Είναι μπερδεμένα, ασαφή, παλιομοδίτικα, στερεότυπα. Λέει ας πούμε το περίφημο σύθημα, «να δώσουμε φωνή στη γενιά της κρίσης». Μάλιστα... σε ποιούς δηλαδή, δεν διευκρινίζει. Είναι ο ίδιος ένας από τους νέους της κρίσης; Σίγουρα όχι για να βρίσκεται εκεί που βρίσκεται. Και γιατί δεν δίνει φωνή στη γενιά της κρίσης ο ίδιος; Ποιούς νέους της κρίσης φώναξε και τους άκουσε (δημοσίως), ποιούς ανέδειξε; Αυτό το «Να» το λένε πολλοί πολιτικοί. Το λένε όλοι, αλλά δεν το κάνει κανείς. Μη μας λέτε τι πρέπει να κάνετε κύριοι και κυρίες, κάντε το. Δική σας δουλειά είναι. Άσε που οτι και να λέτε πριν εκλεγείτε οτι πρέπει να κάνουμε για να σας ψηφίσουμε, δεν το κάνετε όταν εκλεγείτε. Φτάνουν λοιπόν αυτά τα «Να» και τα «Θα».
Ακούω επίσης τον Ανδρουλάκη να λέει απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με την πρόταση Ραγκούση να μπεί φρένο στις θητείες των βουλευτών και των υπουργών, οτι μας είναι χρήσιμη η εμπειρία του Σημίτη, του Βενιζέλου, του Παπανδρέου και οτι είναι δικαίωμα τους να βάλουν όσες φορές θέλουν υποψηφιότητα. Δεν διαφωνούμε οτι είναι χρήσιμιη η εμπειρία τους, αλλά, άλλο λέει ο Ραγκούσης. Να μη πάνε στη Βουλή και να μη γίνουν υπουργοί.
Εννοείται οτι ένας νέος Πρωθυπουργός και κάθε βουλευτής και πολιτικό στέλεχος θα πρέπει να αξιοποιήσει την εμπειρία των παλιών. Ας τους καλεί στα συμβούλια, στον πρωινό καφέ, στο σπίτι του για ουισκάκι το βράδυ. Δεν είναι ανάγκη να είναι βουλευτές ή υπουργοί. Άριστοι ίσως ώς σύμβουλοι, ακατάλληλοι πλέον για αξιώματα για πάρα πολλούς λόγους. Και το αστείο είναι οτι ενώ ο Ανδρουλάλης που θέλει να δώσει φωνή στους νέους της κρίσης, λέει οτι μπορούν όσες φορές θέλουν να εκλεγούν οι παλιοί πολιτικοί για να διαφωνήσει με τον Ραγκούση, στη συνέχεια λέει «Πρέπει βεβαίως να ανανεωθεί το κόμμα που δεν έχει ανανεωθεί είκοσι χρόνια». Τα λέει δηλαδή όλα και τίποτα. Και ανανέωση και φωνή στους νέους και οι παλιοί μέσα. Και λέει επίσης οτι σκοπός είναι να γυρίσουν οι ψηφοφόροι και τα στελέχη που έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ και πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Τι εννοείτε κ. Ανδρουλάκη; Θα ξαναπάρετε τον Κουρουμπλή και τους άλλους; Ή δεν θα πάρετε αυτούς αλλά μόνο τους ψηφοφόρους τους;
Τον ρωτάει ο δημοσιογράφος αν θα στηρίξει τους άλλους υποψήφιους για τη ΔΗΣΥ αν δεν εκλεγεί ο ίδιος και απαντάει: «Επιτρέψτε μου να πιστεύω ότι θα είμαι στον δεύτερο γύρο. Και, προσωπικά, ζητώ τη στήριξη κάθε προοδευτικού πολίτη. Ανεξάρτητα από το αν ψήφισε το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι ή παλαιότερα τη ΔΗΜΑΡ. Ζητώ τη στήριξη και φυσικά την επιστροφή των ψηφοφόρων της παράταξης που πίστεψαν αλλά εξαπατήθηκαν από τον κ. Τσίπρα. Πάμε να ενώσουμε τον χώρο μας. Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι από πού προέρχεται μια υποψηφιότητα αλλά που απευθύνεται. Ποια προοπτική δίνει στην κοινωνία και την παράταξη». Ναι κύριε Ανδρουλάκη, αλλά άλλο σας ρώτησε ο δημοισογράφος και δεν τολμάτε καν να απαντήσετε στο ερώτημα τι θα κάνετε αν δεν εκλεγείτε; Για όνομα του θεού. Ευθύτατο ερώτημα, μένει αναπάντητο.
Μετά έρχεται ο ίδιος ο Ανδρουλάκης και λέει για τα κόκκινα δάνεια. Ωραία λόγια – συμφωνούμε επί του στόχου που είναι να ανακουφιστούν οι πολίτες που δεν έχουν και δεν μπορούν να πληρώσουν. Όπως το λέει όμως ενοχοποιεί αθώους πολίτες και δείχνει άγνοια της πραγματικότητας. Λέει δηλαδή οτι όσοι έβγαλαν τα λεφτά τους έξω στη διάρκεια της κρίσης, να πληρώσουν τα δάνεια. Όσοι δεν τα έβγαλαν δηλαδή, να μη πληρώσουν; Αφού αυτοί που τα έβγαλαν, απολύτως νομίμως τα έβγαλαν. Δεν ήθελαν να πάρουν το ρίσκο του πιο άθλιου πολιτικού κόσμου στην ηφήλιο. Των Ελλήνων πολιτικών που αρπάζουν ότι βρούν σε τραπεζικούς λογαριασμούς, σε τσέπες, σε σεντούκια για να πληρώνουν τους κομματικούς στρατούς και την τσέπη τους.
Αν θέλατε κύριε Ανδρουλάκη να γυρίσουν τα λεφτά από το εξωτερικό, ας κάνατε τις μεταρρυθμίσεις που θα εξασφαλίσουν μια νορμάλ και δίκαιη λειτουρία της χώρας. Ας φτιάξετε ένα ευνοικό περιβάλλον για τις επενδύσεις, Ελλήνων και ξένων. Και να ξέρετε οτι αν τολμούσατε και τα φτιάχνατε αυτά, τα λεφτά θα γύρναγαν επί τόπου. Ο λόγος που δεν γυρνάνε και δεν επενδύονται είναι επειδή οι πολίτες φοβούνται οτι θα τους τα αρπάξετε με μια ψεύτικη δικαιολογία κάθε φορά.
Λέτε επίσης να πληρώσουν όσοι έχουν πάρει δάνεια από τις τράπεζες χωρίς εγγυήσεις. Και γιατί να πληρώσουν, αν φούνταρε η δουλειά και τα εισοδήματα τους; Γιατί να μη φάνε τη ζημιά οι τράπεζες που δεν πήραν εγγυήσεις; Ας έπαιρναν. Και ξέρετε γιατί δεν πήραν εγγυήσεις οι τράπεζες σε αυτά τα δάνεια; Διότι έκαναν εξυπηρετήσεις. Ήταν «φίλοι» ας πούμε με τους δανειολήπτες που δεν έδιναν εγγυήσεις. Και αν δεν ήταν, έκαναν λάθος, αλλά ένα λάθος με όφελος. Διότι οι τραπεζίτες παίρνουν μπόνους για να δίνουν δάνεια και όσο πιο πολλά δώσουν τόσο μεγαλύτερο το μπόνους. Δίναν λοιπόν ανεξέλεγκτα δάνεια για να παίρνουν μπόνους. Και τώρα ποιός είναι ο ένοχος; Ο δανειολήπτης που του χάρισαν το δάνειο, ή οι τραπεζίτες που δεν πήραν εγγυήσεις, αλλά πήραν μπόνους για τα μη εγγυημένα δάνεια;
Τέλος πάντων, ίσως σας φανεί παράξενο αν σας πούμε οτι δεν έχουμε κανένα πρόβλημα προσωπικό με τον κ Ανδρουλάκη, αντίθετα μάλιστα, πολύ θα θέλαμε να αλλάξει το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΣΥ και να βγούν νέοι, αλλά νέοι που σκέφτονται αλλιώς, λένε πράγματα μελετημένα και σωστά, δεν μιλάνε με ασάφειες και ευχολόγια, δεν «μυρίζουν» κομματικό μηχανισμό, δεν θέλουν να τα έχουν καλά με όλους.
Κύριε Ανδρουλάκη και εσείς και οι υπόλοιποι υποψήφιοι πρέπει να ξέρετε οτι για να φτιαχτεί αυτή η χώρα πρέπει να συγκρουστείτε άγρια – πολύ πιο άγρια από όσο φαντάζεστε – με νοοτροπίες, κατεστημένα και ομάδες πολιτών, ισχυρών και ανίσχυρων και να σπάσετε αυγά. Κρίμα που δεν το κάνετε. Και αυτό το άρθρο γράφεται για να το κάνετε. Όχι για να σας κατηγορήσουμε. Και φυσικά επειδή μας ενδιαφέρει πάρα πάρα πολύ τι θα γίνει στη ΔΗΣΥ. Ώς πολίτες - δεν είμαστε μέλη κανενός κόμματος.