Πολλοί εδώ θεωρούν οτι το κούρεμα του χρέους είναι λογική απαίτηση. Ίσως είναι με την Ορθόδοξη λογική του Πάτερ Ημών που λέει “και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ώς και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών”. Ναι. Η ελληνική ορθοδοξία μιλάει ευθέως για κούρεμα και διαγραφή χρέους και με αυτήν έχουμε μεγαλώσει όλοι μας, αλλά όχι οι δανειστές μας που δεν είναι ορθόδοξοι. Αυτοί έχουν άλλες απαιτήσεις από το Θεό και δεν συγχωρούν τους κακοπληρωτές καθόλου.
Ας ξεφύγουμε όμως από τις προσευχές και ας ψάξουμε να βρούμε τη λογική σε μια διαγραφή του χρέους μας.
Όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων οι Ευρωπαίοι μας δανείζουν νέα ποσά για να πληρώνουμε αφενός τα παλιά και αφετέρου μέρος των νέων αναγκών μας. Συνεπώς ζητάμε να συνεχίσουν να μας δανείζουν και ταυτόχρονα να σβήνουν τα δάνεια που μας δίνουν. Ζητάμε λοιπόν να μας χαρίζουν λεφτά. Στην ουσία μας τα χαρίζουν διότι μας τα δανείζουν με ασήμαντο επιτόκιο κάτω από 2%. Φανταστείτε οτι όταν ξεκίνησαν τα μνημόνια, κανείς δεν μας δάνειζε κανένα ποσό με κανένα επιτόκιο. Οι αγορές είχαν κλείσει για την Ελλάδα και παραμένουν κλειστές.
Ας πούμε όμως οτι οι δανειστές μας χαρίζουν μέρος του χρέους και μας λένε “από εδώ και πέρα βγάλτε τα πέρα μόνοι σας”. Καθώς μετά τη διαγραφή του χρέους μας η χώρα θα θεωρείται ανακουφισμένη και θα έχει περιθώρια νέων δανείων, εμείς θα απευθυνθούμε στις αγορές για δανεικά. Αν δεχτούν να μας δανείσουν θα ξεκινήσουν με επιτόκιο 11% (τόσο είναι σήμερα η απόδοση ενός ελληνικού κρατικού ομολόγου μέχρι τη λήξη του). Θα δανειστούμε λοιπόν τα πρώτα λίγα λεφτά με αυτό το επιτόκιο που είναι τριτοκοσμικό και καθώς θα ζητάμε περισσότερα, το επιτόκιο θα ανεβαίνει, το ίδιο και η απροθυμία των δανειστών.
Επειδή εμείς αντί να κάνουμε μεταρρυθμίσεις τόσα χρόνια βάζαμε φόρους και δεν έχουμε ούτε παραγωγή, ούτε οικονομία, η αξιολόγηση μας θα είναι κακή και επειδή οι κυβερνήσεις μας μέσα στους πανηγυρισμούς τους για την έξοδο από το μνημόνιο και την πρόσβαση στις αγορές θα πανηγυρίζουν, θα αρχίσουν αμέσως - πρώτη ημέρα - τις προσλήψεις και τις παροχές στο δημόσιο. Κατευθείαν η αξιοπιστία της χώρας στις αγορές θα καταρεύσει και η δανειοληπτική μας ικανότητα θα εξαφανιστεί. Ενώ θα απέχουμε λίγες εβδομάδες από την πτώχευση, το επιτόκιο δανεισμού μας από τις αγορές θα έχει φθάσει στον Θεό (πάλι τα θρησκευτικά) ο οποίος όταν αρχίσουμε πάλι τα Πάτερ Ημών, αφές ημίν κλπ , θα μας πεί: “τέρμα αυτά που ξέρατε, κόψτε το σβέρκο σας”. Κόψτε το σβέρκο σας σε όλες τις διαλέκτους, ακόμη και στη Θεική, σημαίνει πτωχεύστε και τυπώστε καμιά Δραχμή για να τρώτε μεταξύ σας τις σάρκες σας, δανεικά Ευρώ, Δολάρια, Ελβετικά, Στερλίνες, Ρούβλια, Γεν, δεν δίνουμε.
Ας πούμε όμως οτι δεν γίνονται όλα αυτά, αλλά γίνεται ένα κούρεμα έναντι νέων όρων - ας μη τους λέμε μνημόνιο δεν αρέσει στην κυβέρνηση - ας το λέμε συμφωνία. Η συμφωνία θα περιλαμβάνει όλους τους όρους των μνημονίων που δεν έχουμε εφαρμόσει ώς τώρα και πολλούς περισσότερους που θα αντιστοιχούν - και θα επιστρέφουν - το δώρο του κουρέματος του χρέους. Επαναλαμβάνω δεν μπορώ να φανταστώ τι θα είναι αυτοί οι όροι αφού κανείς δεν συζητάει στα σοβαρά για διαγραφή του χρέους μας. Το ΔΝΤ που επιμένει για ρύθμιση του χρέους προκειμένου να γίνει βιώσιμο, δεν μας λέει τι εννοεί. Απλώς διαπιστώνει οτι δεν είναι βιώσιμο, το ίδιο διαπιστώνουν και όλοι οι αμερικανοί, το ίδιο και η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα, αλλά δεν το δέχονται οι δανειστές, δηλαδή οι ευρωπαίοι ηγέτες επειδή δεν το δέχονται οι λαοί τους, να τους φορτώσει τα δικά μας χρέη στα καλά καθούμενα.
Όπως και να έχει το πράγμα, διαγραφή του χρέους σημαίνει είτε εκπαραθύρωση από την ΟΝΕ με όρους επιβίωσης, είτε εκπαραθύρωση χωρίς όρους, χωρίς υποστήριξη, με Δραχμές χωρίς αξία, χωρίς φάρμακα, χωρίς πρώτες ύλες, χωρίς καύσιμα, χωρίς συμμάχους και με τους Τούρκους ναύτες γελαστούς να κολυμπάνε στη Βουλιαγμένη.
Αυτό λοιπόν που είναι εφικτό και μπορεί να γίνει είναι να βρεθεί ένας λογιστικός τρόπος να καταστεί το χρέος βιώσιμο (ουδέν ευκολότερο από τη λογιστική απεικόνιση) με επιμήκυνση και μειωμένα επιτόκια και έτσι να ευχαριστηθεί το ΔΝΤ, να ευχαριστηθεί ο Ντράγκι και να μας βάλει στην ποσοστική χαλάρωση, να ευχαριστηθεί ο Τσίπρας και να λέει οτι έσβησε το χρέος και να παραμείνουμε υπό Ευρωπαικό δανεισμό με χαμηλά επιτόκια και υπό τη συνεχή πίεση για μεταρρυθμίσεις. Χωρίς να βγούμε στις αγορές που θα μας πάρουν το κεφάλι.
Και ίσως αυτό να γίνει τελικά και να μειώσουμε λογιστικά το χρέος, ίσως και να πάμε στη Δραχμή με σύμφωνη γνώμη όλων, να μας παρέχουν στήριξη και να μη βγούμε από την Ευρωπαική Ένωση και να αλλάξουμε πολιτικούς και κόμματα - όλους - για να φτιάξουμε από την αρχή μια νέα χώρα που να στέκεται.