Το σχέδιο είναι απλό: Μαζεύει ψεύτικα πλεονάσματα - όπως έκανε πριν από λίγουν μήνες μη πληρώνοντας αυτά που χρωστάει στην αγορά - και τα δίνει για εξαγορά ψήφων. Το πρώτο δείγμα το είδαμε με τα 660 εκατομμύρια που έδωσε στους χαμηλοσυνταξιούχους. Θα ακολουθήσουν και άλλα σε κάθε ευκαιρία διότι αυτό είναι το σχέδιο. Παίρνει χρήματα από όλους και τα μοιράζει σε κοινωνικές ομάδες που θεωρεί οτι θα την ψηφίσουν.
Η διάλυση της μεσαίας τάξης και των επιχειρήσεων δεν την απασχολεί καθόλου. Δεν ενδιαφέρεται να τονώσει την αγορά για να αρχίσει να απορροφά την ανεργία, δεν την ενδιαφέρει καθόλου το πώς θα περάσουμε από την ύφεση στην ανάπτυξη, αυτό που την ενδιαφέρει είναι να πάρει όσα περισσότερα χρήματα μπορεί από οποιονδήποτε τα έχει, για να τα χρησιμοποιήσει πολιτικά, δηλαδή να εξαγοράσει ψήφους. Η φτωχοποίηση όλων εντάσσεται απολύτως μέσα στα σχέδια της, αρκεί να εξυπηρετείται αυτός ο σκοπός, δηλαδή η μεταφορά χρήματος από όλους προς το κράτος, ώστε το χρήμα αυτό να to διαθέσει προς εξαγορά ψήφων με την ελπίδα να παραμείνει στην εξουσία.
Το σχεδιο αυτό έχει χρονικό ορίζοντα ενός έτους. Το μνημόνιο εκπνέει την άνοιξη του 2018. Η κυβέρνηση ελπίζει και καταβάλει κάθε προσπάθεια για να αποφύγει μέχρι τότε τις εκλογές που θα την οδηγήσουν στην αντιπολίτευση, όπως δείχνει η δημοσκοπική κατάρρευση της και θα συνεχίσει να προσπαθεί να μαζεύει το χρήμα και να το δίνει σε αυτούς που θέλει να εξαγοράσει.
Το τι θα συμβεί το 2018 πάλι δεν την απασχολεί καθόλου. Αν το μνημόνιο λήξει και ξεμείνουμε από λεφτά - διότι θα ξεμείνουμε - θα οδηγήσει τη χώρα εκτός ΟΝΕ, στη Δραχμή. Μέχρι τότε εξάλου μπορεί η ΟΝΕ να έχει ήδη διαλυθεί από τους Ιταλούς, τους Γάλλους ή τους Ολλανδούς. Σε κάθε περίπτωση θα πεί η κυβέρνηση οτι μέχρι εδώ ανεχτήκαμε την διεθνή εποπτεία, οι ανάλγητοι δανειστές έχουν υπερβεί τα όρια, θέλουν να μας διαλύσουν ώς έθνος, ήρθε η ώρα της εθνικής ανεξαρτησίας και θα προτείνει τη Δραχμή. Αυτή η επιλογή δεν αφήνει πολιτικά κανένα περιθώριο στην αντιπολίτευση η οποία θα καθυβρίζεται ώς … μεταρρυθμιστική, δηλαδή μνημονιακή.
Μέχρι τότε, δηλαδή μέχρι το 2018, όλοι οι Έλληνες θα χρωστάνε στην εφορία, οι επιχειρήσεις θα έχουν διαλυθεί, η ρευστότητα θα έχει εξαφανιστεί και η φτώχεια θα έχει εξαπλωθεί παντού. Και αυτό εντάσσεται στα σχέδια της κυβέρνησης. Είναι ο δρόμος της πολιτικής της κυριαρχίας που περνάει μέσα από την ισοπέδωση όλων στο όριο της φτώχειας. (Στο ενδιάμεσο φυσικά η κυβερνητική νομενκλατούρα θα έχει γίνει πλούσια).
Το ερώτημα βέβαια είναι τι ρόλο θα παίξουν οι Ευρωπαίοι σε αυτή την εξέλιξη. Μέχρι στιγμής φαίνεται οτι πιέζουν ασφυκτικά την κυβέρνηση μη δίνοντας της περιθώριο αυτενέργειας. Όμως δέχθηκαν με ευκολία την επιστολή μετάνοιας του Τσακαλώτου με την οποία απολογήθηκε για τη μονομερή απόφαση της κυβέρνησης να μοιράσει τα 660 εκατ. ευρώ στους χαμηλοσυνταξιούχους αντί να τα διαθέσει για να καλύψει τα χρέη της στους πολίτες και τις επιχειρήσεις. Πολλές χώρες έχουν εκλογές φέτος και κανένας από τους ευρωπαίους ηγέτες δεν θέλει να χρεωθεί τη διάλυση της Ευρώπης στη δική του “βάρδια”. Και ταυτόχρονα κανείς δεν θέλει να χρεωθεί πολιτικά στο εσωτερικό της χώρας του ένα “δώρο” στους ανίκανους να σταθούν στα πόδια τους Έλληνες. Αναβάλουν και αυτοί λοιπόν όλες τις αποφάσεις μέχρι τις γερμανικές εκλογές τουλάχιστον, το φθινόπωρο του 2017. Μετά θα δούμε τι θα κάνουν, αλλά μέχρι τότε μπορεί οι πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη να είναι δραματικές. Και αυτό εξυπηρετεί τα σχέδια της κυβέρνησης που είναι να αντέξει μέχρι την άνοιξη του 2018 που λήγει το μνημόνιο.
Με λίγα λόγια, δεν μπορούμε να περιμένουμε απολύτως καμία πρόοδο με αυτή την κυβέρνηση μέχρι την άνοιξη του 2018.
Θα σερνόμαστε πληρώνοντας ολοένα και περισσότερα και ταυτόχρονα χρωστώντας ολοένα και περισσότερα, μέχρι τελικής εξαντλήσεως. Και μετά θα γίνουμε … εθνικά ανεξάρτητοι.