Ο βασικός λόγος για τον οποίο το ενδεχόμενο εκλογών τώρα υποκρύπτει σημαντικούς κινδύνους, οφείλεται στον προβληματικό δημόσιο λόγο και στην άρνηση της πραγματικότητας από μερίδα σημαντική του πολιτικού κόσμου, μεταξύ των οποίων και εκείνοι που εμφανίζονται να επιθυμούν, να πιέζουν και εν τέλει να είναι σε θέση να προκαλέσουν τις εκλογές. Τους ίδιους που νομίζουν ότι «θα βαράνε το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν».
Αυτοί λοιπόν, φτάνουν στο σημείο που ονειρεύτηκαν εδώ και περίπου έναν χρόνο, όταν κατέφυγαν στον γνωστό πολιτικό ακροβατισμό της άρνησης ψήφου αλλά ακόμη και πρότασης υποψηφίου για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Φθάνοντας όμως στο σημείο αυτό, η πρότασή τους για την λύση (επειδή χρειάζεται μία λύση στο πρόβλημα της χώρας, μην το ξεχνούμε...), είναι ποια ; (πέρα από το νταούλι)
«Δεν θα σεβαστούμε ούτε χρονοδιαγράμματα, ούτε τίποτε», λένε κάποιοι. Παρά ταύτα, «θα διαπραγματευτούμε σκληρά», λένε κάποιοι άλλοι, εκφράζοντας μία περίεργη αντίληψη περί διαπραγμάτευσης, ενώ η αδυναμία της εθνικής θέσης είναι προφανής.
«Δεν θα υπάρξουν μονομερείς ενέργειες», λέει κάποιος άλλος, για να του απαντήσει σύντροφός του, ότι αυτή «είναι μία απαρέδεκτη θεωρία της υποτέλειας».
«Θα μείνουμε στο ευρώ», λένει οι μεν, «πρέπει να υπάρξει σχέδιο Β για επιστροφή στη δραχμή», επανέρχονται οι δε.
Υπό τις συνθήκες αυτές, είναι να αναρωτιέται κανείς ποια βάση έχουν τα όσα υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και ποιες είναι οι πραγματικές του προθέσεις.
Αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά τις αντιδράσεις συγκεκριμένων προσώπων θα δει ότι η αριστερά δεν είναι τόσο ενθουσιασμένη όσο θα αναμενόταν, μπροστά στο ενδεχόμενο εκλογών.
Αντιθέτως, μάλλον αρχίζουν να αναθεωρούν κάποιοι, αλλά διαπιστώνουν ότι έχουν εγκλωβιστεί σε μία παγίδα της δικής τους τακτικής.
Είτε «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» (Μπίσμαρκ), είτε «η επιλογή μεταξύ του καταστροφικού και του δυσάρεστου» (Γκαλμπρέιθ - Κέννεντι), ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας έχουν μία τελευταία ευκαιρία να αιφνιδιάσουν, να ανατρέψουν τα δεδομένα και να επιδείξουν μία στοιχειώδη υπευθυνότητα:
Εστω και την τελευταία στιγμή, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε είτε να μεταβάλλει στάση στο θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, να ενθαρρύνει εμμέσως πλην σαφώς την εκλογή του ή ακόμη και να συναινέσει και να αποτρέψει έτσι τις εκλογές που ούτως ή άλλως φαίνεται ότι δεν επιθυμεί. Αν είναι στοιχειωδώς εχέφρων και έχει επίγνωση του τι τον περιμένει στην συνέχεια.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που αρχίζουν και κυκλοφορούν, μία τέτοια εξέλιξη και με έναυσμα κάποια ενορχήστρωση πρωτοβουλιών από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας δεν θα πρέπει να αποκλείεται. Ο δρόμος προς την τρίτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας είναι πιο μακρύς από ό,τι νομίζουμε...