Η απάντηση ήρθε πρίν τη Σύνοδο από τον Γάλλο Πρόεδρο Ολάντ και ήταν "Η διαπραγμάτευση για την Ελλάδα δεν γίνεται στη Ρίγα". Τι σημαίνει αυτό; Οτι η διαπραγμάτευση γίνεται με τα τεχνικά κλιμάκια, με τους "θεσμούς". Ξανά λοιπόν το ίδιο μήνυμα: "βρείτε τα στα μέτρα με τους θεσμούς, δεν σας δίνουμε πολιτική λύση".
Εμείς επιμένουμε λες και δεν καταλαβαίνουμε τι μας λένε.
Και αυτό που μας λένε, είναι οτι η Ευρώπη δουλεύει με κάποιους κανόνες. Οι κανόνες πρέπει να τηρούνται, όπως και οι συμφωνίες. Υπάρχουν πολλοί ηγέτες στην Ευρώπη. Δεν μπορεί η Μέρκελ ή ο Ολάντ να αγνοήσουν τα ευρωπαικά όργανα και να κλείσουν μόνοι τους συμφωνία με την Ελλάδα. Για να κλειστεί η συμφωνία πρέπει να τη φέρουν στο τραπέζι έτοιμη, κοστολογημένη μέχρι κεραίας τα τεχνικά κλιμάκια. Μόνο αν γίνει αυτό θα φτάσει η συμφωνία στο Eurogroup. Εκεί θα εγκριθεί από όλους τους ηγέτες της Ευρώπης και μετά θα πρέπει να την περάσει η ελληνική κυβέρνηση από τη Βουλή. Αν την περάσει, δηλαδή αν τα μέτρα που συμφωνήθηκαν γίνουν νόμος του ελληνικού κράτους, θα αρχίσουν να αποδεσμεύονται τα λεφτά των δόσεων. Όταν εφαρμοστούν όλα και ολοκληρωθεί η συμφωνία τότε θα ρυθμίσουμε το χρέος. Μπορεί να μην κουρευτεί, αλλά θα επιμηκυνθεί και θα υπάρξουν άλλες ρυθμίσεις, έτσι ώστε να γίνει βιώσιμο. Όταν γίνει βιώσιμο και αν η χώρα ορθοποδήσει, θα βγεί στις αγορές. Σε όσα χρόνια χρειαστούν για να γίνει αυτό. Κάτι άλλο δεν μπορεί να γίνει διότι αν γίνει μια "χαριστική" συμφωνία για την Ελλάδα, το κόστος της για την Ευρώπη και το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα σε απώλεια αξιοπιστίας, θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το κόστος ενός Grexit.
Θεωρούμε εδώ οτι η Ευρώπη είναι αναγκασμένη να υποχωρήσει διότι αν η Ελλάδα φύγει από την Ευρωζωνη θα καταστραφεί το σύμπαν. Πιθανό να υπάρξουν μεγάλες επιπτώσεις για την Ευρώπη. Αν όμως η Ευρώπη "χαριστεί" στην Ελλάδα ποιές θα είναι οι επιπτώσεις στην αξιοπιστία της Ευρώπης; Αν η Ευρώπη χαριστεί στην Ελλάδα και αναλάβει τα ελληνικά χρέη προς το ΔΝΤ, τι θα κάνει μετά αν απαιτήσουν το ίδιο άλλες χώρες πολύ μεγαλύτερες σε μια αντίστοιχη μελλοντική περίπτωση; Θα αναλάβει η Ευρώπη τα χρέη της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας; Ποιά Ευρώπη θα τα αναλάβει; Η Γερμανία θα αναλάβει τα χρέη όλων;
Μπορεί να έχουμε μερικά επιχειρήματα, αλλά είναι αδύναμα. Δεν είμαστε μελετημένοι, δεν τα προβάλουμε καλά.
Θα μπορούσαμε να έχουμε κερδίσει πολλά με αυτή την κυβέρνηση. Την φοβόντουσαν οι Ευρωπαίοι, δεν την ήξεραν, αν οι απαιτήσεις μας ήταν τεκμηριωμένες και τις υποστηρίζαμε από κοστολογημένα εναλλακτικά μέτρα, αν είχαμε ένα πλήρες ελληνικό σχέδιο αντί του μνημονίου, ένα σχέδιο που θα έλυνε το πρόβλημα, θα το δεχόντουσαν. Εμείς στείλαμε εκεί τον Βαρουφάκη που το μόνο σχέδιο που είχε ήταν να γίνει διάσημος παίζοντας chicken game.
Δεν προτείναμε κάτι ολοκληρωμένο, κάτι μετρημένο, κάτι που να στέκει. Μας πήρανε χαμπάρι, μέτρησαν τις δυνάμεις μας, μέτρησαν το κόστος του Grexit, θωρακίστηκαν, ξέρουν πώς να το χειριστούν πλέον. Οι προτάσεις μας δεν αντέχουν στην Ευρωπαική λογική και δημιουργούν άλλα προβλήματα πολύ μεγαλύτερα στην Ευρώπη από αυτά που θα δημιουργούσε το Grexit.
Νομίζουμε εμείς, οτι επειδή ο Βαρουφάκης παίζει παιχνίδια, παίζει και ο Σόιμπλε και όλοι οι άλλοι υπουργοί Οικονομικών. Οι άνθρωποι το έχουν πει, όλοι, εκατό φορές: Δεν μπορούμε να δώσουμε σε εσάς κάτι που δεν δίνουμε στους λαούς μας. Μας το είπε ο Σόιμπλε ευθέως: καλύτερα να φύγετε. Κάντε δημοψήφισμα. Κάντε ότι θέλετε, αλλά μη μας ζητάτε λεφτά αν δεν ακολουθείτε τους κανόνες. Τι άλλο να μας πούνε δηλαδή;
Εμείς, το βιολί μας. Παρακαλάμε να μας χαριστούν. "Βάζουμε μέσον" στη Σύνοδο Κορυφής. Ζητάμε ρουσφέτι. Ξεφτιλιζόμαστε.
Όπως πάμε, όχι πολιτική λύση δεν θα μας δώσουν, ούτε τα τηλέφωνα δεν θα σηκώνουν. Και τότε το μόνο που θα μας μένει θα είναι να πιστέψουμε το παραμύθι του Λαφαζάνη και του Λαπαβίτσα, ότι στη Δραχμή θα είμαστε καλύτερα.