Το ερώτημα είναι αν οι Ευρωπαίοι συμφωνούν σε αυτή την "σπαστή" ή σταδιακή αξιολόγηση. Μέχρι στιγμής όλες οι δηλώσεις τους δείχνουν οτι θέλουν μια εφάπαξ συμφωνία, χωρίς σταδιακές αξιολογήσεις και χρηματοδοτήσεις. Θέλουν μια συμφωνία πακέτο που θα περιλαμβάνει όλες ανεξαιρέτως τις μεταρρυθμίσεις από ελληνικής πλευράς ώστε να αρχίσει η χρηματοδότησ η της ελληνικής οικονομίας.
Όμως το ασφαλιστικό και τα εργασιακά, αποτελούν τις πραγματικές "κόκκινες γραμμές" της κυβέρνησης τις οποίες ενδέχεται να μη μπορεί να εγκαταλείψει όπως εγκατέλειψε την άρνηση για ιδιωτικοποιήσεις, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, τις απαιτήσεις για κούρεμα και το σκίσιμο του μνημονίου. Αν πιεστεί να υποχωρήσει σε αυτά τα δυο μέτωπα, τότε θα επιλέξει να πάει σε δημοψήφισμα όπως ο ίδιος είπε στη συνέντευξη του για να μεταφέρει την ευθύνη των αποφάσεων στον λαό.
Θα είναι ένα πρωτότυπο δημοψήφισμα που αναγκαία θα οδηγήσει στη ρήξη με τους πιστωτές διότι κανείς δεν θα ζητήσει με την ψήφο του να του κοπεί η σύνταξη ή να απολυθεί. Αυτές οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται από τον λαό, λαμβάνονται από τις κυβερνήσεις, τις οποίες στη συνέχεια ο λαός κρίνει μέσω των εκλογών και ψηφίζει ή καταψηφίζει.
Η λογική του κ. Τσίπρα δεν είναι αυτή.
Η λογική του κ. Τσίπρα στηρίζεται κυρίως στην παραμονή του στην εξουσία μέσω της επίρριψης των ευθυνών σε όλους τους άλλους, πλήν αυτού. Το έκανε χθές στη συνέντευξη του ρίχνοντας ευθύνες στη Μέρκελ, στον Ντράγκι, στον Ντάιζελμπλουμ. Είπε οτι τον παραπλάνησαν. Η αλήθεια είναι οτι αυτοί οι τρείς δεν άλλαξαν καθόλου αυτό που έλεγαν από την αρχή, το ίδιο που έλεγαν και στον Σαμαρά, να υπογράψει δηλαδή τη συμφωνία που εκκρεμούσε. Τίποτα δεν άλλαξαν σε αυτό που ζήταγαν, καμία παραπλάνηση δεν υπήρξε, ίσως ο ίδιος ο Πρωθυπουργός θεωρούσε επηρεασμένος από τον ανεκδιήγητο Βαρουφάκη οτι επειδή εκείνοι έλεγαν πως το μνημόνιο τελείωσε, αυτό και έγινε. Είπε επίσης ο Πρωθυπουργός οτι του έστησε παγίδα ο Σαμαράς που ανανέωσε μόνο για δυο μήνες κι όχι για έξι τη συμφωνία χρηματοδότησης τον Δεκέμβριο. Η αλήθεια είναι οτι ο Σαμαράς θα έπρεπε να ανανεώσει τη συμφωνία για εξι μήνες εφόσον αυτό του πρότειναν οι Ευρωπαίοι. Όμως ο ίδιος ο Τσίπρας του έλεγε να μη τολμήσει να το κάνει. Τον κατηγορούσε ακόμη και για τη δίμηνη παράταση της συμφωνίας. Και ο Σαμαράς πονηρά σκεπτόμενος, θέλησε να επιταχύνει το πρόβλημα για τον Τσίπρα, αφού ούτως ή άλλως και ο ίδιος αυτό του υποδείκνυε να κάνει.
Από εκεί και πέρα όμως, ο Τσίπρας εμφανίστηκε αποφασισμένος να υπογράψει άμεσα συμφωνία, δήλωσε υπέρμαχος της παραμονής της Ελλάδας στο Ευρώ και μετακίνησε προς τα πίσω τις κόκκινες γραμμές του, περιορίζοντας τις στο ασφαλιστικό και στα εργασιακά.
Τι γίνεται λοιπόν τώρα;
Η ανάληψη της διαπραγμάτευσης από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, προκάλεσε ανακούφιση στις αγορές και στους Ευρωπαίους. Δεν ξέρουν προφανώς τι εστί Τσακαλώτος. Ο κ. Τσακαλώτος σπούδασε μεν στην Οξφόρδη, είναι καλός οικονομολόγος, αλλά είναι υπέρμαχος της Δραχμής. Ο μεγαλύτερος υπέρμαχος της Δραχμής μαζί με τον Λαπαβίτσα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Τσακαλώτος είναι θεωρητικός της Αριστεράς και η τοποθέτηση του εκεί, σε αντικατάσταση του Βαρουφάκη που καμία σχέση πραγματικά δεν είχε με τον ΣΥΡΙΖΑ, απλώς αποσκοπεί στο να καθησυχάσει την αριστερή πτέρυγα που είναι κυριολεκτικά "στα κάγκελα".
Μπορεί ο Τσακαλώτος να προχωρήσει κάπως τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, αλλά δεν θα την ολοκληρώσει. Διότι διαφωνεί κάθετα και οριζόντια με την νεοφιλελεύθερη λογική των εταίρων.
Τελικά λοιπόν η δύσκολη απόφαση, η απόφαση του αν θα υπογραφεί η συμφωνία ή όχι, μετατίθεται ξανά στον ίδιο τον Πρωθυπουργό, ο οποίος θα πρέπει τελικά να αποφασίσει αν θα έρθει σε ρήξη με την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Τσίπρας δεν φαίνεται να είναι έτοιμος για ρήξη με την αριστερή του πτέρυγα. Τουλάχιστον όχι ακόμη. Αλλά τελικά το μεγάλο πρόβλημα που θα έχει θα είναι αυτό και όχι οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Θα είναι οι διαπραγματεύσεις με την αριστερή πτέρυγα - αν ποτέ φθάσει εκεί.