Καταρχήν ας ξεκινήσουμε με τα θετικά τα οποία είναι οτι παραμένουμε στην Ευρωζώνη και αποφεύγουμε την καταστροφή που θα έφερνε η δραχμή και ότι δεν αντιμετωπίζουμε εμφύλιο, κοινωνικές αναταραχές και βία στους δρόμους. Αυτά είναι πολύ σημαντικά αν σκεφτεί κανείς πόσο κοντά έχουμε βρεθεί σε μια τέτοια καταστροφή. Πέραν αυτών, θετικά πρέπει να αξιολογηθεί η ίδρυση του υπερταμείου στο οποίο περνάει ολόκληρη η δημόσια περιουσία και το οποίο θα συνδιοικούν Έλληνες και ξένοι. Το υπερταμείο καλείται να αξιοποιήσει ή να πουλήσει δημόσια περιουσία για 99 χρόνια και υφίσταται κριτική από την αντιπολίτευση. Κακώς. Η δημόσια περιουσία δεν έχει αξιοποιηθεί ποτέ σωστά από καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα, η συμμετοχή ξένων στη διοίκηση του ταμείου αυξάνει τις πιθανότητες μιας αξιοποίησης και αν οι ελληνικές κυβερνήσεις σοβαρευτούν ποτέ, μπορούν να επιλέξουν κάποιους καλούς Έλληνες μάνατζερ για να διαφυλάξουν τα ελληνικά συμφέροντα. Σε κάθε περίπτωση η κακοδιαχείριση και οι λαμογιές που έκαναν στη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας τα κομματικά στελέχη θα περιοριστούν. Η δημιουργία του υπερταμείου είτε με πωλήσεις, είτε με αξιοποίηση, θα φέρει έσοδα στο Δημόσιο. Και έχει δίκηο η κυβέρνηση όταν επισημαίνει οτι ενώ τα έσοδα από τις πωλήσεις του ΤΑΙΠΕΔ πηγαίνουν μόνο για σβήσιμο χρέους, τα έσοδα αυτού του υπερταμείου θα πηγαίνουν 50% στο χρέος και 50% στην ανάπτυξη και τις επενδύσεις.
Το δεύτερο καλό που θεωρείται κακό, είναι ο κόφτης των δαπανών. Όλες οι κυβερνήσεις μας, αυξάνουν τους φόρους και η σημερινή κυβέρνηση περισσότερο από κάθε άλλη. Καμία κυβέρνηση δεν θέλει να κόψει δημόσιες δαπάνες, παρόλο που υπάρχουν περιθώρια, όχι τόσο μικρά όσο λένε οι πολιτικοί μας. Ο κόφτης λοιπόν ο οποίος θα ενεργοποιείται όποτε δεν πετυχαίνουμε τους δημοσιονομικούς στόχους, θα κόβει δημόσιες δαπάνες και έτσι θα αποφεύγεται η περαιτέρω αύξηση των φόρων. Γιατί είναι καλό αυτό; Διότι οι φόροι βρίσκονται σε εξαιρετικά υψηλό επίπεδο και λειτουργούν αντιαναπτυξιακά. Σε συνδυασμό μάλιστα με την φοροδιαφυγή επιβαρρύνουν μόνο τους έντιμους φορολογούμενους και τις νομοταγείς επιχειρήσεις, καταστρέφοντας ουσιαστικά και τους μεν και τους δε. Αν δεν υπήρχε φοροδιαφυγή, δεν θα είχαμε πρόβλημα. Όμως σε μια χώρα που είχε ιστορικά πάνω από 30% παραοικονομία και φοροδιαφυγή που αντιστοιχεί σε πολλά δις ευρώ, η επιβάρρυνση των έντιμων φορολογούμενων καταστρέφει την οικονομία. Η φοροδιαφυγή δυστυχώς θα αυξηθεί σημαντικά φέτος καθώς πολλοί δεν θα έχουν να πληρώσουν τους φόρους τους και άλλοι δεν θέλουν να τους πληρώσουν. Αποτέλεσμα της αύξησης της φοροδιαφυγής θα είναι οτι δεν θα επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι και θα ενεργοποιηθεί ο κόφτης των δαπανών μέσα στο 2017. Και αυτό μπορεί να θεωρηθεί καλό, διότι οδηγεί σε περιορισμό των δαπανών αντί για αύξηση των φόρων. Ότι δεν κάνουν δηλαδή οι πολιτικοί μας, θα το κάνει ο κόφτης. Οι πολιτικοί διαμαρτύρονται διότι ο κόφτης τους στερεί τη δυνατότητα παροχών και ρουσφετιών. Ας έκαναν από μόνοι τους καλή και συνετή διαχείριση για να μη χρειάζεται κόφτης. Όμως δεν έκαναν και δεν θέλουν να κάνουν. Οπότε ο κόφτης θα φέρει μια ισορροπία στην αγορά και στην κοινωνία μεταφέροντας έστω ένα μικρό μέρος του βάρους της κρίσης από τον διαλυμένο ιδιωτικό στον σπάταλο δημόσιο τομέα.
Ένα τρίτο θετικό νέο, πολύ ασήμαντο βέβαια, είναι οτι πέτυχε η πρώτη ιδιωτικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, η πώληση του ξενοδοχείου Λητώ στη Μύκονο. Το ξενοδοχείο πουλήθηκε 16,9 εκατομ. με τιμή εκκίνησης 8 εκατομ. Πέτυχε λοιπόν πολύ υψηλή τιμή. Τόσο υψηλή που έμπειροι ξενοδόχοι λένε οτι ακόμη κι αν πουλίοταν 8, τα λεφτά του δεν θα τα έβγαζε ποτέ. Ας ελπίσουμε – για το δικό του καλό – οτι ο ομογενής εκ Βενεζουέλας αγοραστής του ξενοδοχείου θα καταφέρει να πάρει κάποια στιγμή πίσω τα κεφάλαια που έδωσε. Εν πάση περιπτώσει, η πρώτη ιδιωτικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ πήγε καλά. Να δούμε τις υπόλοιπες.
Όσον αφορά στα δυσάρεστα, το σημαντικότερο είναι οτι με μια κυβέρνηση που μισεί το κέρδος και την επιχειρηματικότητα, που μάχεται τη μεσαία τάξη, που δεν πιστεύει στην εργασία και την καριέρα (χολέρα που λέει και ο Καρανίκας), που δεν πιστεύει στην αξιοκρατία και στην αριστία, που θεωρεί οτι η ανάπτυξη θα έρθει από τη μεγέθυνση του κράτους, περιθώρια πραγματικής ανάπτυξης δεν υπάρχουν. Η αύξηση των έμμεσων φόρων θα αυξήσει τις τιμές προιόντων και υπηρεσιών και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια ελαφρά ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ που θα ονομαστεί ανάπτυξη, αλλά πραγματική ανάπτυξη δεν θα υπάρξει ούτε φέτος. Οι νέοι αυξημένοι φόροι και οι εισφορές, τα μειωμένα εισοδήματα και η ακρίβεια θα αφαιρέσουν και το τελευταίο Ευρώ από τις τσέπες όλων και θα προκαλέσουν αγανάκτηση στους φορολογούμενους και δημοσκοπική κατάρρευση στην κυβέρνηση. Και μπορεί οι κυβερνητικοί βουλευτές να συσπειρώνονται κοινοβουλευτικά για να μη χάσουν τους μισθούς τους και τα βουλευτικά προνόμια, αλλά δεν θα μπορούν να κυκλοφορήσουν εκτός Βουλής, αφού οι πολίτες θα νοιώθουν οτι το κράτος τους κλέβει τα λεφτά από την τσέπη. Όταν όλοι αυτοί οι πολιτικοί που έχουν μάθει να ζούν στα καφενεία αγορεύοντας και να απολαμβάνουν το ηθικό πλεονέκτημα που τους έδινε η ταμπέλα «αριστερός», περιοριστούν στην διαδρομή «σπίτι – Βουλή, Βουλή – σπίτι», θα τους είναι πολύ δύσκολο να ψηφίσουν άλλα μέτρα ακόμη και πιο ήπια από αυτά που ψήφισαν. Η κοινοβουλετική συσπείρωση λοιπόν της κυβέρνησης είναι πολύ ευαίσθητη. Και η δημοσκοπική κατάρρευση θα υλοποιηθεί σε κοινοβουλευτική.