Οι πολιτικοί όλων των κομμάτων θέλουν μεγάλο δημόσιο και το έχουν αποδείξει επανειλημμένως τις τελευταίες – πολλές - δεκαετίες που εναλάσσονται στην εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου δημιούργησε το κράτος τέρας, οι κυβερνήσεις του Σημίτη και του Γιώργου Παπανδρέου δεν το μείωσαν, η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή απογείωσε τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, το δημόσιο χρέος και το δημόσιο έλλειμμα, η κυβέρνηση Σαμαρά δεν τόλμησε να περιορίσει τον δημόσιο τομέα, ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλειωσε τον ιδιωτικό τομέα και μεγέθυνε όσο μπορούσε τον δημόσιο. Η Νέα Δημοκρατία έχει αλλάξει αρχηγό, αλλά είναι πολύ αμφίβολο αν έχει αλλάξει μυαλά, το ΠΑΣΟΚ δεν ξέρει ακόμη που πατάει και που βρίσκεται.
Ειδικά όμως περί του ΣΥΡΙΖΑ που είναι σήμερα κυβέρνηση, σύμφωνα με τα στοιχεία του πληροφοριακού συστήματος «Εργάνη», ο αριθμός των δημοσίων επιχειρήσεων αυξήθηκε από το 2015 μέχρι το 2017 κατά 87 επιχειρήσεις, από 227 σε 314, ο αριθμός των συμβασιούχων δημοσίων υπαλλήλων και υπαλλήλων τοπικής αυτοδιοίκησης αυξήθηκε κατά 3,3%, τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου αυξήθηκαν κατά 143, από 1068 σε 1211 και παράλληλα αυξήθηκαν οι αμοιβές των εργαζομένων σε αυτά.
Την ίδια στιγμή στον ιδιωτικό τομέα έχει γίνει μακελειό.
Οι ελληνικές επιχειρήσεις είτε κλείνουν, είτε υπολειτουργούν, είτε φεύγουν από τη χώρα και μεταφέρουν την έδρα τους στο εξωτερικό. Ενδεικτικά αναφέρω οτι σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία από τη Βουλγαρική κυβέρνηση, οι ελληνικές επενδύσεις στη Βουλγαρία έφτασαν την τελευταία τριετία τα 2,9 δις Ευρώ και οι ελληνικές επιχειρήσεις δημιούργησαν στη Βουλγαρία 250.000 θέσεις εργασίας. Αυτό είναι μια μικρή ένδειξη του τι έχει γίνει συνολικά στον ιδιωτικό τομέα και πρέπει να συνυπολογισθεί και ο αριθμός των περίπου 500.000 νέων Ελλήνων που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα για να βρούν δουλειές στο εξωτερικό.
Δυστυχώς έχουμε μια καραμπινάτη κρατική οικονομία, σε μια κοινωνία όπου μόνο το δημόσιο και ο δημόσιος υπάλληλος έχουν αξία και όλοι οι υπόλοιποι πληρώνουν από το υστέρημα τους μέσω φόρων τα τεράστια έξοδα του δημοσίου τομέα.
Αυτή είναι η κατάσταση και από ότι φαίνεται δεν θα αλλάξει.
Τι μπορεί λοιπόν να γίνει αν θεωρήσουμε δεδομένο οτι ο δημόσιος τομέας και τα έξοδα του δεν θα μειωθούν;
Πολλά πράγματα, αλλά ας επικεντρωθούμε σε δυο από αυτά:
Πρώτον πρέπει αυξηθούν οι απαιτήσεις όλων μας και κυρίως των πολιτικών και των κυβερνήσεων από τους υπαλλήλους του Δημοσίου τομέα. Εφόσον οι πολιτικοί και κυρίως η «Αριστερά» επιθυμούν μεγάλο δημόσιο τομέα και τον προστατεύουν, τουλάχιστον ας απαιτήσουν από τους προστατευμένους δημοσίους υπαλλήλους το μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Ιδεολογικά, ταιριάζει εξαιρετικά στην φιλοσοφία της Αριστεράς να προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες στους πολίτες. Της ταιριάζει να έχει το καλύτερο σύστημα Υγείας, το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα, το υψηλότερο επίπεδο κοινωνικού κράτους. Αυτό ήταν εξάλλου το επιχείρημα της Αριστεράς ιστορικά, το υψηλό επίπεδο των δωρεάν παροχών προς τους πολίτες ( το δωρεάν εννοείται οτι χρυσοπληρώνεται με υψηλούς φόρους). Σήμερα αυτό που έχουμε είναι υψηλότατοι φόροι και αστείες παροχές. Και αυτό διότι η ελληνική Αριστερά δεν έχει απαιτήσεις από τους δημοσίους υπαλλήλους που προστατεύει. Δεν ήταν πάντα έτσι, η Αριστερά όπως τη γνωρίσαμε πριν μερικές δεκαετίες στο φοιτητικό κίνημα, είχε ώς σύνθημα «Πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στους αγώνες». Όχι σήμερα. Σήμερα διώκεται η αριστεία και επιβραβεύεται ο παραβάτης. Και εδώ είναι το πρόβλημα της ελληνιλής κοινωνίας και αυτό πρέπει να λύσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν με λίγα λόγια – εφόσον διατηρείται μεγάλος και προστατευμένος ο δημόσιος τομέας – απαιτήσει η κυβέρνηση την ραγδαία αύξηση του επιπέδου των προσφερομένων στον πολίτη υπηρεσιών, σε επίπεδο τέτοιο που ο πολίτης να το αντιλαμβάνεται και να το απολαμβάνει, κανείς δεν θα έχει επιχείρημα ενεντίον της αριστερής διακυβέρνησης, ακόμη και αν τα εισοδήματα επιβαρρύνονται με φόρους.
Το δεύτερο που πρέπει και μπορεί να γίνει είναι να περιοριστεί η γραφειοκρτία που εμποδίζει τον ιδιωτικό τομέα να αναπτυχθεί. Πρέπει να διευκολυνθούν οι επενδύσεις και οι επιχειρήσεις και να μειωθεί η εξάρτηση του κάθε πολίτη και των επιχειρήσεων από την αυθαιρεσία των δημοσίων υπαλλήλων. Μέσω της απλούστευσης των διαδικασιών και του περιορισμού της γραφειοκρατίας θα μειωθεί και η διαφθορά η οποία έχει τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος.
Αυτά τα δυο, η αύξηση της παραγωγικότητας και της αποδοτικότητας του δημοσίου με στόχο τη βελτίωση των δημοσίων υπηρεσιών και η μείωση της γραφειοκρατίας και του κόστους της διαφθοράς, θα ήταν αρκετά για να βελτιωθεί σημαντικά η κατάσταση και στην οικονομία και στην κοινωνία. Και θα εξασφάλιζαν στην Αριστερά μια χειροπιαστή απόδειξη της προσφοράς της στη χώρα.
Δυστυχώς αυτή η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κάνει κανένα από τα δυο. Διαλύει την οικονομία και την κοινωνία με τους φόρους και προστατεύει τους τεμπέληδες και τους διεφθαρμένους γραφειοκράτες. Έτσι υπονομεύει και το δικό της πολιτικό μέλλον.