Οι ειδήσεις που διαδέχονται με καταιγιστικό ρυθμό η μία την άλλη, αποτελούν ουσιαστικά διαψεύσεις των προηγούμενων ειδήσεων.
Από την αρχή της "διαπραγμάτευσης" είχε φανεί οτι κάτι τρέχει με τις "ειδήσεις" που διακινούσαν και οι δυο πλευρές, αλλά κυρίως με τις δηλώσεις του Έλληνα υπουργού Οικονομικών Γιάννη Βαρουφάκη. Μια δεν εννοούσε αυτό που έλεγε, μια η μετάφραση ήταν λάθος, μία δεν άκουσε καλά ο ένας, μία δεν κατάλαβε ο άλλος. Oι δηλώσεις άλλαζαν ή διαψεύδονταν. Ας πούμε οτι αυτό ήταν μέρος της διαπραγματευτικής στρατηγικής του, την οποία ο ίδιος ονόμασε "δημιουργική ασάφεια".
Μετά όμως το κακό γενικεύτηκε.
Ο ένας υπουργός διέψευδε τον άλλο, στη συνέχεια οι ίδιοι οι υπουργοί άλλαζαν γνώμη ή αυτοδιαψεύδονταν, μετά άρχισαν τα "ερμηνευτικά" non papers. Τα non papers στην ουσία είναι πληροφορίες που σου δίνει η κυβέρνηση ευθέως στο email σου ή ιδιοχείρως, μπορείς να τις γράψεις ως πληροφορίες από την κυβέρνηση αλλά όχι ως επίσημες κυβερνητικές θέσεις και τις οποίες ο ίδιος άνθρωπος που σου τις έδωσε μπορεί να τις διαψεύσει, λέγοντας οτι δεν αποτελούν κυβερνητικές θέσεις αλλά αποκηύματα της φαντασίας του δημοσιογράφου που τις δημοσίευσε. Είναι δηλαδή ο τρόπος να σου πεί η κυβέρνηση κάτι που θέλει να γράψεις ώς κυβερνητική θέση, αλλά που δεν θέλει να είναι κυβερνητική θέση για κάποιους λόγους και κυρίως για να μπορεί μετά να το διαψεύσει. Μπερδεμένο, αλλά βολικό για την κυβέρνηση η οποία βέβαια έστελνε το ίδιο non paper σε όλους τους δημοσιογράφους ταυτοχρόνως και όχι μόνο σε έναν, οπότε ακόμη και η διάψευση του ήταν γελοία στα μάτια των (πολλών) παραληπτών.
Με τα non papers λοιπόν, ξεκίνησε και το "μπάχαλο" διότι κάθε μέρα η κυβέρνηση έστελνε non papers, πολλά από τα οποία δεν ίσχυαν την επομένη και έτσι όλα συζητιόντουσαν δημοσίως, χωρίς να δεσμεύεται κανείς και χωρίς να ισχύει τίποτα.
Παράλληλα βέβαια επαναλαμβάνοντο οι δυο βασικές δηλώσεις που ήταν: "Δεν ξεφεύγουμε από τις κόκκινες γραμμές" και "είμαστε κοντά σε συμφωνία". Οι ίδιοι άνθρωποι μάλιστα, έλεγαν ταυτοχρόνως και τις δυο αυτές φράσεις στην ίδια πρόταση, πράγμα αδιανόητο διότι όπως όλοι ξέρουν, αν δεν σπάσουν οι κόκκινες γραμμές και των δυο διαπραγματευόμενων πλευρών καμμία συμφωνία δεν επιτυγχάνεται και αυτό είναι και το νόημα της διαπραγμάτευσης, δηλαδή "να τα βρούμε στη μέση" και όχι να μείνουμε πίσω από τις αρχικές κόκκινες γραμμές.
Τέλος πάντων το κακό γενικεύτηκε με τους μισούς υπουργούς να διαψεύδουν τους άλλους μισούς, κάποιους να αυτοδιαψεύδονται, κάποιους να μη γνωρίζουν τι είπε ένας άλλος συνάδελφος τους σχετικά με το ίδιο θέμα, με την αριστερή πτέρυγα να διαφωνεί σε όλα και την ίδια στιγμή την κυβέρνηση να διαβεβαιώνει οτι δεν υπάρχει καμία περίπτωση ασυμφωνίας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα κλπ.
Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να μην καταλαβαίνει κανείς τι γίνεται πραγματικά και όταν λέω κανείς, εννοώ βεβαίως όλους τους δημοσιογράφους που παραλάμβαναν αυτά τα αντιφατικά μηνύματα, τους αναγνώστες που τα διάβαζαν, τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος που δεν βρίσκονταν στον στενό κύκλο των αποφάσεων και όλους τους πέριξ της εξουσίας παράγοντες, προέδρους οργανισμών, ΔΕΚΟ, τραπεζών, συντεχνιών, οργανώσεων κλπ . Ουδείς καταλάβαινε τι ισχύει και που το πάει η κυβέρνηση, προφανώς και οι Ευρωπαίοι εταίροι θα είχαν δυσκολία να αποκρυπτογραφήσουν που ακριβώς βρίσκεται η συμφωνία και που η διαφωνία.
Χθές, ο υπουργός Οικονομικών έλεγε σε τηλεοπτική του συνέντευξη οτι βρισκόμαστε πολύ κοντά σε συμφωνία, ότι είναι θέμα ημερών, ότι έχουμε σχεδόν συμφωνήσει και ανακοίνωσε οτι η ελληνική πλευρά προτείνει να ισχύσουν δυο συντελεστές ΦΠΑ, ένας 18% που θα μειώνεται σε 15% αν χρησιμοποιηθεί πιστωτική ή χρεωστική κάρτα και ένας 9,5%. Όταν κάποιος υπουργός Οικονομικών λέει κάτι τέτοιο που αφορά την αγορά και τον καταναλωτή στην τηλεόραση, σημαίνει οτι ατύπως τουλάχιστον έχει την έγκριση των "θεσμών" με τους οποίους διαπραγματεύεται. Ότι δηλαδή αυτό είναι ουσιαστικά συμφωνημένο. Αν δεν είναι, δεν το λέει. Και όμως ο κ. Βαρουφάκης το είπε και εμείς τον πιστέψαμε. Σήμερα όμως η κυβέρνηση ανακοίνωσε οτι οι "θεσμοί" δεν εγκρίνουν τους δυο συντελεστές διότι δεν βγαίνουν τα νούμερα, ενώ οι πληροφορίες από τους "θεσμούς" αναφέρουν οτι δεν εγκρίνουν την έκπτωση του ΦΠΑ αν η αγορά πραγματοποιείται με πιστωτική ή χρεωστική κάρτα, διότι το κοινοτικό δίκαιο δεν επιτρέπει διαφορετικό φόρο ανάλογα με το μέσον της πληρωμής για την αγορά του ιδίου προιόντος. Λογικό; Απολύτως. Γνωστό; Εννοείται. Ε όχι λοιπόν! Δεν εννοείται! Η κυβέρνηση δεν το γνώριζε! Ο υπουργός Οικονομικών που έχει μια "έξυπνη" λύση για όλα, είπε δημοσίως μια ακόμη ωραία, ανέφικτη και παράνομη ιδέα. Συνεχίζουμε λοιπόν τη διαπραγμάτευση για τον ΦΠΑ και ένας Θεός ξέρει και για τι άλλο.
Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες. Το πράγμα συνεχίζει να χειροτερεύει διαρκώς.
Χθές πάλι, μετά την συνάντηση του Πρωθυπουργού με την Κοινοβουλευτική του Ομάδα, οι βουλευτές που ενημερώθηκαν από τον Πρωθυπουργό, μιλώντας με τους συντάκτες του ρεπορτάζ της Βουλής, τους είπαν πως ο Πρωθυπουργός τους ενημέρωσε οτι επιδιώκει μια διπλή συμφωνία, μία για τώρα για να αποκατασταθεί η ρευστότητα και μια για αργότερα τον Iούνιο, η οποία θα ολοκληρωθεί το φθινόπωρο για να κλείσουν τα υπόλοιπα θέματα της διαπραγμάτευσης. Το μετέδωσαν λοιπόν αυτό οι δημοσιογράφοι στα Μέσα Ενημέρωσης και δυο ώρες αργότερα έρχεται ένα non paper από το Μαξίμου που λέει ότι σε καμία περίπτωση η κυβέρνηση δεν επιθυμεί συμφωνία σε δυο ή τρείς φάσεις αλλά επιδιώκει μια ενιαία συμφωνία τώρα. Υπογράμμιζε μάλιστα το non paper οτι ο Πρωθυπουργός το έχει πεί αυτό δημοσίως - και πράγματι το έχει πεί. Τι συνέβη λοιπόν; Dεν κατάλαβαν οι βουλευτές που παρίσταντο στην ενημέρωση τι τους είπε ο Πρωθυπουργός; Ίσως. Περίεργο όμως, γιατί ήταν και πολλοί.
Δυστυχώς όμως όλα αυτά αποκαλύπτουν οτι η "δημιουργική ασάφεια" δεν αφορά μόνο τη διαπραγμάτευση αλλά κάθε κυβερνητική δράση, συζήτηση ή δήλωση.
Κατόπιν αυτού, ένα έχουμε να σας πούμε: Να πιστεύετε τα μισά από όσα βλέπετε και τίποτα από ότι ακούτε, όπως έλεγε και ο Lou.
Και για επίλογο να σας πώ τον επόμενο στίχο του ίδιου τραγουδιού: "Stick a fork in their ass and turn them over, they are done".
