Σε μια οικονομία που η παραοικονομία ανέρχεται τουλάχιστον στο 30%, ίσως μάλιστα να είναι και πολύ περισσότερο από αυτό το ποσοστό, ο περιορισμός στις αναλήψεις μετρητών είναι σωτήριος. Και αυτό διότι περιορίζει τα "μαύρα" αλλά και τη φοροδιαφυγή. Ο περιορισμός των "μαύρων" χρημάτων οδηγεί αυτόματα σε αύξηση του επίσημου ΑΕΠ και αυτό διορθώνει, ανάλογα με το ποσοστό της αύξησης του ΑΕΠ που θα επιτευχθεί, τους λόγους χρέος προς ΑΕΠ και έλλειμμα προς ΑΕΠ που είναι τα δυο βασικά κριτήρια αξιολόγησης κάθε οικονομίας και φυσικά της ελληνικής. Αν ολόκληρη η παραοικονομία - πράγμα που δεν είναι δυνατόν να συμβεί - ενσωματωνόταν στο ΑΕΠ, αυτό θα αυξανόταν κατά 30% τουλάχιστον και θα βελτιωνόταν ραγδαία η εικόνα της ελληνικής οικονομίας. Το δεύτερο που επιτυγχάνεται με τον περιορισμό των αναλήψεων μετρητών, είναι οτι περιορίζεται σημαντικά η φοροδιαφυγή, αφού οι συναλλαγές γίνονται κυρίως με κάρτες και εμβάσματα, οπότε είναι πολύ πιο δύσκολο να κρύψει κάποιος αποτελεσματικά τα έσοδα του. Είναι αυτονόητο οτι ο περιορισμός της φοροδιαφυγής είναι για την ελληνική οικονομία ο σημαντικότερος στόχος. Και αυτό διότι θα αυξηθούν τα δημόσια έσοδα και μελλοντικά - αν το πολιτικό σύστημα δεν καταφέρει, εξαιτίας της αυστηρής επίβλεψης των ξένων, να κατασπαταλήσει και αυτά τα αυξημένα φορολογικά έσοδα - θα υπάρχει δυνατότητα μείωσης των φορολογικών συντελεστών και βελτίωση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων η οποία με τη σειρά της μπορεί να μεταφραστεί σε προσλήψεις και επενδύσεις. Φυσικά, αν το ελληνικό πολιτικό σύστημα αφεθεί ελεύθερο να διαχειριστεί την οικονομία, θα την τορπιλίσει άμεσα, όπως έκανε πάντα επί δεκαετίες.

Η αύξηση των μετρητών που μπορεί να σηκώσει κάποιος από την τράπεζα σε 420 ευρώ εβδομαδιαίως, μοιάζει  με βάση τα σημερινά δεδομένα εξωφρενική. Παρά τις γκρίνιες για τα 420 ευρώ την εβδομάδα, είναι πάρα πολλά λεφτά για να ξοδεύει κανείς σε μετρητά. Φθάνουν τα 1780 ευρώ μηνιαίως σε κατανάλωση μετρητών για έναν μόνο λογαριασμό, για ένα μόνο καταθέτη. Υπερβαίνουν δηλαδή κατά πολύ τον μέσο μισθό ενός εργαζόμενου. Αν συνυπολογίσουμε οτι ένα ζευγάρι εργαζομένων έχει τα διπλά, δηλαδή 3560 ευρώ μηνιαίως σε μετρητά, μιλάμε πια για τους "πλούσιους" - κατά ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς η αύξηση των μετρητών σε 420 ευρώ εβδομαδιαίως τορπιλίζει το μεγάλο όφελος που θα είχε η οικονομία από έναν πολύ σκληρότερο περιορισμό των αναλήψεων μετρητών. Και αυτό είναι κάτι που το τραπεζικό σύστημα και η Τράπεζα της Ελλάδος θα έπρεπε να το έχουν προβλέψει και να έχουν περιορίσει τις αναλήψεις μετρητών σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα, στο μισό αυτού που ισχύει σήμερα.

Εννοείται οτι το μεγαλύτερο μέρος των συναλλαγών θα έπρεπε να γίνεται με τις κάρτες ανάληψης μετρητών, τις χρεωστικές και οτι οι χρεωστικές δεν πρέπει να έχουν τραπεζική προμήθεια. Αυτό θα επέβαλε και σε όλους όσους σήμερα δεν δέχονται χρεωστικές κάρτες να αρχίσουν να τις δέχονται και η θετική επίπτωση στον περιορισμό της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής θα ήταν πολύ μεγαλύτερη. Από την άλλη μεριά, η ανάληψη μετρητών δίνει το δικαίωμα στον καταθέτη να αποσύρει σταδιακά τα χρήματα του από την τράπεζα, αν δεν έχει εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα και αυτό είναι μια διέξοδος για κάποιους. Το ζήτημα όμως είναι να μη πληρώνουν με μετρητά για να περιορισθεί η παραοικονομία. 

Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει ακόμη σαφής εικόνα πού θα διαμορφωθεί η συμφωνία με τους ξένους δανειστές, αλλά είναι μια πολύ παράξενη συμφωνία.

Από τη μία μεριά επιβάλει πολύ σωστά μέτρα όπως το άνοιγμα των αγορών και των επαγγελμάτων, τον περιορισμό των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, αλλαγή στους συνδικαλιστικούς νόμους, επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης, ιδιωτικοποιήσεις και άλλες μεταρρυθμίσεις, από την άλλη περιέχει παράλογες απαιτήσεις, όπως το ύψος των αποκρατικοποιήσεων στα 50 δισ. ευρώ (δεν μπορεί να γίνει ακόμη και να πουληθεί το σύνολο των τραπεζικών επιχειρήσεων και όλες οι μεγάλες κρατικές εταιρίες). Επιβάλει μια παράνοια στον ΦΠΑ με τις πολλές κατηγορίες και τους διαφορετικούς συντελεστές, επιβάλει ξαφνικά φορολόγηση στις ναυτιλιακές με συντελεστές πολύ υψηλότερους από αυτούς που έχουν ανταγωνιστικές χώρες (και η Γερμανία), πληγώνει τον τουρισμό που είναι η μόνη πηγή "υγιών" εσόδων αυτή τη στιγμή και απαιτεί πάρα πολύ υψηλούς φόρους από τις επιχειρήσεις και προκαταβολές που εξαντλούν την ρευστότητα και που δεν μπορούν να πληρωθούν. Τα μέτρα αυτά τα οποία μοιάζουν να έχουν σχεδιαστεί με πολύ συγκεκριμένο στόχο, όχι από οικονομολόγους διεθνών οργανισμών, αλλά από ξένους επιχειρηματίες με στόχο την μείωση της ανταγωνιστικόττας της ελληνικής οικονομίας στους πιο ισχυρούς της κλάδους, όχι μόνο δεν θα διευκολύνουν την ανάπτυξη της οικονομίας, αλλά θα την εμποδίσουν σημαντικά. Η μείωση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων θα φέρει νέο κύμα ανεργίας.

Μπορεί σήμερα η κυβέρνηση και η Βουλή να είναι αναγκασμένες να αποδεχτούν όλα αυτά τα μέτρα μετά την τρισάθλια και καταστροφική διαπραγμάτευση Βαρουφάκη - Τσίπρα, αλλά πολύ σύντομα θα πρέπει να γίνουν διορθώσεις. Είναι κάτι που δεν συζητείται αυτή τη στιγμή, αν και υποτίθεται οτι διαπραγματευόμαστε με τους εταίρους, αλλά θα πρέπει αργά ή γρήγορα να αλλάξουν αυτά τα επιζήμια για την οικονομία μέτρα.

Εν πάση περιπτώσει, για την ώρα, το μόνο μέτρο που αναμένεται κάτι να αποδώσει είναι ο περιορισμός στις αναλήψεις μετρητών, μέτρο που όχι μόνο πρέπει να  γίνει αυστηρότερο, δηλαδή να περιοριστούν κι άλλο οι αναλήψεις μετρητών, αλλά θα πρέπει να διατηρηθεί για πολύ καιρό, ίσως και για πάντα, μέχρι να αλλάξει η νοοτροπία "πληρώνω απολύτως μετρητοίς" (ανόητη έκφραση, λές και υπάρχει "σχεδόν" μετρητοίς). Το έμβασμα και η κάρτα απολύτως μετρητοίς είναι, την στιγμή της συναλλαγής τα παίρνει ο πωλητής ,απλώς δεν μπορεί να τα κρύψει στο κρυφό συρτάρι με τα μετρητά και να γλυτώσει τους φόρους. 

Πέντε χρόνια ταλαιπωρίας, πέντε χρόνια ψευτοδιαπραγματεύσεων, πέντε χρόνια καταστροφής, θα είχαν πολύ λιγότερες αρνητικές επιπτώσεις αν το μέτρο αυτό ίσχυε από το 2010 και αν παράλληλα είχαν υιοθετηθεί και εφαρμοστεί οι βασικές μεταρρυθμίσεις που επανέρχονται τώρα ώς νέες με την ελπίδα επιτέλους να εφαρμοστούν. Και κυρίως, όλα τα οριζόντια μέτρα μείωσης μισθών και συντάξεων, η αύξηση των φόρων και η εκτίναξη της ανεργίας, θα είχαν πολύ μικρότερο βάρος, αν από την αρχή είχαν προχωρήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις σε περιορισμό των δαπανών του δημοσίου, μέσω του κλεισίματος των 500 άχρηστων οργανισμών και υπηρεσιών του δημοσίου που συνεχίζουν σήμερα να λειτουργούν στερώντας την οικονομία από πολύτιμο χρήμα. 

Πολλοί θεωρούν οτι αυτό το μνηνόνιο δεν θα πετύχει. Έχουν δίκιο. Αν δεν μειωθεί το Δημόσιο και οι σπατάλες του, κανένα μνημόνιο δεν μπορεί να πετύχει. Η χώρα από αυτό πάσχει. Μειώστε το δημόσιο, τη σπατάλη, τη διαφθορά και τη γραφειοκρατία και μετά, πάμε και στη Δραχμή αν θέλετε. Αν η χώρα λειτουργεί με ισοσκελισμένους προυπολογισμούς και χωρίς παραοικονομία, ακόμη και η Δραχμούλα σε δυο χρόνια θα έχει γίνει σκληρό νόμισμα.