Το πνεύμα που κυριαρχεί είναι πως τα τελευταία τέσσερα χρόνια και κυρίως τα τελευταία δύο, στην χώρα έχουν συντελεστεί κοσμογονικές αλλαγές, οι οποίες θα πρέπει να ληφθούν υπόψη, να εκτιμηθούν δεόντως και να επέλθει, με βάση αυτά, η πρέπουσα ανταμοιβή όλων αυτών των προσπαθειών. 
Θεμιτά όλα αυτά και μέχρις ενός σημείου λογικά. 
Θα ήταν όμως ενδιαφέρον αν ένας από τους ευρωπαίους αξιωματούχους να είχε την ευκαιρία να να επισκεφθεί την ελληνική επαρχία, να διαπιστώσει τι ακριβώς (δεν) έχει συμβεί στη χώρα και ποιες διαθέσεις επικρατούν. 
Ας αρκεστιούμε σε μερικές σκηνές, που είχαμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε τις προηγούμενες ημέρες, στην διάρκεια μίας σύντομης επίσκεψης σε μία κωμόπολη της Αιτωλοακαρνανίας. 

Σκηνή πρώτη

«Μην ακούς κανέναν. Τίποτε δεν έχει γίνει. Δεν υπάρχει μία. Δεκάρα τσακιστή, σου λέω. Με έναν καφέ βλέπουμε τρία ποδόσφαιρα». Τι εννοεί ο ποιητής; Εν προκειμένω ένας ξυλουργός, που έχει ήδη κλείσει ένα μαγαζί επειδή δεν μπορεί καν να το συντηρήσει λόγω της υπερφορολόγησης και απλώς πασχίζει για κανένα μεροκάματο. Εννοεί ότι δουλειά δεν έχει (άντε να διορθώσει κανένα παλαιό έπιπλο) και ότι από το απόγευμα και μετά περνά τις ώρες του στο καφενείο, πίνοντας γουλιά γουλιά ένα φραπέ, παρακολουθώντας τρεις διαδοχικούς αγώνες ποδοσφαίρου στην τηλεόραση του καφενείου. Τι λέει ο καφετζής γι' αυτό, εύκλο μπορεί κάποιος να υποθέσει...

Σκηνή δεύτερη

«Αν δεν μου συνδέσετε το ρεύμα έως σήμερα το βράδυ (!;)  θα πριονίσω όλες τις κολώνες της ΔΕΗ που είναι στα χωράφια μου. Δεν έχω να πληρώσω, αλλά θέλω το ρεύμα στο χωράφι. Αφού πριονίσω τις κολώνες, θα ξεθάψω τα όπλα. Ο λαός θα εξεγερθεί, τελείωσαν τα αστεία». Αυτός ο «ποιητής», είναι προφανές τι εννοεί. Η σκηνή εκτυλίχθηκε σε γραφείο της ΔΕΗ στην ίδια κωμόπολη, και οι απειλές εκτοξεύονταν από το στόμα αγρότη, μαυροντυμένου και με ξυρισμένο κρανίο, τον οποίο οι περισσότεροι στην ουρά επικροτούσαν και σιγοντάριζαν με φράσεις του Τύπου «κρίμα που πέθανε νωρίς ο Παπαδόπουλος (ο Γιώργος προφανώς...), θα βλέπατε τι θα γινόταν τώρα». Αν η υπάλληλος πίσω από το γκισέ, όπου οι περισσότεροι προσέρχονταν για ρυθμίσεις οφειλών, διακοπές σύνδεσης ή αιτήσεις επανασύνδεσης, δεν επεδείκνυε αξιοθαύμαστη ψυχραιμία, ίσως και να ξεκινούσε μία μίνι εξέγερση, λίγο πριν την διαπραγμάτευση του Παρισιού...

Σκηνή τρίτη

«Θα δεις τι περιμένει τον Σαμαρά. Εως τώρα κάναμε υπομονή και λέγαμε "άσε να δούμε". Με το που ήρθε και ο ΕΝΦΙΑ τέλειωσαν τα ψέματα. Μαύρο!» Αυτά σκούστηκαν σε συζήτηση σε κυκλαδίτικο νησί, όπου σύμφωνα με τοπικούς παράγοντες οι προσωπικές επιθέσεις κατά του Πρωθυπουργού δεν είχαν ακουστεί έως πρόσφατα. 

Σκηνή τέταρτη

«Είμαστε μ@%@#&;ς τόσα χρόνια που δεν δηλώναμε παραπανίσιες ρίζες να παίρνουμε τις επιδοτήσεις. Ετσι βγαίνουν τα λεφτά. Η αγροτιά πέθανε, δεν δίνει τίποτε. Να παν να ρημάξουν τα χωράφια, δεν με νοιάζει». Τάδε έφη ελαιοκαλλιεργητής, ο οποίος επιμένει ότι ζημιώνεται, είναι έξαλλος που πλέον θα φορολογείται για την δραστηριότητα του με όρους πραγματικιούς και όχι εικονικούς και προφανώς αναπολεί τις παλιές «καλές» ημέρες.  

Υπάρχει ηθικό δίδαγμα από αυτά τα αποσπασματικά περιστατικά; Προφανώς...

Το success story έχει ακόμη πολύ δρόμο έως ότου πείσει κάποιον για την ύπαρξή του. Δεν είναι βέβαιο ότι υπάρχει και ο απαιτούμενος χρόνος. Οι νοοτροπίες δεν έχουν αλλάξει, αντιθέτως, μάλλον οδεύουν προς το χειρότερο. Ελπίδα δεν επενδύεται πουθενά. Λέξεις όπως "Τσίπρας", "ΣΥΡΙΖΑ" κλπ δεν ακούγονται, αντιθέτως μάλλον μία ροπή προς ακραίες εκδοχές τύπου Χρυσής Αυγής διαπιστώνονται. 
Είναι όλα αυτά αντιπροσωπευτικά της κατάστασης που επικρατεί; Μάλλον ναι... Υπάρχει δυνατότητα αφαλούς εκτίμησης μίας εκλογικής συμπεριφοράς όλων των παραπάνω; Μάλλον όχι. 

Πάντως ομαλότητα και σταθερότητα όλα αυτά δεν προμηνύουν. Εχουν ακούσει τίποτε γι' αυτά οι διαπραγματευτές των Παρισίων;