Δεν αποκλείεται όλη αυτή η ιστορία της κατάθεσης νέας ελληνικής πρότασης και της απεγνωσμένης προσπάθειας του πρωθυπουργού να κλείσει μια συμφωνία την υστάτη στιγμή, να είναι ένα ακόμη επικοινωνιακό παιχνίδι, μόνο και μόνο για να προσπαθήσει να ρίξει την ευθύνη της μη συμφωνίας στους εταίρους, λέγοντας οτι εγώ δέχτηκα την πρόταση Γιούνκερ και αυτοί την πήραν πίσω. Αν την δέχτηκε ο κ. Τσίπρας την πρόταση, τη δέχθηκε αφού είχε εκπνεύσει η προθεσμία αποπληρωμής του ΔΝΤ. Τη δέχτηκε αφού είχε καθυβρίσει όλους τους ευρωπαίους ηγέτες. Τη δέχθηκε αφού έγινε η Ελλάδα η πρώτη ανεπτυγμένη χώρα που δεν πλήρωσε το ΔΝΤ, που πτώχευσε, που δεν σεβάστηκε τους διεθνείς κανόνες. Όχι από αδυναμία, αλλά από βούληση της κυβέρνησης. Φέσωσε τον κόσμο όλο (κυριολεκτικά, όλες τις χώρες του κόσμου που χρηματοδοτούν το ΔΝΤ), επειδή έτσι "γούσταρε".
Για τα "γούστα" του Τσίπρα, της Ζωής και του Λαφαζάνη, η Ελλάδα έκλεισε τις τράπεζες της. Για τα γούστα τους έμειναν όλοι οι Έλληνες ταπί και ψύχραιμοι. Για τα γούστα τους έχασε η χώρα 12,7 δισ ευρώ του ΤΧΣ, που τα είχε πριν από πέντε μήνες στο ταμείο της και τώρα πια αποσύρθηκαν. Για τα γούστα τους καλείται να διαλέξει ο λαός αν θα πεί ΝΑΙ ή ΟΧΙ σε μια πρόταση που δεν υπάρχει στο τραπέζι και την οποία οφείλει να διαβάσει, να κατανοήσει και να διαλέξει τι θα ψηφίσει. Και αυτά που πρέπει να διαβάσει, να κατανοήσει και να διαλέξει τιτλοφορούνται "Preliminary debt sustainability analysis" και "Reforms for the completion of the current Program and beyond". Αφού λοιπόν διαβάσουν - έστω και σε μετάφραση - αυτά τα δυο κείμενα, οι γιαγιάδες και οι παπούδες θα ψηφίσουν ΝΑΙ ή ΟΧΙ. Έτσι για τα γούστα μιας παρέας, που διέλυσε μια χώρα.
Αν είναι αλήθεια οι πληροφορίες οτι ο πρωθυπουργός προσπαθεί τελευταία στιγμή να κλείσει μια συμφωνία και να ακυρώσει το δημοψήφισμα, τότε πρόκειται περί απίστευτης ανοησίας (για να το πώ όσο πιο ευγενικά μπορώ). Δεν μπορεί να μην είχε δεί τι θα συμβεί, δεν μπορεί να πίστευε ότι θα φτάσει σε τέτοιο άκρο τη διαπραγμάτευση και δεν θα ανοίξει ρουθούνι. Δεν είναι όμως βέβαιον οτι είναι αλήθεια. Γι' αυτό και η Καγκελάριος της Γερμανίας - που ασφαλώς δεν είναι καμμία τυχαία θείτσα όπως κάποιοι στην κυβέρνηση θεωρούσαν - διεμήνυσε οτι "κάντε πρώτα εσείς το δημοψήφισμα σας και μετά συζητάμε".
Βεβαίως, όλοι αυτοί οι κουστουμάτοι στο Eurogroup που τιμούν τα κουστούμια τους (οι ξενέρωτοι) θα κάτσουν να συζητήσουν και αυτή την πρόταση, είτε είναι σοβαρή είτε όχι. Θα διαθέσουν το χρόνο τους και τη φαιά ουσία τους και θα την αξιολογήσουν σαν να είναι σοβαρή. Και θα την εγκρίνουν ή θα την απορρίψουν σαν να είναι σοβαρή. Διότι αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Δεν κάνουν πλάκα. Και ας τους λέμε εμείς οι ξύπνιοι ξενέρωτους, φαρμακοτρίφτες, υπαλλήλους δεύτερης κατηγορίας και άλλα κομψά. Αυτοί όμως, δεν έχασαν 12,7 δισ, οι δικές τους τράπεζες είναι ανοικτές. Δεν έχουν συναλλαγματικούς περιορισμούς, δεν τους δίνει το ΑΤΜ μέχρι 60 ευρώ, δεν φοβούνται οτι θα χασουν τις καταθέσεις τους μεθαύριο, ούτε οτι δεν θα βρούν βενζίνη για το αυτοκίνητο τους, γάλα για το παιδί τους και ένα πιάτο φαί για το σπίτι τους. Και άμα θέλουν να αγοράσουν ένα τραγουδάκι από το itunes με 0,99 ευρώ, αυτοί το αγοράζουν. Εμείς δεν μπορούμε. Δεν μπορούμε το 2015 να αγοράσουμε ένα τραγούδι με την πιστωτική κάρτα από το itunes. Θα μου πείτε είναι αυτό σοβαρό; Ναι. Πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα το 2015. Δείχνει που κατήντησε μια ευρωπαική χώρα. Δείχνει την απόλυτη ξεφτίλα μας. Το ότι αυτή η εντελώς ασήμαντη συναλλαγή με αξία μικρότερη του ενός Ευρώ δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με ελληνική πιστωτική κάρτα, δείχνει το επίπεδο αξιοπιστίας της χώρας, δείχνει πόσο "γραμμένους" μας έχει η παγκόσμια κοινότητα.
Πολλοί, εδώ στην Ελλάδα, θεωρούν οτι ο Πρωθυπουργός έχει σχέδιο. Πολλοί θεωρούν οτι έχει κότσια. Ούτε σχέδιο, ούτε κότσια έχει. Αφελής, αφελέστατος και πανικόβλητος είναι. Πολύ αμφιβάλω αν έχει καν καταλάβει τι έκανε. Δεν έχει καταλάβει καν, πως ότι και αν ψηφίσουμε στο δημοψήφισμα - αν τελικά γίνει - εκείνος χάνει. Αν βγεί ΝΑΙ, θα παραιτηθεί. Αν βγεί ΟΧΙ, θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους απλήρωτους δημόσιους υπαλλήλους μέσα στα υπουργεία, τους απλήρωτους συνταξιούχους στο δρόμο, τον Φρούραρχο που του κάνανε τη ζωή δύσκολη στη Βουλή. Όλοι αυτοί οι απλήρωτοι, είτε ΝΑΙ έχουν ψηφίσει είτε ΟΧΙ, θα του ζητάνε να τους πληρώσει. Και φυσικά δεν θα έχει. Και θα τον κυνηγήσουν αλύπητα.
Αν τα έχει καταλάβει όλα αυτά, τότε ίσως είναι αλήθεια οι πληροφορίες οτι παρακάλει τώρα για μια συμφωνία για να αποφύγει το δημοψήφισμα. Αμφιβάλω πολύ οτι τα έχει καταλάβει. Τα έχουν καταλάβει όμως οι άλλοι, οι υπουργοί που τον πιέζουν να υπογράψει ότι νάναι. Δεν ξέρω όμως τώρα πιά, αν οι εταίροι θέλουν να του κάνουν τη χάρη μιας υπογραφής σήμερα ή προτμούν να απολαύσουν την κατάντια μας και τον δικό του εξευτελισμό μέχρι τέλους. Πολύ φοβάμαι το δεύτερο. Διότι δεν θέλουν να τον ξαναδούν μπροστά τους. Ούτε αυτόν, ούτε τον Μπαρουφάκη.