Όλοι λοιπόν θέλουν να καταργηθούν τα capital controls, για να σηκώσουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες και να μη τους τα κατάσχει το δημόσιο αλλά και για να κάνουν συναλλαγές με μετρητά ώστε να σώσουν κάτι από την εφορία.
Με ανείσπρακτα περισσότερα από 90 δισ ευρώ παλιά χρέη, με εικοσαετή παραγραφή των χρεών προς το κράτος, με ταχύτατες διαδικασίες κατασχέσεων και πλειστηριασμών, ο πολίτης δεν μπορεί να προστατεύσει τα χρήματα του από τις κατασχέσεις που αποφασίζει και εκτελεί πλέον με διαδικασίες express η αρχή είσπραξης δημοσίων εσόδων.
Οι καταθέσεις είναι ο πρώτος και πιο ευάλωττος στόχος των κατασχέσεων και ακολουθούν τα ακίνητα και η κινητή περιουσία.
Αν υπό αυτές τις συνθήκες αρθούν τα capital controls, η πρώτη κίνηση των καταθετών θα είναι να αποσύρουν όσο πιο πολλές καταθέσεις μπορούν από το τραπεζικό σύστημα. Είτε για να βάλουν τα λεφτά στα σεντούκια και στα στρώμματα, είτε για να τα στείλουν σε τράπεζες του εξωτερικού. Ακόμη λοιπόν και αν απλώς αυξηθούν τα όρια αναλήψεων ανά εβδομάδα και διατηρηθούν οι περιορισμοί για την κίνηση κεφαλαίων και η απαγόρευση αποστολής χρημάτων στο εξωτερικό, οι καταθέσεις θα αποσύρονται και θα φυλάσσονται ώς μετρητά στα σεντούκια.
Αν μάλιστα επιτραπεί και η μεταφορά κεφαλαίων στο εξωτερικό, όσοι έχουν λογαριασμούς έξω και κυρίως οι μεγαλύτεροι καταθέτες, θα στείλουν τα χρηματα τους στο εξωτερικό ελπίζοντας να τα προστατεύσουν.
Για να αρθούν τα capital controls χωρίς να δημιουργηθεί πρόβλημα για την ελληνική οικονομία, πρέπει πρώτα να δημιουργηθούν συνθήκες ασφαλείας στο εσωτερικό πλέον της χώρας.
Οι ψευδαισθήσεις οτι μπορούν να αρθούν οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων επειδή ο κίνδυνος πτώχευσης έχει μειωθεί και επειδή ολοκληρώθηκε η αξιολόγηση, είναι επικίνδυνες και για το τραπεζικό σ΄συτημα και για την οικονομία. Μπορεί πράγματι κάποιοι ξένοι επενδυτές να θεωρούν οτι υπάρχουν ευκαιρίες στην Ελλάδα και να θέλουν να επενδύσουν αγοράζοντας σε εξευτελιστικές τιμές, μετοχές, ακίνητα, ξενοδοχεία και επιχειρήσεις, όμως αυτό δεν σημαίνει οτι οι Έλληνες που έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό θα τις φέρουν στη χώρα, ούτε οτι οι Έλληνες που έχουν καταθέσεις στην Ελλάδα θα τις κρατήσουν εδώ.
Ο κίνδυνος της χώρας πλέον, δεν προέρχεται από τη θέση της στη διεθνή σκηνή, όπως παλιότερα, αλλά από τη συμπεριφορά του ελληνικού κράτους το οποίο καταληστεύει τους πολίτες του.
Χρεώνοντας διαρκώς τους πάντες με υπέρογκους φόρους, με δυσβάσταχτες ασφαλιστικές εισφορές, με έκτατα χαράτσια, μη διαγράφοντας ποτέ και υπό καμία συνθήκη παλιές οφειλές - τις οποίες οι περισσότεροι πολίτες δεν γνωρίζουν οτι έχουν, ή σε πολλές περιπτώσεις αμφισβητούν - το ελληνικό δημόσιο χρεώνει τους Έλληνες με πσοά που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πληρώσουν.
Ο μόνος τρόπος να αλλάξουν αυτές οι συνθήκες είναι να μπούν παράμετροι στα παλιά χρέη και να διαγραφούν πολλά από αυτά. Ο καλύτερος τρόπος για τη διαγραφή είναι να ορισθεί πενταετής παραγραφή για τα υπάρχοντα χρέη, αν όχι και για τα καινούργια. Έτσι οι πολίτες θα μπορούν να πληρώσουν αρκετά από αυτά και το κράτος θα έχει εισπράξεις, ενώ τώρα δεν έχει τίποτα.
Αν παράλληλα καταφέρει το κράτος να περιορίσει τις σπατάλες και τα έξοδα του και να περιορίσει τους φόρους αλλά και να εξορθολογοποιήσει τις ασφαλιστικές εισφορές, τότε τα πράγματα μπορεί να αρχίσουν να στρώνουν και η εμπιστοσύνη του Έλληνα πολίτη στο κράτος να αρχίσει να αποκαθίσταται. Τότε ίσως και να είναι εφικτή η άρση των capital controls.