Τα μηνύματα των ευρωπαίων ήταν σαφή από την πρώτη στιγμή: η Μέρκελ έλεγε με κάθε ευκαιρία ότι πρέπει να τηρηθούν οι δεσμεύσεις, ο Σόιμπλε είπε ότι σκέφτεται διάφορα σενάρια και ότι «οι σκέψεις δεν απαγορεύονται», ο Γκάμπριελ και ο Ολάντ κάτι από τα ίδια, με λίγο πιο σοσιαλδημοκρατικό τρόπο, ο Ρέντσι τήρησε αποστάσεις ασφαλείας σε στυλ «Αλέξη, προχώρα εσύ και βλέπουμε...» και ο Σουλτς έγινε έξαλλος επειδή θεώρησε ότι Ελλάδα δια του νέου υπουργού Εξωτερικών Ν. Κοτζιά, έφθασε ένα βήμα από το βέτο στο θέμα των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας (κάτι που δεν ισχύει και φάνηκε στο συμβούλιο υπουργών της Πέμπτης).
Την ίδια στιγμή και αφότου ακόμη και η Μέρκελ έστειλε ένα μάλλον «ξυνό» τηλεγράφημα στον Τσίπρα, το βράδυ της Τετάρτης ο νέος ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από τον Μπαράκ Ομπάμα. Πέραν του καημού του αμερικανού προέδρου για το γκριζάρισμα των μαλλιών του, το μήνυμα ήταν σαφές: ότι είναι πρόθυμος να συμβάλλει στην αλλαγή πολιτικής της Ευρώπης, και στην διαμόρφωση μίας άλλης γραμμής «με στόχο την ανάπτυξη» κλπ κλπ.
Πιο σαφές μήνυμα δεν μπορούσε να υπάρξει: η Ουάσιγκτον χαίρεται που κέρδισε ο Τσίπρας. Προσοχή όμως: είχε χαρεί και όταν κέρδισε ο Παπανδρέου και είδαμε πού καταλήξαμε.
Το δεύτερο ξεκάθαρο μήνυμα ήλθε δια του βρετανικού Economist, με ένα εξώφυλλο που απεικονίζει την Αφροδίτη της Μήλου σε ρόλο Dirty Harry. «Προχώρα, Ανγκελα, φτιάξε μου τη μέρα», είναι ο τίτλος, σε μία παράφραση του γνωστού Go ahead! Make my day.
Η κρίσιμη λεπτομέρεια και ίσως το κρισιμότερο στοιχείο της περιόδου που ζούμε: μήπως οι αμερικανοτραφής ομάδα οικονομολόγων και συμβούλων του Βαρουφάκη έχει εκτιμήσει με εντελώς λανθασμένο τρόπο τα δεδομένα, ποντάρουν με υπερβολική αισιοδοξία στο αμερικανικό χαρτί, στα όρια της μπλόφας, και τελικά καταλήξουμε σε ένα άλλο σχήμα που θα έχει την Μέρκελ σε ρόλο Βρώμικου Χάρυ, να λέει: «go ahead Alexis, make my day»; Αν φτάσουμε εκεί, μπορεί η σκανδάλη να τραβηχθεί, δηλαδή το χρήμα να σταματήσει να ρέει, ο Αλέξης να γίνει μάρτυρας της ευρωπαϊκής αριστεράς και εμείς να τρέχουμε.
Πάντως στην ταινία εκείνη με τον Κλιντ Ιστγουντ, ο ληστής του καφενείου, δεν του φτιάχνει τη μέρα. Αφήνει το πιστόλι και συμμορφώνεται προς τα υποδείξεις...