Μπορεί να θεωρούν κάποιοι ότι πρόκειται για παρωδία, αλλά για παρακράτος θα επρόκειτο με στόχο την καταστροφή. Της "κακιάς, νεοφιλελεύθερης Ευρώπης" (στο μυαλό τους) και της Ελλάδας (στην πραγματικότητα).

Για το ποιόν του Βαρουφάκη τα σχόλια είναι περιττά.
Αυτό που έχει πλέον σημασία είναι μόνο η σιωπή του Τσίπρα, η οποία είναι τουλάχιστον ύποπτη και δύο εξηγήσεις έχει: είτε όλα όσα λέει ο Βαρουφάκης είναι απολύτως αλήθεια και ήταν εν γνώσει του Πρωθυπουργού, είτε ο Βαρουφάκης εκβιάζει τον Πρωθυπουργό και εκείνος σιωπά και υπομένει τα πάντα.

Και οι δύο εκδοχές είναι θλιβερές και εξίσου επικίνδυνες και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται σιγά σιγά από τους κοιμισμένους πολίτες που θεωρούν ο Τσίπρας είναι ο νέος Παπανδρέου.

Δεν είναι, δεν πρόκειται να γίνει και όσο νωρίτερα γίνει αυτό αντιληπτό, τόσο το καλύτερο για τη χώρα. Ο Παπανδρέου, όσα κακά ή καλά κι αν έκανε, τα έκανε κυβερνώντας και όχι κουβεντιάζοντας. Οπως και όλοι οι άλλοι πρωθυπουργοί...

Τα πράγματα είναι απλά: Ο νεαρός πρωθυπουργός, εφόσον θέλει να μείνει γαντζωμένος στην εξουσία και να αποδείξει ότι δεν ήταν ένα εκλογικό ατύχημα, που λέει και ο Φέρχοφστατ - και εφόσον θεωρήσουμε ότι αυτό είναι μέχρις ενός σημείου θεμιτό, ένα πράγμα και ΜΟΝΟ ένα έχει να κάνει. Να σχηματίσει μία κυβέρνηση με τεχνοκρατική επάρκεια, να ζητήσει ενδεχομένως και επισήμως στήριξη από την αντιπολίτευση, να αφήσει τα υπνοούμενα και τις μαγκιές, να εφαρμόσει να συμφωνηθέντα, να επαναφέρει την χώρα στην κανονικότητα και να κοιτάξει πώς θα γλιτώσει από την χλεύη της Ιστορίας.

Οτιδήποτε άλλο, πολύ απλά θα είναι εις βάρος της χώρας, κι ας νομίζει η κυβέρνηση της Αριστεράς ότι στο «ραντεβού της με την Ιστορία» η Ελλάδα θα της «κρατά το φανάρι»...