Ενώ ο ίδιος από το βήμα της Βουλής επισήμως δηλώνει οτι ο Ευρωπαικός προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένος, αρκετά στελέχη της κυβένρησης επιμένουν - και μετά τις δηλώσεις του Τσίπρα - οτι η επιστροφή στη Δραχμή υπάρχει ώς προοπτική της χώρας. Προχθές ο Κυρίτσης δήλωσε πάλι οτι η Τράπεζα της Ελλάδος θα πρέπει να έχει έτοιμο ένα plan B για το ενδεχόμενο της Δραχμής. Κάτι που ο Στουρνάρας, ούτε να σκεφτεί δεν θέλει.
Η επιμονή αυτή αποδεικνύει οτι μια τέτοια λύση εντάσσεται αν όχι στα σχέδια της κυβέρνησης, τουλάχιστον στη φιλοσοφία του κόμματος. Οι δε δημοσκοπήσεις που δείχνουν οτι οι περισσότεροι ψηφοφόροι των ΑΝΕΛ είναι οπαδοί της Δραχμής, προκαλούν ανησυχία και για τη στάση του κόμματος του Καμμένου που συγκυβερνά με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη μεριά, εκδηλώνεται μια περίεργη κόντρα μεταξύ του Τσίπρα και του Τσακαλώτου η οποία κανέναν δεν θα αφορούσε πλην των κομματικών στελεχών, αν ο Τσακαλώτος δεν ήταν ο βασικός, ίσως και ο μόνος διαπραγματευτής της χώρας με τους δανειστές.
Σύμφωνα με τους πολιτικούς αναλυτές η κόντρα αυτή οφείλεται στο γεγονός οτι ο Τσακαλώτος θέλει άμεσα να κλείσει η αξιολόγηση ενώ ο Τσίπρας θέλει να καθυστερήσει όσο μπορεί για να πάιξει το γνωστό θέατρο της διαπραγμάτευσης με θεατές τους ψηφοφόρους. Δεν είναι τυχαίο οτι στη Βουλή δήλωσε πως η κυβέρνηση θέλει να αποφύγει τα μέτρα και οτι δεν ψάχνει στηρίγματα για να τα ψηφίσει. Αυτό είναι το σενάριο του, το οποίο ελπίζει να δικαιωθεί και από τις εξελίξεις σε άλλες ευρωπαικές χώρες. Περιμένει να δεί τι θα γίνει με τις εκλογές στην Ολλανδία και στη Γαλλία, ελπίζοντας οτι η ενίσχυση - ίσως και η νίκη - των ακροδεξιών κομμάτων, θα αναγκάσει την Ευρώπη να χαλαρώσει την πολιτική της έναντι όλων και της Ελλάδας φυσικά. Παράδοξη προσδοκία, διότι οι ακροδεξιές δυνάμεις της Ευρώπης το αντίθετο επιθυμούν και προπαγανδίζουν, δηλαδή την διάλυση της Ευρωπαικής Ένωσης και είναι αντίθετες σε οποιαδήποτε χρηματοδότηση της χώρας μας. Αν λοιπόν η Ελλάδα έχει κάποιες ελπίδες να πετύχει καλύτερους όρους, τις έχει με τις υπάρχουσες μετριοπαθείς ευρωπαικές κυβερνήσεις. Με τους ακραίους, τα ευρωπαικά κοινοβούλια δεν θα εγκρίνουν καμία χαλάρωση των όρων για την Ελλάδα, ίσως επιδιώξουν και τη διακοπή του προγράμματος χρηματοδότησης μας.
Ο Τσακαλώτος τα γνωρίζει αυτά και κυρίως θέλει να αποφύγει να φτάσουμε στο καλοκαίρι με τη θηλειά στο λαιμό, να μην έχει χρήματα για να πληρώσει τους δημόσιους υπαλλήλους και τις συντάξεις και να αναγκαστεί να χρεωθεί ο ίδιος την υπογραφή ενός τέταρτου πολύ σκληρού μνημονίου. Θεωρεί δηλαδή οτι πολιτικά ενισχύεται ο ίδιος αν πετύχει την αξιολόγηση και να η Ελλάδα μπεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, ενώ αν αργήσουμε, ο ίδιος καταστρέφεται πολιτικά.
Το τι θα συμβεί θα το ξέρουμε στις επόμενες εβδομάδες και ίσως να μάθουμε και το πότε θα γίνουν τελικά εκλογές, πιθανότητα που μοιάζει πολύ πιο αυξημένη τώρα καθώς η κυβέρνηση πιέζεται τόσο από το εξωτερικό όσο και από την αδυναμία των πολιτών να πληρώσουν όλους αυτούς τους φόρους που έχει επιβάλει.
Κάποιοι στο κόμμα πιέζουν για εκλογές προκειμένου να διασώσουν οτι μπορούν από τη χαμένη τιμή της Αριστεράς, οι βουλευτές όμως και πολλοί άλλοι κομματικοί που έχουν αναλάβει πόστα δεν θέλουν να χάσουν τις καρέκλες τους και το χρήμα.
Ο Τσίπρας δεν θέλει εκλογές, αλλά δεν είναι βέβαιον οτι μπορεί πλέον να τις αποφύγει . Παρόλα αυτά ελπίζει στον Από Μηχανής Θεό που μπορεί να είναι ο Τράμπ, η Λεπέν ή κάποιος άλλος που θα ανατρέψει τις ισορροπίες στην Ευρώπη και θα του προσφέρει μια μαγική λύση. Κατά πάσα πιθανότητα όμως αυτό δεν θα συμβεί και η χώρα θα σέρνεται και θα κινδυνεύει να πτωχεύσει επισήμως ανά πάσα στιγμή εξαιτίας αυτών των επικίνδυνων και ανεύθυνων πολιτικών ερασιτεχνισμών.