Δεν προτείνω να σταματήσουμε να πληρώνουμε φόρους, διότι αυτό θα είχε καταστροφικές και ανεξέλεγκτες επιπτώσεις στο σύνολο της οικονομίας και των πολιτών. Απαιτώ όμως από τους πολιτικούς – κυβέρνηση και αντιπολίτευση – να φροντίσουν να μειώσουν τις σπατάλες και τους φόρους και να βελτιώσουν το επίπεδο των κρατικών υπηρεσιών προς τους πολίτες. Το πράγμα βρίσκεται στο απροχώρητο, οι πολίτες δεν μπορούν να πληρώνουν άλλο, το κράτος δεν επιτρέπεται να μη παρέχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες.
Και μην έχετε αμφιβολίες οτι έχουμε τον πιο σπάταλο δημόσιο τομέα του κόσμου, αφού και στις λίστες κατάταξης των χωρών με βάση την ανταγωνιστικότητα τους, η Ελλάδα βρίσκεται στη θέση 132 από 137 χώρες με κριτήριο τη “σπατάλη δημοσίων δαπανών”.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι να τολμήσουν οι πολιτικοί μας να μειώσουν τις σπατάλες ώστε να μειωθούν και οι ανάγκες για φόρους και να αναπνεύσει η οικονομία και οι πολίτες που βλέπουν καθημερινά την τσέπη τους να αδειάζει και το βιοτικό επίπεδο τους να πέφτει.
Δυστυχώς, οι φόροι που πληρώνουμε πάνε χαμένοι διότι ξοδεύονται σε σπατάλες δημοσίου χρήματος. Η πραγματική οικονομία πτωχεύει για να συντηρεί το σπάταλο δημόσιο τομέα. Ο κάθε Έλληνας πολίτης πληρώνει σχεδόν το σύνολο του εισοδήματος του πλέον στο κράτος για να συντηρεί το ανύπαρκτο κράτος. Ένα κράτος το οποίο δεν του παρέχει ούτε ικανοποιητική προστασία, ούτε ικανοποιητική παιδεία, ούτε ικανοποιητικές υπηρεσίες υγείας, ούτε υποδομές ευρωπαικού επιπέδου, ούτε φυσικά προοπτικές για το μέλλον.
Πρέπει λοιπόν να αντιληφθούμε, οτι όταν μιλάμε για αλλαγή οικονομικής πολιτικής, δε μιλάμε για τίποτα άλλο εκτός της αλλαγής του ελληνικού δημοσίου τομέα, της αλλαγής του ελληνικού κράτους εκ βάθρων. Κάτι που μέχρι στιγμής κανένα πολιτικό κόμμα δεν έχει τολμήσει οχι να κάνει, ούτε καν να εκφράσει.
Ας δούμε μερικούς αριθμούς:
Το σύνολο των πρωτογενών δαπανών του προυπολογισμού (χωρίς τόκους και χωρίς δημόσιες επενδύσεις) είναι για το 2018 με βάση τον προυπολογισμό Τσακαλώτου, 43,1 δισ ευρω. Οι τόκοι είναι άλλα 5,7 δισ. Από αυτές τις δαπάνες, για μισθούς και συντάξεις ξοδεύουμε 12,6 δισ ευρω. Δεν φταίνε λοιπόν για την κατάντια μας, ούτε οι δαπάνες για τους τόκους, ούτε οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις.
Φταίει η γενική σπατάλη σε όλους τους τομείς, εκεί χάνεται η μπάλα.
Τι κρύβεται άραγε μέσα στα 20 δισ που πληρώνουμε στον κωδικό δαπάνες “Ασφάλισης, περίθαλψης και κοινωνικής προστασίας”; Πόσα από αυτά είναι σπατάλες; Τι κρύβεται μέσα στα 5,2 δισ που είναι οι “Λειτουργικές και άλλες δαπάνες”; Τι κρύβεται μέσα στα 3,2 δισ που είναι οι “Αποδόσεις προς τρίτους” και πώς μπορούμε να αποφύγουμε το 1 δισ που είναι οι εγγυήσεις του δημοσίου για τις ΔΕΚΟ; Και έχουμε και αμυντικές δαπάνες 500 εκατομυρίων το χρόνο.
Τίποτα από αυτά δεν κόβεται; Τίποτε από αυτά δεν είναι σπατάλη; Και αν δεν κόβεται και δεν είναι σπατάλη, τότε γιατί βρισκόμαστε στη θέση του πιο σπάταλου κράτους στις δημόσιες δαπάνες μεταξύ όλων των χωρών του κόσμου; Είναι τόσο λαθος αυτή η λίστα, τόσο χαλκευμένη από τα ξένα συμφέροντα, από τα κοράκια που θέλουν να καταστρέψουν την όμορφη χώρα μας;
Οι φόροι που θα πληρώσουμε το 2018 θα είναι σύμφωνα πάντα με τον προυπολογισμό Τσακαλώτου 48,3 δισ σε σύνολο δημοσίων εσόδων 50,7 δισ. Αξίζουν οι υπηρεσίες που μας παρέχει το δημόσιο τόσα πολλά λεφτά; Αντιλαμβάνεται κανείς κάποια ουσιαστική ανταποδοτικότητα στους φόρους; Υπάρχει κανείς που δεν χρειάζεται να στείλει το παιδί του στο φροντιστήριο για να μάθει γράμματα, υπάρχει κανείς που δεν χρειάζεται να πάει σε ιδιωτικό ιατρείο για να εξυπηρετηθεί; Αναφέρομαι στα πολύ στοιχειώδη, αλλά ούτε καν αυτά δεν μας προσφέρονται από το κράτος.
Κακά τα ψέμματα λοιπόν όταν κάποιος πολιτικός μιλάει για οικονομική πολιτική, όταν θέλει να διεκδικήσει την ψήφο μας για να σώσει τη χώρα, το μόνο που θα έπρεπε να μας λέει είναι πώς θα κόψει τις δημόσιες σπατάλες. Και δεν αναφέρομαι σε μισθούς και συντάξεις, αναφέρομαι σε σπατάλες. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έχουμε ακούσει ακόμη και δεν φαίνεται οτι θα το ακούσουμε για πολύ καιρό ακόμη. Ίσως μέχρι να καταρρεύσει εντελώς το κράτος αφού κανένας πολιτικός δεν τολμά να πάρει την ευθύνη της εξυγίανσης του.