Αν πληρωθούν οι φόροι που έχουν επιβληθεί, τα λεφτά θα πετάξουν κατευθείαν από τις τσέπες στον χωρίς πάτο κουβά του δημοσίου. Ενός δημοσίου, το οποίο δεν κάνει απολύτως τίποτα για να βρεί έσοδα από οποιαδήποτε πηγή πλήν των φόρων που αναγκαστικά πληρώνουμε όλοι.
Σύμφωνα με τον προυπολογισμό του 2016 το σύνολο των τακτικών εσόδων του δημοσίου (χωρίς τις αποκρατικοποιήσεις και άλλα έκτακτα έσοδα) είναι 48 δις Ευρώ. Από αυτά, τα 45 δις προέρχονται από φόρους. Μόνο 3 δις είναι τα μη φορολογικά έσοδα και σε αυτά περιλαμβάνονται επιδοτήσεις και μεταφορές κεφαλαίων από την Ευρωπαική Ένωση.
Το ερώτημα λοιπόν είναι: τι εισπράττει αυτό το εξαιρετικά σπάταλο κράτος εκτός από φόρους;
Σχεδόν τίποτα. Και κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν ενδιαφέρεται να εισπράξει κάτι αφού γνωρίζει οτι ο μισθός του και η σύνταξη του θα πληρωθούν από τους φορολογούμενους. Φυσικά, οι φόροι είναι και θα είναι η βασική πηγή δημοσίων εσόδων, αλλά ένα κράτος που λειτουργεί κανονικά, θα έπρεπε να εισπράττει και να προσπαθεί να μεγιστοποιήσει τα έσοδα του από κάθε πηγή που διαθέτει. Φερ’ ειπέιν από τα εισητήρια των Μουσείων και των Αρχαιολογικών φόρων. Ή από τα λιμανιάτικα στις μαρίνες των νησιών που δένουν όλο το καλοκαίρι τα κότερα που επισκέπτονται τη χώρα. Λίγα λεφτά μεν, αλλά λεφτά. Και το κράτος δεν ενδιαφέρεται να τα εισπράξει. Τα κότερα έρχονται και φεύγουν στις μαρίνες ολόκληρο το καλοκαίρι και σε κάποιες από αυτές (δεν ξέρω αν είναι γενικό το κακό, αλλά αυτό συμβαίνει σε αυτές που ήμουν σε θέση να παρακολουθήσω) κανείς δεν εισπράττει ούτε ένα Ευρώ. Μπορεί ο «νταραβεριτζής» κάθε μαρίνας να παίρνει το χαρτζηλικάκι του, αλλά το δημόσιο ταμείο δεν παίρνει τίποτα. Ούτε για το δέσιμο στο μώλο, ούτε για παροχή ρεύματος και νερού στο σκάφος.
Στα μουσεία, τα έσοδα που εισπράττονται είναι πολύ λίγα. Και αυτό αφενός διότι το ένα τρίτο των επισκεπτών έχει δωρεάν πρόσβαση και αφετέρου διότι η οργάνωση τους είναι για κλάμματα. Πχ στο νέο μουσείο Ρεθύμνου η είσοδος είναι ελεύθερη διότι το υπουργείο δεν έχει προσδιορίσει τιμή εισητηρίου.
Συνολικά (στοιχεία 2015) έχουμε 14 εκατομμύρια επισκέπτες μουσείων και αρχαιολογικών χώρων που μας αφήνουν όλοι μαζί 54 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Δηλαδή 3,8 ευρώ ο καθένας αν κάνουμε τη διαίρεση. Θα μπορούσαμε να εισπράττουμε περισσότερα; Αναμφίβολα. Καταρχήν αν ανοίγαμε τα μουσεία κάθε μέρα. Είναι πολύ συχνά κλειστά. Δεύτερον αν τα ανοίγαμε λογικές ώρες. Τι σημαίνει λογικές ώρες; Σημαίνει οτι δεν μπορεί σε τουριστικές περιοχές παραθαλάσσιες, πχ Κρήτη το μουσείο να ανοίγει 9 το πρωί με 4 το απόγευμα. Οι άνθρωποι πηγαίνουν για μπάνιο. Το απόγευμα θα πάνε στο Μουσείο όσοι είναι να πάνε. Τρίτον αν η τιμή των εισητηρίων είναι λογική. Τι σημαίνει λογική; Σημαίνει οτι το εισητήριο δεν μπορεί να κοστίζει μόνο 3,8 Ευρώ κατά μέσο όρο.
Θα μου πείτε: από τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους θα σωθούμε; Όχι, αλλά πρέπει κάπως αυτός ο περίφημος Πολιτισμός να αποφέρει και κανένα έσοδο. Το ίδιο και ο τουρισμός. Δεν θα μας σώσουν οι λίγες μαρίνες, των νησιών (οι οποίες μόνο μαρίνες δεν είναι εξαιτίας ανοργανωσιάς και κακού σχεδιασμού) αλλά εν πάση περιπτώσει τα κότερα που δένουν εκεί καλό είναι να πληρώνουν το μώλο, το νερό και το ρεύμα που καταναλώνουν (στο κράτος, όχι στον νταραβεριτζή).
Η ουσία είναι ότι σε μια χώρα που το δημόσιο ζεί σχεδόν αποκλειστικά από τους φόρους και δεν ενδιαφέρεται να παράγει οποιοδήποτε έσοδο, δεν θα υπάρξει ούτε προκοπή ούτε ανάσα για την ανάπτυξη της οικονομίας. Όταν ο δημόσιος υπάλληλος δεν χρειάζεται να εισπράξει καν τα στοιχειώδη έσοδα αλλά ξέρει οτι θα πληρωθεί ούτως ή άλλως, όταν ξέρει οτι δεν θα αξιολογηθεί με βάση την εργασία του ή την απόδοση του, γιατί να ασχοληθεί; Θα κάθεται και θα λιάζεται όπως οι μετανάστες και θα πληρώνεται από τους φόρους.
Και αν θέλουμε να ξεφύγουμε από τα μικρά παραδείγμτα, όπως τα μουσεία και οι μαρίνες και να δούμε μεγαλύτερα, ας αναλογιστούμε με αφορμή τα αποτελέσματα των εισαγωγικών στα Πανεπιστήμια εξετάσεων: Η Παιδεία είναι δωρεάν. Όμως οι γονείς των μαθητών πληρώνουν τα μαλιοκέφαλα τους για να μάθουν κάτι τα παιδιά και για να μπούν στο Πανεπιστήμιο. Πληρώνουν ιδιαίτερα και φροντιστήρια. Το κράτος λοιπόν δεν εισπράττει αυτό που οι γονείς πληρώνουν, το εισπράττουν οι καθηγητές των παιδιών που δεν τους μαθαίνουν τίποτα στο σχολείο για να τα αναγκάζουν να κάνουν ιδιαίτερα και να τους πληρώσουν. Άσε που πληρώνονται μαύρα και δεν πληρώνουν ούτε φόρους.
Η δωρεάν Παιδεία είναι το μεγαλύτερο παραμύθι στη χώρα και ακολουθούν άλλα, όπως η δωρεάν υγεία, η δωρεάν αστυνόμευση (έχουμε γεμίσει εταιρίες ασφάλειας και φύλαξης) και άλλα πολλά.
Το κράτος πρέπει να αποκτήσει μη φορολογικά έσοδα και αυτό μπορεί να το κάνει αν φροντίσει να εισπράξει τα θεσμοθετημένα αντίτιμα και αν κοστολογήσει (φθηνά) κάποιες από τις υπηρεσίες του, αφού ούτως ή άλλως οι πολίτες πληρώνουν νταβατζήδες και νταραβεριτζήδες για τις υπηρεσίες που υποτίθεται οτι τους παρέχονται δωρεάν από το κράτος.