Σε ό,τι αφορά την πρώτη, η κυρίαρχη αντίληψη είναι πως ο Αντ. Σαμαράς επιδιώκει να επιτύχει την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Παρά ταύτα, πολλοί από τους βουλευτές της πλειοψηφίας, είτε από την ΝΔ είτε απίό το ΠΑΣΟΚ αρχίζουν να διατυπώνουν διαφορετικές εκτιμήσεις και απόψεις. 
"Γιατί να πασχίσουμε για τους 180;" είναι μία από τις φράσεις που ακούστηκαν κατά κόρον σε κατ΄ιδίαν συζητήσεις κατά το διάστημα των προηγούμενων εβδομάδων και το σκεπτικό ήταν το εξής: αν η κυβέρνηση υποτεθεί ότι βρίσκει τρόπο να εκλέξει πρόεδρο της Δημοκρατίας, το μόνο που θα επιτύχει είναι να παρατείνει την ζωη της για ένα διάστημα κατά το οποίο ουσιστικά θα σύρεται, θα αδυνατεί να λάβει οιαδήποτε απόφαση για μετρρυθμίσεις πραγματικές ή κατ΄επίφαση και στην ουσία θα στρώνει όσο μπορεί καλύτερα το χαλί για τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αναλάβει την διακυβέρνηση όσο το δυνατόν ομαλότερα και χωρίς γενικότερες αναταράξεις. 
Κατ΄ άλλους, αυτή είναι η ορθή επιλογή ώστε η κυβέρνηση να εξαντλήσει όλα της τα περιθώρια και να γίνει ενα τελικό πολιτικό ξεκαθάρισμα χωρίς πάθη, εκβιαστικά διλήμματα, συγχύσεις και εκτός θέματος συζητήσεις. 
Πιθανώς στο σημείο αυτό καθοριστικό ρόλο να παίξει, για τον χρόνο και την ατμόσφαιρα μέσα στην οποία θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές, ένα στοιχείο που έως σήμερα δεν έχει γίνει αντιληπτό στις πραγματικές του διαστάσεις - και έχει να κάνει με τα ενδεχόμενα απροόπτου που προαναφέρθηκαν. 
Πρόκειται για τα εθνικά θέματα, μία κατά το παρελθόν επανειλημμένη αφορμή πρόωρων εκλογών, η οποία πιθανώς να παίξει τον ρόλο της και πάλι, κατά τρόπο μάλιστα που θα βολεύει τους πάντες. 
Εδικότερα, κατά την τρέχουσα περίοδο παρατηρείται έντονη κινητικότητα τόσο το Κυπριακό όσο και στο Μακεδονικό. Σε ό,τι αφορά το πρώτο, φαίνεται πως η Ελλάδα τηρεί μία στάση αποστασιοποίησης σε σχέση με τις προηγούμενες διακαετίες και πιθανώς να μην εμπλακεί ενεργά σε όποια διαραγμάτευση. 
Στο δεύτερο θέμα όμως, μπορεί να προκύψουν περιπλοκές. 
Οι υπάρχουσες πληροφορίες αναφέρουν ότι για πρώτη φορά η Γερμανική κυβέρνηση έχει εμφανίσει ενδιαφέρον επίλυσης του θέματος της ονομασίας. Οχι με τον πιεστικό τρόπο που κατά το παρελθόν το έκαναν οι Αμερικανοί, αλλά πάντως με ξεκάθαρες διαθέσεις περί της διευθέτησης της εκκρεμότητας. 
Δεν πρέπει κανείς να ξεχνά ότι το Μακεδονικό, καλώς ή κακώς, υπήρξε το πολιτικό εφαλτήριο του Σαμαρά πριν από 20 χρόνια. Υπό αυτήν την έννοια, μία διεθνής πίεση για επίλυση του ζητήματος τώρα, μπορεί και να συναντήσει μία νέα σπασμωδική αντίδραση εκ μέρους του, δεδομένου ότι βασκή του επιδίωξη είναι και η προσέλκυση φηφοφόρων από τα δεξιά της ΝΔ. Πιθανολογείται δε και ότι μία αξιολόγηση των ευρημάτων της Αμφίπολης κατά τρόπο εθνικά βολικό, μπορεί και να παίξει καταλυτικό ρόλο για την ατμόσφαιρα που θα διαμορφωθεί. 
Παράλληλα, καλό θα είναι να συνεκτιμηθεί στα δεδομένα της περιόδου και μία άλλη παράμετρος: ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως εκπρόσωπος της διεθνιστικής αντίληψης, εκφράζει θέσεις στα εθνικά θέματα που ίσως και να μην ενοχλούν  τόσο πολύ τον διεθνή παράγοντα. 
Η επαλήθευση ή διάψευση των παραπάνω, σύμφωνα με κάποιους πολιτικούς παράγοντες θα πρέπει να αναμένεται εντός του φθινοπώρου - ενδεχομένως και ως συνοδευτικό της συζήτησης για το χρέος, προκειμένου να ασκηθεί πίεση στην Ελλάδα, ώστε να κλείσουν ζητήματα που δυνάμει θα μπορούσαν να επιδράουν αποσταθεροποιητικά σε μία ήδη ασταθή περιοχή. 
Εφόσον κάτι τέτοιο συμβεί, οι αφορμές για πρόωρες εκλογές μάλλον θα είναι ισχυρές.