Αντίθετα, στηρίζεται σε πάρα πολύ βάσιμα στοιχεία και ώς εκ τούτου μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα έχει θετικό αποτέλεσμα. Τι λέει ο Χαρδούβελης; Λέει ότι εφόσον οι ελληνικές τράπεζες έχουν υποβάλει σχέδια αναδιάρθρωσης τα οποία έχουν ήδη εγκριθεί από τις ευρωπαικές αρχές, αυτά πρέπει να ληφθούν υπόψη στις εκτιμήσεις της ΕΚΤ για τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών μας. Αν αυτό συμβεί, οι κεφαλαιακές ανάγκες περιορίζονται σε ποσό χαμηλότερο από 3 δις συνολικά. Άν όχι, αυξάνονται σε ποσά άνω των 6 δις και χρειάζονται γενναίες αυξήσεις καφαλαίου που θα γίνουν σε τιμές χαμηλότερες από αυτές των προηγούμενων αυξήσεων κατά 30-40% και θα πλήξουν τους υπάρχοντες μετόχους, Έλληνες και ξένους, που επένδυσαν πριν απο λίγους μήνες.
Όλα αυτά ο Χαρδούβελης τα περιτυλίγει με διάφορα επιχειρήματα περί αξιοπιστίας της ΕΚΤ και της Ευρώπης συνολικά, επιχειρήματα που ο Ντράγκι εμφανίζεται να μην αποδέχεται, αλλά σίγουρα, στο πίσω μέρος του μυαλού του, ακούγονται σημαντικά. Η ουσία πάντως του επιχειρήματος Χαρδούβελη ότι τα σχέδια αναδιάρθρωσης εφόσον έχουν κριθεί υλοποιήσιμα και αποτελεσματικά, πρέπει να ληφθούν υπόψη, δεν μπορεί να αγνοηθεί. Αν δεν τα λάβει υπόψη της η ΕΚΤ, θα έχουμε στρέβλωση της πραγματικής εικόνας. Θα μου πείτε, πολύ που νοιάστηκε ο Ντράγκι για τις ελληνικές τράπεζες. Δεν είναι όμως έτσι. οι ελληνικές τράπεζες είναι μέρος του ευρωσυστήματος, περιλαμβάνονται στις μεγάλες τράπεζες του κόσμου, έχουν κεφαλαιοποιηθεί πρόσφατα και στις αυξήσεις κεφαλαίου έχουν συμμετάσχει τα μεγαλύτερα διεθνή funds με σημαντικά κεφάλαια. Η υποστήριξη τους στην ευρωπαική προσπάθεια είναι αναγκαία και ο Ντράγκι δεν ζεί σε άλλο κόσμο, αντιλαμβάνεται ότι δεν πρέπει να κλονίσει την εμπιστοσύνη τους.
Εκτός αυτού όμως, ανάλογα σχέδια αναδιάρθρωσης υποβάλουν και άλλες ευρωπαικές τράπεζες, ιδιαίτερα μεγάλες και σημαντικές για την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικονομία, γερμανικές, γαλλικές, ιταλικές. και αυτές ευνοούνται απο την υιοθέτηση των σχεδίων αναδιάρθρωσης που προτείνει ο Έλληνας υπουργός.
Αντίθετα, αν τα σχέδια αυτά δεν γίνουν αποδεκτά, τότε όλες οι ευρωπαικές τράπεζες θα χρειαστούν μεγάλες αυξήσεις κεφαλαίου, τόσο μεγάλες που θα χρειασθούν σημαντικές υποτιμήσεις στις τιμές των μετοχών τους για να καταφέρουν να μαζέψουν τα αναγκαία κεφάλαια. Η μαζική απορρόφηση τόσο μεγάλων κεφαλαίων από τις ευρωπαϊκές τράπεζες, δεν θα ευνοήσει ούτε την ευρωπαϊκή, ούτε την παγκόσμια οικονομία. Αντίθετα, θα δημιουργήσει μια αίσθηση ανασφάλειας στους επενδυτές οι οποίοι θα αντιληφθούν ότι οι μετοχές τους θα κινδυνεύουν διαρκώς από απαξίωση, ανάλογα με τις διαθέσεις και τις απαιτήσεις της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία μάλιστα θα υιοθετεί ακραία και μη ρεαλιστικά τελικά, σενάρια.
Πρέπει επίσης εδώ να σημειωθεί ότι ενώ αρμόδια τελικά για αυτές τις αποφάσεις είναι η ανεξάρτητη ΕΚΤ, άλλοι πολύ ισχυροί ευρωπαϊκοί θεσμοί και μάλιστα με ευρύτερη εποπτεία των οικονομιών, όπως η περίφημη DGcomp (Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Κομισσιόν) αποδέχονται την ελληνική προσέγγιση και διαφωνούν ανοικτά με την ΕΚΤ.
Πέραν όλων αυτών, το τι σημαίνει κόκκινο δάνειο, το τι σημαίνει κεφαλαιακή επάρκεια και το πόσο αυστηρά θα πρέπει να είναι τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση των τραπεζών, είναι ένα μεγάλο θέμα προς συζήτηση και όλα αυτά, είναι λίγο ή μάλλον πολύ, αυθαίρετα. Ένα πολύ ασφαλές δάνειο, μπορεί απότομα να μεταβληθεί σε κόκκινο από μια συγκυρία, πχ μια απρόβλεπτη γεωπολιτική εξέλιξη ή μια απρόσμενη επιχειρηματική εξέλιξη, ενώ ένα κόκκινο δάνειο μπορεί εξίσου απότομα για τους ίδιους λόγους να αρχίσει να εξυπηρετείται. Η ΕΚΤ στην προσπάθεια της να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επάρκεια στα κεφάλαια των τραπεζών επιλέγει να κρίνει την αξιοπιστία τους με ιδιαίτερα αυστηρά -μέχρι παραλογισμού ακόμη- κριτήρια, τα οποία στηρίζονται σε ολέθρια σενάρια, που συνήθως δεν συμβαίνουν. Με τον τρόπο αυτό, βάζει τα πάντα σε ένα καλάθι, αγνοεί τις ιδιατερότητες των οικονομιών και των επιχειρήσεων και απαξιώνει τις ικανότητες κριτικής αξιολόγησης των τραπεζικών χαρτοφυλακίων από τους καθ 'ύλην αρμόδιους, δηλαδή τα τραπεζικά στελέχη και τις επιτροπές των ίδιων των τραπεζών.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση σχετικά με τα ευρωπαϊκά stress tests, πρόκειται για ένα power game το οποίο ο Ντράγκι δεν έχει λόγο να επιμείνει και για αυτόν ακριβώς τον λόγο, αναμένεται ότι τελικά θα βρεθεί μια ισορροπία πιό κοντά στις θέσεις του Χαρδούβελη οι οποίες είναι σαφέστατα πιό ρεαλιστικές.