Ήταν θέμα λίγου χρόνου το πότε οι τράπεζες θα επέλεγαν ένα στέλεχος για να διοικήσει την εταιρία, να την αναδιαρθρώσει ή να την κλείσει. Όλοι θεωρούσαν οτι το στέλεχος αυτό θα ήταν ένας έμπειρος τραπεζικός ή κάποιος πολύ ικανός μάνατζερ επιχειρήσεων. Χθές όμως ήρθε η μεγάλη έκπληξη. Την τύχη του ΔΟΛ ανέλαβε ένα κορυφαίο κομματικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.
Η δικαιολογία για την ανάληψη κεντρικού ρόλου στον ΔΟΛ από τον Βασίλη Μουλόπουλο είναι οτι επί είκοσι χρόνια ήταν Διευθυντής Σύνταξης στην εφημερίδα ΒΗΜΑ. Η δικαιολογία αυτή δεν ευσταθεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία οτι ο Μουλόπουλος είναι πάρα πολύ έμπειρος δημοσιογράφος, ούτε οτι γνωρίζει καλά τον ΔΟΛ, ούτε όπως ο ίδιος δήλωσε οτι ενδιαφέρεται για τους εργαζόμενους. Όμως τέτοιοι υπάρχουν πάρα πολλοί στον ΔΟΛ - και έξω από αυτόν. Τα διευθυντικά στελέχη του οργανισμού, ο Πρετεντέρης, ο Λάμψιας, ο Παπαχρίστος,ο Καρακούσης, ο Παπαδόπουλος και πολλοί άλλοι, διαθέτουν τουλάχιστον την ίδια δημοσιογραφική εμπειρία με τον Μουλόπουλο, είναι αποδεδειγμένα ικανοί και επιτυχημένοι, γνωρίζουν εξίσου καλά προσωπικά τους εργαζόμενους και τον Οργανισμό και από όσο ξέρουμε, όλοι αυτοί και ίσως και άλλοι δημοσιογράφοι εντός και εκτός του ΔΟΛ, θα επιθυμούσαν να συμβάλουν στη σωτηρία του και να αναλάβουν τη διοίκηση του. Οποιοσδήποτε από αυτούς θα μπορούσε να αναλάβει τον ΔΟΛ αντί για τον Μουλόπουλο. Κανένας όμως δεν είναι κομματικό στέλεχος, κανένας δεν έχει την έγκριση της κυβέρνησης.
Ο Μουλόπουλος ανέλαβε τον ΔΟΛ ώς εκπρόσωπος του κόμματος και κατά συνέπεια της κυβέρνησης. Kαι οι τράπεζες τον απεδέχθησαν ώς τέτοιον και όχι απλώς ώς δημοσιογράφο.
Δικαίως λοιπόν η αντιπολίτευση και ο δημοσιογραφικός κόσμος αντιδρούν έντονα σε αυτή την εξέλιξη. Είναι βέβαιον οτι ο Μουλόπουλος θα αλλάξει τη στάση ττων Mέσων του Oργανισμού, δηλαδή των εφημερίδων Το ΒΗΜΑ και Τα Νέα και του ραδιοφώνου VIMA FM, έναντι της κυβέρνησης και θα γίνουν όλα φιλοκυβερνητικά. Η κριτική στις κυβερνητικές αστοχίες θα εξαφανιστεί. Ίσως εξαφανιστούν και οι υπογραφές των αντιπολιτευόμενων δημοσιογράφων του ΔΟΛ. Και εξαιτίας αυτών των εξελίξεων είναι δεδομένο οτι η Δημοκρατία θα χάσει, το ίδιο και η Ενημέρωση, το ίδιο και οι αναγνώστες του ΔΟΛ που κατά πάσα πιθανότητα αργά ή γρήγορα θα σταματήσουν να ενημερώνονται από τα Mέσα του.
Το ερώτημα τώρα είναι αν μπορεί ο Μουλόπουλος να αναδιοργανώσει και με ποιόν τρόπο τον ΔΟΛ.
Θα πληρωθούν οι εργαζόμενοι που είναι απλήρωτοι ήδη κάποιους μήνες; Θα υπάρξουν χρήματα για τις αποζημιώσεις όσων εκδιωχθούν; Θα πληρωθούν οι προμηθευτές του Οργανισμού; Θα χρηματοδοτηθεί η λειτουργία των Mέσων του ΔΟΛ από εδώ και πέρα; Θα γίνει αναδιάρθρωση των δανείων του; Θα μπούν νέα κεφάλαια από νέους μετόχους; Ποιοί θα είναι οι νέοι μέτοχοι; Και πώς θα τα κάνει όλα αυτά ο Μουλόπουλος; Οι εκτιμήσεις των τραπεζών είναι οτι για να πληρωθούν οι υποχρεώσεις του ΔΟλ μέχρι σήμερα χρειάζονται 20 με 25 εκατομμύρια Ευρώ. Τραπεζικοί και επιχειρηματίες υποστηρίζουν οτι τα νούμερα δεν βγαίνουν και οτι για να επιβιώσει ο ΔΟΛ χρειάζεται να γίνουν μαζικές απολύσεις και διοικητική αναδιάρθρωση μαζί με γενναία αύξηση κεφαλαίου. Πολλοί δε εξ αυτών υποστηρίζουν οτι ακόμη και αν γίνουν όλα αυτά, πάλι ο ΔΟΛ δεν σώζεται διότι η κρίση των εφημερίδων εξαιτίας του ιντερνετ και η ταυτόχρονη οικονομική κρίση που μειώνει τα διαφημιστικά έσοδα δεν μπορούν να τροφοδοτήσουν με τα απαραίτητα έσοδα τον Οργανισμό για να συνεχίσει να λειτουργεί.
Γιατί λοιπόν ανέλαβε ο Μουλόπουλος για λογαριασμό του κόμματος τον ΔΟΛ;
Καταρχήν για να φιμώσει την αντιπολιτευτική φωνή και δεύτερον για να τον μετατρέψει σε υμνητή της κυβέρνησης. Και όσο αντέξει. Μπορεί η κρατική διαφήμιση που θα διοχετευτεί στον ΔΟΛ να πληρώσει ένα μέρος των υποχρεώσεων. Μπορεί και οι τράπεζες να επιτρέψουν κάποιες χρηματοδοτήσεις ή να διευκολύνουν την λειτουργία για λίγο καιρό. Μπορεί να γίνει και ένα γενναίο κούρεμα των τραπεζικών χρεών και αυτό να διευκολύνει την κατάσταση ή να επιτευχθεί το κυβερνητικό σχέδιο που είναι η συνέννωση ΔΟΛ και συγκροτήματος Μπόμπολα, έτσι ώστε σχεδόν όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης να ελεγχθούν κυβερνητικά.
Το ζήτημα όμως είναι οτι με αυτά τα κόλπα, ούτε δημοσιογραφία γίνεται, ούτε ενημέρωση υπάρχει, ούτε τελικά το επιθυμητό για την κυβέρνηση αποτέλεσμα δεν θα επιτευχθεί. Διότι απλούστατα ο ΔΟΛ θα χάσει την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του και φυσικά τους αναγνώστες και τους ακροατές του. Αν ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα, οι αναγνώστες θα διάβαζαν την Αυγή και όχι τα Νέα και το Βήμα.
Για τους αναγνώστες του, ο ΔΟΛ και τα έντυπα του τελείωσαν ήδη.
Και μια μικρή σημείωση: Η Αριστερά ανδρώθηκε και ισχυροποιήθηκε επειδή υπήρχε ο ΔΟΛ. Στη διάρκεια της Χούντας, πολλοί αριστεροί και σίγουρα όλοι οι δημοκρατικοί δημοσιογράφοι είχαν βρεί δουλειά στις εφημερίδες του ΔΟΛ. Στη Μεταπολίτευση όλες οι προσωπικότητες της Αριστεράς έγραφαν τις απόψεις τους σε αυτές τις εφημερίδες. Οι εφημερίδες Τα Νέα και το ΒΗΜΑ με την τεράστια κυκλοφορία τους και την απήχηση που είχαν στο ευρύ κοινό συνέβαλαν καθοριστικά στη δημιουργία της εντύπωσης οτι η Αριστερά έχει ηθικό πλεονέκτημα έναντι όλων των υπολοίπων. Μια εντύπωση που αποδείχθηκε επί των ημερών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τραγικά λανθασμένη. Είναι μια ειρωνία της τύχης αυτό που συμβαίνει σήμερα με τον ΔΟΛ και την Αριστερά. Μια κατ' όνομα Αριστερά επιλέγει τους πιο ανήθικους τρόπους για να φιμώσει τον Τύπο και να ελέγξει την πληροφόρηση, διαλύοντας το δημοσιογραφικό συγκρότημα που την υποστήριξε επί δεκαετίες και στο οποίο οφείλει σε μεγάλο βαθμό την ισχύ της.