Ισως δεν είναι υπερβολή: την Πρωτομαγιά στο Μέγαρο πήγαν περισσότεροι απ΄ ό,τι στις πορείες για να ακούσουν τον Λαφαζάνη και τον Σκουρλέτη να διαβαβεβαιώνουν ότι δεν θα υποκύψουν στην Ευρώπη. 

Δεν είχε σημασία ότι αυτοί που προτίμησαν το Μέγαρο άκουσαν Ροσίνι, Σιμπέλιους και Σούμπερτ. 

Είχε σημασία ότι οι χιλιάδες αυτοί πολίτες τοποθετήθηκαν: Η Ευρώπη είναι πρώτα από όλα μία πολιτιστική ενότητα και όλα τα άλλα έπονται. Και επειδή οι περισσότεροι ήταν εκεί και οι λιγότεροι αλλού, μάλλον πρέπει να τελειώνει και η συζήτηση για το που «ανήκει» η χώρα...

Η μίζερη κυβέρνηση στην ουσία δεν εκπροσωπήθηκε στο μείζονος σημασίας γεγονός. Ο Πρωθυπουργός Τσίπρας είχε προσκληθεί, δεν πήγε. Ο υπουργός Παιδείας Μπαλτάς, επίσης δεν πήγε. Ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού Ξυδάκης, επίσης απουσίασε. Εκανε πάντως η χάρη στον σερ Σάιμον και το «παρών» έδωσε ο υπουργός Κατρούγκαλος.

Προφανώς και όλα αυτά κάτι δείχνουν. Πρώτον, ότι ο πολιτισμός είναι πολιτική. Δεύτερον, ότι η Ελλάδα, δεν είναι αυτό που κάποιοι νομίζουν. Τρίτον, ότι η αντίσταση στην μιζέρια εκδηλώνεται μέσω αισθητικής. Τέταρτον, ότι η αισθητική θέλει καλλιέργεια. Πέμπτον, ότι όλα αυτά δεν απασχολούν την σημερινή ηγεσία της χώρας. Εκτον, ότι η σημερινή ηγεσία της χώρας βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τη χώρα. Εβδομον..., όγδοον..., ένατον..., δέκατον...