας, ούτε ο Τσίπρας θα ήθελε να κυβερνήσει δεσμευμένος από τις συμφωνίες του Σαμαρά. Ας δούμε λοιπόν ποιός θα κυβερνήσει και ας κάνει αυτός τη διαπραγμάτευση για το χρέος.
Το δεύτερο μήνυμα που προέρχεται από το ΔΝΤ είναι επίσης σαφές.
Όταν το ΔΝΤ λέει ότι δεν χρειάζονται νέα οριζόντια μέτρα αλλά μεταρρυθμίσεις, έχει απόλυτο δίκιο. Μεταξύ μας, πιστεύω ότι ποτέ δεν χρειαζόταν οριζόντια μέτρα, μεταρρυθμίσεις χρειαζόταν από την αρχή και θα είχαμε γλυτώσει αυτή την κόλαση της ανεργίας και της φτώχιας, αλλά το ελληνικό πολιτικό προσωπικό είναι παντελώς ανίκανο να προχωρήσει σε εκσυγχρονισμό της χώρας μέσω μεταρρυθμίσεων και προτίμησε να διαλύσει την οικονομία και την κοινωνία με οριζόντιες φορολογίες και μειώσεις μισθών παρά να εξυγιάνει τον δημόσιο τομέα και να μειώσει τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά.
Τι εννοεί το ΔΝΤ μεταρρυθμίσεις; Εννοεί να φτιάξουμε ένα σοβαρό φορολογικό πλαίσιο που δεν θα αλλάζει κάθε χρόνο. Να επιτρέψουμε τον ανταγωνισμό σε ίσους όρους. Να μειώσουμε τη γραφειοκρατία που εμποδίζει την ανάπτυξη και γεννά διαφθορά. Να εξυγιάνουμε το ασφαλιστικό σύστημα που είναι σχεδόν νεκρό. Να αυξήσουμε την παραγωγικότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Να πιάσουμε τη φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο αντί να βάζουμε φόρους στους έντιμους φορολογούμενους οι οποίοι πλέον δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν. Να εξασφαλίσουμε διαφάνεια στη χρηματοδότηση των κομμάτων.
Μεταρρυθμίσεις είναι όλα αυτά τα αναγκαία μέτρα που θα έπρεπε από μόνοι μας να έχουμε λάβει εδώ και δεκαετίες και δεν τα λάβαμε και αντί τώρα να τρέχουμε σαν τρελοί να τα εφαρμόσουμε, τα αποφεύγουμε διότι ο πολιτικός κόσμος συντηρείται, ενισχύεται και πλουτίζει ακριβώς από όλη αυτή τη διαφθορά και τη γραφειοκρατία.
Δυστυχώς οι ξένοι πιστωτές έχουν δίκιο. Εμείς εδώ βέβαια, προτιμάμε να λέμε ότι οι ξένοι μας επιβουλέυουνται και θέλουν το κακό μας. Με αυτά τα μυαλά θα ταλαιπωρούμαστε για πολλά χρόνια ακόμη. Ίσως θα έπρεπε οι ξένοι να ακούσουν τα παρακάλια μας και να μας αφήσουν στη μοίρα μας (δηλαδή να μας αφήσουν να γίνουμε μια πάμπτωχη τριτοκοσμική χώρα) μπας και καταλάβουμε. Αλλά δεν το κάνουν διότι, προς το παρόν, διακυβεύονται πολύ σπουδαιότερα πράγματα από την ευημερία ή την φτώχια της Ελλάδας, όπως είναι η ευρωπαική ενοποιήση. Όταν κρίνουν ότι δεν κινδυνεύουν πιά οι ευρωπαικοί θεσμοί, ίσως και να το κάνουν και τότε θα απολαύσουμε τα "αγαθά" των επιλογών μας.