Ολα όσα λένε τις τελευταίες ημέρες ο Σόιμπλε, ο Γιούνκερ, o Μοσκοβισί, η Λαγκάρντ, ο διεθνής Τύπος, οι Αμεριμανοί, ακόμη και ο... ΓΑΠ, συγκλίνουν σε ένα πολύ απλό, σαφές και ξεκάθαρο μήνυμα προς την ελληνική κυβέρνηση: «Μην παίζεις με τη φωτιά».
Η ελληνική κυβέρνηση το διαβάζει λάθος. Εξακολουθεί να πιστεύει ότι όλοι μπλοφάρουν, λέει ότι η συμφωνία θα επιτευχθεί επειδή έτσι συμφέρει... τους άλλους (!) και αρνείται να λάβει υπόψη της την λογική.
Εμμένει σε μία αδιανόητη πολιτική ηθικολογία, η οποία στον πυρήνα της είναι εξωφερινά ανήθκη. Οταν λέει: «εκλεγήκαμε για να μην δεχθούμε το α ή το β», προφανώς και ερμηνεύει αυθαιρέτως το γιατί την ψήφισαν όσοι την ψήφισαν - για τους οποίους ισχύει το «ας πρόσεχαν», αλλά αυτή είναι άλλου Τύπου συζήτηση και μακάρι οι εξελίξεις να μην την πυροδοτήσουν.
Η ανηθικότητα της κυβέρνησης συνίσταται σε κάτι άλλο.
Με τη στάση που τηρεί θέτει σε κίνδυνο ένα το μεγαλύτερο τμήμα της μεταπολεμικής προόδου της χώρας.
Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ διατείνονται ότι έχουν «καθαρά» χέρια, επειδή δεν έχουν κυβερνήσει και δεν έχουν συμμετάσχει σε ό,τι αρνητικό έγινε στην Ελλάδα τα τελευταία 70 χρόνια.
Αν αφήσουμε κατά μέρος τις ευθύνες της Αριστεράς για ό,τι χειρότερο έχει συμβεί στη χώρα, τον εμφύλιο, το θεμελιώδες επιχείρημα του Τσίπρα είναι σαθρό, παραπλανητικό και εν τέλει προκλητικό.
Οσο εμφανίζεται διατεθειμένος να υπερασπιστεί την εθνική υπερηφάνεια και να θυσιάσει την συντελεσθείσα πρόοδο (η οποία δεν αναιρείται από την οικονομική κρίση), ξεχνά ή δεν αντιλαμβάνεται την δραματική αλήθεια για τον ίδιο και μία μερίδα των ατυχών ψηφοφόρων του (μικρή, πιθανώς):
Οσο ο Τσίπρας και η Αριστερά του δεν συμμετείχαν στα αρνητικά που συνέβησαν σε αυτήν την χώρα, άλλο τόσο δεν συμμετείχαν στα θετικά. Κάθε μεταρρύθμιση που επιχειρήθηκε την πολέμησαν, σε κάθε βήμα προόδου πρωτίστως κατήγγειλαν, με μένος καταψήφισαν και εν συνεχεία απολάμβαναν τους καρπούς.
Γι' αυτόν τον πολύ απλό λόγο αυτή η κυβέρνηση δεν έχει σήμερα το δικαίωμα να τηρεί τη στάση που τηρεί και όσο διακηρύττει το ηθικό της πλεονέκτημα, τείνει να αποδειχθεί η ανηθικότερη όλων όσων προηγήθηκαν.