Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να το απαντήσει με μια αναλυτική ανακοίνωση που εξέδωσε χθές. Αναλυτική ώς προς τα έξοδα βέβαια και όχι ώς προς τα έσοδα.
Στην ανακοίνωση την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ, οι παροχές καλύπτουν το 90% της σελίδας και οι εξηγήσεις για το που θα βρεθούν τα λεφτά το 10%.
Οι παροχές αναλύονται σε 25 πολύ συγκεκριμένα και κοστολογημένα μέτρα και οι απαντήσεις στο ερώτημα που θα βρεθούν τα λεφτά σε τέσσερεις ευχές. Με πρώτη και πλέον αβέβαιη ευχή τη σύλληψη της φοροδιαφυγής.
Τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια που καλύπτω το οικονομικό ρεπορτάζ, όποτε βλέπαμε έναν σπάταλο κρατικό προυπολογισμό και ρωτούσαμε που θα βρεθούν τα λεφτά για τη χρηματοδότηση του, η απάντηση που παίρναμε ήταν "από τη σύλληψη της φοροδιαφυγής". Αυτή την απάντηση έδιναν όλοι, από τον Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι τον Καραμανλή τζούνιορ. Ουδείς φυσικά συνέλαβε έστω και μια δραχμή ή ένα ευρώ από τη φοροδιαφυγή. Όλες οι παροχές κατέληξαν σε έλλειμμα και μάλιστα πολύ μεγαλύτερο από την κοστολόγηση που είχε αρχικώς προβλεφθεί.
Οι παροχές που εξήγγειλε ο Τσίπρας και τις οποίες κοστολογεί 11 δισ ευρώ (λές και είναι λίγα) θα οδηγήσουν σε ετήσιο έλλειμμα πολλαπλάσιο και όχι φυσικά σε πλεόνασμα 750 εκατομμυρίων όπως ανακοίνωσε. Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο το έλλειμμα που θα δημιουργήσουν, αλλά κυρίως η επαναφορά της κοινωνίας σε μία νοοτροπία κρατικοδίαιτη, σε μια λογική κρατικών παροχών και λαικών απαιτήσεων από την οποία πρέπει να ξεφύγουμε πάση θυσία για να επιβιώσουμε ώς οικονομία αλλά και ώς χώρα.
Θα μου πείτε: "Καλά, πιστεύεις τίποτα από όλα αυτά; Πιστεύεις ότι θα τα υλοποιήσει ;"
Ασφαλώς και όχι, είναι η απάντηση μου. Κανένα από τα μέτρα που εξήγγειλε ο Τσίπρας δεν είναι εφαρμόσιμο. Δεν θα ήταν εφαρμόσιμα ούτε καν αν είχαμε δικό μας νόμισμα, ούτε για αστείο λοιπόν δεν είναι εφαρμόσιμα όταν έχουμε ξένο νόμισμα. Δεν θα ήταν εφαρμόσιμα ούτε αν είχαμε πλεόνασμα. Δεν θα ήταν εφαρμόσιμα ούτε αν είχαμε την εθνική μας ανεξαρτησία και αποφασίζαμε μόνοι μας, όχι τώρα που είμαστε υπό εποπτεία και οι αποφάσεις λαμβάνονται εκτός συνόρων. Για να είμαι ειλικρινής, δεν με φοβίζει η εφαρμογή των μέτρων του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που με φοβίζει είναι η εξαγγελία τους. Και ακόμη περισσότερο με φοβίζει ότι κάποιοι ψηφοφόροι πιστεύουν σε αυτές τις εξαγγελίες.
Η εξαγγελία αυτών των μέτρων δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κοροιδεύει τους ψηφοφόρους χωρίς ντροπή. Υπόσχεται παροχές που γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να υλοποιήσει. Και προκειμένου να γίνει πιστευτό το ψέμμα του και να δώσει μια απάντηση σε αυτούς που ρωτάνε που θα βρεί τα λεφτά, κοστολογεί αυτό το ψέμμα και το ντύνει με μια δήθεν οικονομική τεκμηρίωση τελείως αστήρικτη και αβάσιμη φυσικά, αλλά που προκαλεί εντύπωση στους απελπισμένους ψηφοφόρους στους οποίους απευθύνεται. Πίσω από αυτή την παροχολογία, κρύβονται όλα τα κρατικοδίαιτα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ, όλοι αυτοί που εγκατέλειψαν το κόμμα όταν άρχισε η κρίση και σταμάτησε να ρέει το κρατικό χρήμα στις τσέπες τους. Κρύβονται επίσης όλοι οι μαυρογυαλούροι πολιτικοί που υπόσχονται ότι νάναι, αρκεί να εκλεγούν. Κρύβονται όλοι όσοι θεωρούν τους ψηφοφόρους ηλίθιους και όλοι όσοι προσπαθούν να τους αποβλακώσουν.
Το κακό είναι ότι πολλοί ψηφοφόροι είναι έτοιμοι να δεχτούν αυτά τα ψέμματα, ίσως από απελπισία, ίσως από την απόγνωση που τους προκαλεί η κρίση, ίσως επειδή τους αρέσει να πιστεύουν σε παραμύθια, ίσως επειδή δεν έχουν άλλες επιλογές. Και το ακόμη χειρότερο είναι ότι ούτε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ούτε κανένα άλλο κόμμα που βρίσκεται στη Βουλή, ή που θέλει να διεκδικήσει την ψήφο, δεν τους λέει την αλήθεια για την οικονομία.
Η αλήθεια για την οικονομία λοιπόν είναι ότι το πρόβλημα της έγκειται στις τεράστιες δημόσιες δαπάνες οι οποίες γεννούν έλλειμμα και προκειμένου να μειωθεί αυτό το έλλειμμα, όλες οι κυβερνήσεις της κρίσης αύξησαν τους φόρους αντί να μειώσουν τις δαπάνες. Αυξάνοντας τους φόρους, διέλυσαν τον ιδιωτικό τομέα που θα μπορούσε να φέρει την ανάπτυξη και προκάλεσαν την καραμπινάτη ύφεση που δημιούργησε τα κόκκινα δάνεια και την παύση όλων των πληρωμών.
Η μόνη διέξοδος από αυτό το πρόβλημα είναι η ραγδαία μείωση των δαπανών του δημοσίου και ο απεγκλωβισμός της οικονομίας από την κρατική παρέμβαση. Η μείωση του μεγέθους του δημοσίου τομέα θα μειώσεια αυτόματα το έλλειμμα και θα αυξήσει την παραγωγικότητα στο δημόσιο, ενώ η απαγκίστρωση του ιδιωτικού τομέα από τον κρατικό παρεμβατισμό θα μειώσει το κόστος παραγωγής και θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της χώρας. Αυτά τα δυο σε συνδυασμό θα μας οδηγήσουν εκτός μνημονίων, θα επαναφέρουν την εθνική ανεξαρτησία και την ανάπτξη της οικονομίας.
Δυστυχώς κανένα στέλεχος του πολιτικού κόσμου δεν έχει αναφερθεί στην ανάγκη μείωσης του δημοσίου τομέα, για τον απλούστατο λόγο ότι όλοι επιθυμούν την περαιτέρω μεγέθυνση του. Και την επιθυμούν διότι έτσι οι ίδιοι προσωπικά ενισχύουν τη δύναμη τους και τα εισοδήματα τους. Με πρώτους αυτούς τους δήθεν σύγχρονους πολιτικούς του ΣΥΡΙΖΑ που λιγουρεύονται την εξουσία και την "μάσα" που την συνοδεύει.
Επανέρχομαι λοιπόν στο ερώτημα αν με ανησυχούν όλα αυτά σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ σχηματίσει κυβέρνηση. Η απάντηση είναι ότι όχι, δεν με ανησυχούν διότι δεν θα κάνει τίποτα από όλα αυτά και διότι δεν μπορεί να τα κάνει ακόμη και αν τα πιστεύει. Αυτό που με ανησυχεί είναι οτι υπάρχει ακόμη αυτή η νοοτροπία, ότι υπάρχουν αυτοί οι πολιτικοί και ότι δυστυχώς δεν υπάρχουν άλλοι που θα πούν την αλήθεια στον λαό και θα απελευθερώσουν την κοινωνία από την πελατειακή λογική της κρατικοδίαιτης οικονομίας.