Η κυβέρνηση Τσίπρα καλείται να προχωρήσει σε αποφάσεις κρίσιμες και επώδυνες, να προωθήσει αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα που θα διαλύσουν και τις τελευταίες προσδοκίες και αυταπάτες των μαζών που την ψήφισαν και την επόμενη ημέρα, Κυριακή, να συμμετάσχει σε μία από τις κρισιμότερες συνόδους της ΕΕ που έχουν γίνει ποτέ, αυτήν με την Τουρκία, με θέμα (υποτίθεται) το προσφυγικό.
Οι χειρισμοί της κυβέρνησης υπό το πρίσμα όλων αυτών των δεδομένων ήταν για μία ακόμη φορά στην καλύτερη περίπτωση ερασιτεχνικοί.
Ο πρωθυπουργός Τσίπρας κάλεσε τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Παυλόπουλο από το Ισραήλ ζητώντας του την σύγκληση της σύσκεψης, ο Πρόεδρος Παυλόπουλος έπαιξε το παιχνίδι ως μη ώφειλε και εν τέλει το Σάββατο το μεσημέρι συναντώνται οι πολιτικοί αρχηγοί δίχως κάποιος να γνωρίζει για ποιον ακριβώς λόγο. Για το Ασφαλιστικό; Ας έπραττε η κυβέρνηση τα δέοντα, ψηφίστηκε άλλωστε για αυτό.
Για την συνταγματική αναθεώρηση; Τι δουλειά έχει αυτό το θέμα τώρα;
Προσφυγικό; Ηταν εξίσου κρίσιμο όσο η κυβέρνηση της Αριστεράς #1 χασομερούσε από τις αρχές του 2015 με την «διαπραγμάτευση». Υπό αυτές τις συνθήκες η συνάντηση του Σαββάτου φαίνεται πως ελάχιστη σημασία έχει. Ουδείς είναι διατεθειμένος να προσφέρει στον Τσίπρα το άλλοθι που επιθυμεί.
Πλην ενός: του Λεβέντη, ο οποίος μας ενημέρωσε ότι ήδη προ μηνός έχει στείλει 9 προτάσεις, τις οποίες αν ο Τσίπρας, λέει, αποδεχθεί τώρα θα τον στηρίξει, έστω και χωρίς να συμμετάσχει με υπουργούς στην κυβέρνηση. Όλα τα άλλα κόμματα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έχουν προαναγγείλει ότι δεν δέχονται καν να συζητήσουν πέραν των εθνικών θεμάτων. Ετσι, η συνάντηση ενδέχεται να είναι απλώς μία παρωδία.
Την ίδια στιγμή, ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται να μεταβεί στην Σύνοδο ΕΕ - Τουρκίας την Κυριακή. Αν περιοριστεί κάποιος στις πρόσφατες δηλώσεις Ερντογάν, η σύνοδος θα έχει πολύ ευρύτερη θεματολογία από το προσφυγικό και θα επεκταθεί στις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας εν γένει, με διαθέσεις παραχωρήσεων προς την κυβέρνηση τη Αγκυρας, σε σχέση με την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας, οι οποίες ενδέχεται και να ανατρέψουν όσα έως σήμερα γνωρίζαμε και πιστεύαμε - ή πάντως να συμβάλλουν σε ένα πρώτο βήμα προς την ριζική ανατροπή, λόγω της πιθανολογούμενης και διαφαινόμενης αδυναμίας της Ελλάδας να αντιδράσει - σε βαθμό τραγωδίας.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση Τσίπρα πελαγοδρομεί πανικόβλητη προ της υλοποίησης των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει - και σειρά έχει το ασφαλιστικό.
Υπό την απειλή κατάρρευσής της, η κυβέρνηση αναζητεί δεκανίκια. Κανείς από τους παραδοσιακούς «μνημονιακούς» δεν είναι πρόθυμος να της προσφέρει την στήριξη που επιθυμεί - άλλωστε και ο ίδιος ο Τσίπρας σε αυτό το πεδίο διέπρεψε και αυτό εισπράττει τώρα.
Εν ολίγοις, η νέα πραγματικότητα που ενδέχεται να ζήσουμε από τις αρχές της εβδομάδας, πιθανώς να περιλαμβάνει ένα φιάσκο της συνάντησης των πολιτικών αρχηγών, μία ριζική ανατροπή στις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας προς όφελος της δεύτερης και μία αναζήτηση κυβερνητικού εταίρου με μοναδικό πρόθυμο τον Βασίλη Λεβέντη.