Θεωρητικώς, όλα αυτά θα μπορούσαν να δικαιολογούν αισιοδοξία και πάντως τα αποτελέσματα τέτοιων επισκέψεων κρίνονται στον χρόνο που ακολουθεί. 

Το πρόβλημα είναι ότι πριν από λίγες μόλις ημέρες ο κ. Τσίπρας βρισκόταν στο Ισραήλ. Και εκεί είχε επίσης μιλήσει για «στρατηγικής σημασίας συνεργασία», πάνω κάτω στους ίδιους τομείς και περίπου με τους ίδιους όρους. 

Ισως αυτή να είναι η κατά την κυβέρνηση «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική, όμως προς το παρόν πρόκειται απλώς για αλλοπρόσαλλη εξωτερική πολιτική. Οι δύο δυνάμει στρατηγικοί εταίροι του Τσίπρα συνιστούν ένα από τα πιο εκρηκτικά δίπολα στην διεθνή σκακιέρα, με συμφέροντα αντικρουόμενα και το Ισραήλ να αντιτίθεται ανοιχτά στην άρση των κυρώσεων κατά του Ιράν. 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, αποτελεί θέμα ωρών η de facto απομόνωση της χώρας δια της επιβολής συνοριακών ελέγχων, η οποία αναμένεται να αποφασιστεί την Τετάρτη στις Βρυξέλλες, λόγω της αδυναμίας της κυβέρνησης να διαχειριστεί στοιχειωδώς το προσφυγικό και να οργανώσει την χώρα. 

Εφόσον αυτό συμβεί, ίσως το Ιράν πράγματι να αποτελέσει στρατηγικό εταίρο της χώρας, καθώς μπορεί και η επιβίωσή της να εξαρτάται από τους αγιατολάδες. 

Τα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει η Ελλάδα από την ακροβατική πολιτική της κυβέρνησης αυτή την στιγμή δεν είναι ορατά. Και πάντως ο Τσίπρας θα πρέπει να τα εξηγήσει - αν προλάβει, καθώς ο κυβερνητικός του εταίρος Π. Καμμένος φαίνεται να τον εκβιάζει για εκλογές και οι - μέχρι στιγμής - ευρωπαίοι εταίροι να του τραβούν την πρίζα. 

Το χειρότερο από όλα, είναι ότι οι κινήσεις αυτές συνοδεύονται από υπερφίαλες δηλώσεις στενών συνεργατών και φίλων του Πρωθυπουργού, οι οποίοι πραγματικά πιστεύουν όχι απλώς ότι ο Τσίπρας μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αλλά ότι τον έχει αλλάξει ήδη - απλώς οι υπόλοιποι δεν το έχουμε καταλάβει. 

Χαρακτηριστικό είναι ότι ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Χρ. Βερναρδάκης, πριν από μερικές ημέρες δεν δίστασε να δηλώσει: «Η δυναμική του Σάντερς (σ.σ. υποψήφιου για το χρίσμα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ!) σήμερα, σε ένα μικρό βαθμό οφείλεται και στο brand name του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και στην Αμερική, εκεί κινητοποιήθηκαν κάποιοι άνθρωποι, σου λέει αυτό το πράγμα και το υπόδειγμα δεν μπορεί να πάει άλλο». Πρόσθεσε δε πως το πρότυπο του ΣΥΡΙΖΑ επηρέασε «σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό» την Αγγλία με την εκλογή του Τζέρεμι Κόρμπιν στην ηγεσία των Εργατικών. 

Η δήλωση αυτή δεν ήταν καθώς φαίνεται ένα μεμονωμένο δείγμα. Είχε προηγηθεί πριν από μερικές ημέρες μία αντίστοιχη του Στ. Παππά, πατέρα του υπουργού Επικρατείας, Νίκου Παππά: «Αν υπάρχει κάποιος που προωθεί τα συμφέροντα των χαμηλών εισοδηματικών τάξεων είναι ο Αλέξης ο Τσίπρας. Και τα προωθεί στο επίπεδο της Αμερικής, στο επίπεδο της Ευρώπης, σε διεθνές επίπεδο. Δεν το βλέπετε;». 

«Όχι», είχε απαντήσει ο εμβρόντητος δημοσιογράφος. «Αν δεν το βλέπε, δεν φταίω εγώ», ανταπάντησε ο κ. Παππάς. 

Δυστυχώς, αυτή είναι η κυρίαρχη αντίληψη στην σημερινή κυβέρνηση. «Ο γιαλός είναι στραβός».