Η νέα αυτή φάση “συνεργασίας” με τους διεθνείς πιστωτές και τις αγορές αφήνει στην Ελλάδα όλο το βάρος της εξυγίανσης της οικονομίας της. Παύουν να πληρώνουν οι Ευρωπαίοι πολίτες τις σπατάλες μας και μας στέλνουν να ζήσουμε πλούσια και ξέγνοιαστα δανειζόμενοι ώς κανονικός λαός αν δεν μας φτάνουν αυτά που έχουμε.
Μας έχουν δώσει ένα μπούσουλα που οφείλουμε να τον εφαρμόσουμε, αλλά αυτό που αλλάζει είναι πως αν δεν τον εφαρμόσουμε πλήρως, σωστά και στην ώρα του, δεν θα αγχώνεται πλέον η Μέρκελ, ούτε ο Μακρόν, ούτε κανένας άλλος ηγέτης, ίσως να μη σηκώνουν καν το τηλέφωνο στον Τσίπρα και στους επόμενους Πρωθυπουργούς, αφού κάθε Ευρώ που μας λείπει θα πρέπει να το δανειστούμε από τις αγορές.
Αν οι αγορές δεν μας δανείζουν ή αν μας ζητάνε υπερβολικά επιτόκια, “πρόβλημα μας, όχι των Ευρωπαίων”. Αν εμείς αρχίσουμε τις σπατάλες και οι αγορές αρνηθούν να μας δανείσουν, θα αναγκαστούμε - επιτέλους! - να κόψουμε δημόσιες σπατάλες. Δεν γράφω δημόσιες δαπάνες διότι αυτές είναι αναγκαίες και ιερές. Γράφω όμως δημόσιες σπατάλες διότι αυτές είναι που μας έφτασαν εδώ και που θα μας ξαναστείλουν στο γκρεμό αν δεν τις κόψουμε. Και τι καλύτερο για να κόψεις μια σπατάλη από το να μην έχεις λεφτά να την πληρώσεις.
Πράγμα που σημαίνει οτι αν δεν μας φτάνουν τα λεφτά και οι αγορές δεν μας δανείζουν, εμείς θα πρέπει ή να δηλώσουμε πτώχευση, ή να παρακαλέσουμε για νέο πολύ σκληρότερο μνημόνιο, ή να αφήσουμε απλήρωτες τις δημόσιες σπατάλες.
Εδώ υπάρχει ένα “λεπτό” ζήτημα. Οι Έλληνες πολιτικοί θα θεωρήσουν σπατάλες τα χρήματα που χρωστάνε στα νοσοκομεία, στις φαρμακοβιομηχανίες, στους προμηθευτές του δημοσίου, στους φορολογούμενους για επιστροφές φόρου, με λίγα λόγια όσα χρωστάνε σε ιδιώτες. Όμως πλέον οι πιστωτές και φυσικά οι αγορές καταλαβαίνουν αυτές τις “μικροδιαφορές” μεταξύ σπατάλης και πληρωμής αναγκαίων υποχρεώσεων και δεν θα πιστέψουν το παραμύθι οτι είμαστε σε κανονική πορεία, αν αρχίσουμε πάλι αυτά τα κόλπα.
Κάθε φορά λοιπόν που ξεφεύγουμε, θα τηλεφωνάει ο Τσίπρας στη Μέρκελ για μια “εξυπηρέτηση” και θα το σηκώνει ένας τραπεζίτης που θα του λέει οτι δυστυχώς η κυρία Μέρκελ έχει άλλες δουλειές και οτι είναι πρόθυμος να μας εξυπηρετήσει εφόσον βεβαίως τηρούμε τους όρους… των Μνημονίων.
Α! Μια και το έφερε η κουβέντα, σταματάνε και τα "ισοδύναμα μέτρα" και θα πρέπει ξερά και καθαρά να πάρουμε τα κανονικά μέτρα, δηλαδή να κόψουμε σπατάλες και αυτό είναι το μόνο ευχάριστο στην υπόθεση για τα υποζύγια που πληρώνουν φόρους.
Έτσι, ενώ εμείς βγήκαμε από τα Μνημόνια και το γιορτάσαμε, τα Μνημόνια δε βγήκαν από τη ζωή μας, είναι εκεί, ψηφισμένα από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων και έτοιμα να εφαρμοστούν. Αν δεν τα εφαρμόζουμε … φτώχεια και πείνα.
Καλά τα καταφέραμε, ας πανηγυρίσουμε αύριο και έχει ο Θεός. Οι αγορές δεν ξέρω αν έχουν όμως…