ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Ο Miles Davis, ο Τσίπρας και το «λάθος»

10:15 - 30 Μαϊ 2015
Ο Miles Davis, ο μεγάλος τζαζ μουσικός, θρυλείται ότι ανέπτυξε την τεχνική του, μεταξύ όλων των άλλων, με το εξής κόλπο: όποτε του έφευγε κάποιο φάλτσο στην τρομπέτα, προτού κάποιος το πολυκαταλάβει, το επαναλάμβανε στην επόμενη μουσική φράση, αντί να προσπαθεί να το διορθώσει.

Τεχνική που ούτως ή άλλως συνάδει απολύτως με την αυτοσχεδιαστική φύση της τζαζ, αλλά και που μέσω του Miles έστειλε την μουσική σε άλλες σφαίρες. Το «λάθος» έγινε «σωστό» και εν τέλει έπαψε να έχει έννοια.

Κάποιοι θεωρούν ότι το ίδιο μπορούν να κάνουν σε άλλους τομείς. Κυρίως δε οι πολιτικοί, συλλαμβάνονται πολλές φορές να επαναλαμβάνουν «φάλτσα» και αστοχίες, σε βαθμό που το κοινό τους να εκπλήσσεται - δυσάρεστα - από την ατσαλοσύνη. Φυσικά, ελάχιστοι από αυτούς γνωρίζουν ποιος ήταν και τι έκανε ο Miles και πάντως η πολιτική δεν είναι τέχνη. Τουλάχιστον, όχι πια.

Κάτι τέτοιο είναι προφανές ότι συμβαίνει με την ελληνική κυβέρνηση. Το ίδιο λάθος ξανά και ξανά, οι ίδιες ανακοινώσεις περί ολοκλήρωσης μίας συμφωνίας που όμως δεν ολοκληρώνεται, συνεχής ανάδειξη αδυναμιών διακυβέρνησης και άσκησης μίας κάποιας πολιτικής, εν τέλει. Μην ξεχνούμε ότι πολιτική είναι κάτι που ασκείται και έχει επίπτωση στη ζωή των πολιτών, με συνειδητές ενέργειες και αποφάσεις και όχι με κουβέντες, διακηρύξεις και κενολογίες που μόνο εξ ατυχήματος μπορεί να οδηγήσουν κάπου (και υπό αυτές τις συνθήκες σε τίποτε καλό). 

Στην περίπτωση της διαπραγμάτευσης της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές, το κοινό είναι παρατηρητής ενός επαναλαμβανόμενου λάθους. Στην εκτίμηση, στην ανάλυση, στην εκτέλεση. 

Σε αντίθεση όμως με τον Miles Davis, ο Τσίπρας και οι περί αυτόν δεν συνειδητοποιούν καν το λάθος. Νομίζουν ότι παίζουν το κομμάτι τους σωστά. Δυστυχώς όμως, το πολιτικό λάθος το καταλαβαίνουν ολοένα και περισσότεροι όσο επαναλαμβάνεται. Αν όχι στην Ελλάδα, σίγουρα στην Ευρώπη.

Επειτα από τόσους μήνες φάλτσου παιξίματος, η παράσταση της κυβέρνησης Τσίπρα φαίνεται πως πλησιάζει σε ένα τέλος. Το «κομμάτι» είτε θα παιχθεί επιτέλους σωστά, είτε η κομπανία θα αναγκαστεί να κατεβεί από την σκηνή εν μεσω γενικής κατακραυγής και αποδοκιμασίας. Η λύση είναι απλή: οι οργανοπαίχτες δεν έχουν παρά να διαβάσουν την παρτιτούρα - τους κανόνες του παιχνιδιού και τα οικονομικά δεδομένα δηλαδή - και να εκτελέσουν πιστά, χωρίς καμία προσπάθεια αυτοσχεδιασμού.

Κανείς δεν αξιώνει κάτι διαφορετικό από αυτούς και είναι πλέον προφανές ότι δεν έχουν τα φόντα για υπερβάσεις τέτοιου τύπου.

Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.